Prace dyplomowe z kierunku Pedagogika

prace dyplomowe z pedagogiki

Wpływ zabawy grupowej na rozwój społeczny dziecka

WSTĘP 3

ROZDZIAŁ I. ROZWÓJ SPOŁECZNY DZIECKA A ZABAWY W WIEKU PRZEDSZKOLNYM W UJĘCIU LITERATUROWYM 5
1.1. Społeczna sytuacja rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym 5
1.2. Początki uczuć społecznych 8
1.3. Uspołecznianie działań dziecka 10
1.4. Istota i klasyfikacja zabaw 11
1.5. Rozwojowe i edukacyjne funkcje zabawy 13
1.6. Zabawa na niby jako najważniejsza forma działalności dziecka w wieku przedszkolnym 16

ROZDZIAŁ II. PODSTAWY METODOLOGICZNE BADAŃ WŁASNYCH 23
2.1. Przedmiot i cel badań 23
2.2. Problemy i hipotezy badawcze 33
2.3. Metody i techniki badań 38
2.4. Teren i organizacja badań 39
2.5. Charakterystyka próby badawczej 41

ROZDZIAŁ III. ZABAWA GRUPOWA JAKO CZYNNIK WARUNKUJĄCY ROZWÓJ SPOŁECZNY DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM W ŚWIETLE WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH 45
3.1. Analiza i interpretacja wyników badań 45
3.2. Wnioski i weryfikacja hipotez 54

ZAKOŃCZENIE 58
BIBLIOGRAFIA 62
STRESZCZENIE 64
ZAŁĄCZNIKI 66

Wpływ uwarunkowań rodzinnych na życie szkolne jedynaków

Wstęp

Rozdział I. Jedynactwo – istota i zakres znaczeniowy pojęcia
1.1. Jedynak – charakterystyka jedynactwa
1.2. Rodzice i rodzina jedynaka
1.3. Jedynak w klasie
1.4. Nauczyciel – jedynak
1.5. Pomoc niezbędna jedynakowi

Rozdział II. Rodzina, jako środowisko wychowawcze
2.1. Funkcje rodziny, postawy rodzicielskie,
2.2. Struktura rodziny jako czynnik wpływający na wychowanie
2.3. Rodziny jedynaków
2.3.1. Dane statystyczne
2.3.2. Problemy z jedynakami
2.3.3. Obraz jedynaka w szkole i w domu
2.4. Badania nad rodzinami jedynaków

Rozdział III. Jedynacy w szkole
3.1. Problemy zdrowotne
3.2. Problemy psychologiczno – wychowawcze
3.3. Zaburzenia zachowania
3.4. Aktywność psychoruchowa jedynaków

Rozdział IV. Metodologia badań własnych
4.1. Przedmiot i cel badań
4.2. Problemy badawcze i hipotezy
4.3. Metody i techniki oraz narzędzia badawcze
4.4. Organizacja i przebieg badań

Rozdział V. Wpływ uwarunkowań rodzinnych na życie szkolne jedynaków
5.1. Wyniki badań
5.2. Specyfika zachowań jedynaków
5.3. Trudności z życiu szkolnym jedynaków
5.4. Jedynacy jako indywidualności
5.5. Podsumowanie

Zakończenie
Bibliografia
Spis tabel
Spis rysunków

Wpływ środków odurzających na młodzież

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. ŚRODKI ODURZAJĄCE A ZACHOWANIA AGRESYWNE 4
1.1. Istota i rodzaje środków odurzających 4
1.2. Przyczyny zażywania środków odurzających 9
1.2.1. Uwarunkowania ogólnospołeczne 9
1.2.2. Wpływ grupy rówieśniczej 12
1.2.3. Rola rodziny 13
1.2.4. Uwarunkowania indywidualne 17
1.3. Pojęcie agresji 21
1.4. Przyczyny pojawiania się zachowań agresywnych w wieku dorastania 22
1.4.1. Ubogie zasoby dziecka 22
1.4.2. Nieprawidłowa socjalizacja 23
1.4.3. Demoralizacja 25
1.5. Zagrożenia dla rozwoju młodzieży w okresie dorastania 26
1.5.1. Tożsamość negatywna 26
1.5.2. Świadomość 28
1.5.3. Uzależnienie od środków odurzających 29

ROZDZIAŁ II. PODSTAWY METODOLOGICZNE BADAŃ WŁASNYCH 32
2.1. Przedmiot i cel badań 32
2.2. Problemy i hipotezy badawcze 33
2.3. Metody i techniki badań 38
2.4. Teren i organizacja badań 41
2.5. Charakterystyka próby badawczej 42

ROZDZIAŁ III. WPŁYW ŚRODKÓW ODURZAJĄCYCH NA AGRESYWNE ZACHOWANIA MŁODZIEŻY W ŚWIETLE WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH 44
3.1. Analiza i interpretacja wyników badań 44
3.2. Wnioski 55

ZAKOŃCZENIE 57

BIBLIOGRAFIA 59

SPIS TABEL 62

SPIS RYSUNKÓW 64

ANEKS 65

Wpływ pracy zawodowej kobiet na realizację funkcji opiekuńczo – wychowawczej wobec dzieci

Wstęp

Rozdział 1. Rodzina jako podstawowe środowisko wychowawcze
1.1 Funkcja opiekuńczo – wychowawcza rodziny
1,2 Świadomość wychowawcza rodziców
1.2.1 Postawy rodzicielskie
1.2.2 Kary i nagrody w wychowaniu
1.3 Problemy wychowawcze współczesnej rodziny

Rozdział 2. Praca zawodowa kobiet jako nowa postać tradycyjnej roli kobiety w rodzinie
2.1 Motywy aktywności zawodowej kobiet
2.1.1 Zabezpieczenie bytu rodzinie
2.1.2. Dążenie do wyższego standardu życia
2.1.3 Poza rodzinne motywy pracy
2.2 Integracja roli zawodowej z rolą żony i matki

Rozdział 3. Metodologia badań własnych
3.1 Przedmiot i cele badań
3.2 Problemy i hipotezy badawcze
3.3 Metody, techniki i narzędzia badawcze
3.4 Charakterystyka grupy badanej
3.5 Organizacja i przebieg badań

Rozdział 4. Analiza wyników badań własnych

Podsumowanie
Bibliografia
Spis tabel
Spis wykresów
Aneks

Wpływ mass mediów na rozwój dziecka

Wstęp 2

Rozdział I. Środki masowego przekazu, a rozwój dziecka na podstawie literatury
przedmiotu 4
1. Pojęcie i rodzaje środków masowego przekazu 4
2. Rola mass mediów w wychowaniu dziecka 14
3. Mass media w okresie wielkiej zmiany w Polsce 29

Rozdział II. Metodologia badań 34
1. Przedmiot badań 34
2. Cele badań 47
3. Metody, narzędzia i techniki 48
4. Organizacja i przebieg badań 49

Rozdział III. Mass media, a rozwój dziecka w świetle badań własnych 54
1. Charakterystyka wyników badań 54
2. Programy najchętniej oglądane przez dzieci 63
3. Wpływ mass mediów na rozwój dziecka 64

Zakończenie 66
Bibliografia 68
Spis rysunków 71
Aneks 72

Wstęp

Najbardziej niepokojącym faktem związanym ze współczesnymi mass mediami jest kreowanie fałszywej rzeczywistości. Aby odwrócić uwagę od spraw istotnych wystarczy podnieść jakąś banalną kwestię do rangi problemu, wzmacniając j ą przeprowadzonymi sondażami nie rzadko tylko ulicznymi. Tworzy się wtedy ponadto pozory medialnej demokracji. Za szczególnie szkodliwe wychowawczo uznawane są sceny przemocy i okrucieństwa, które niepokoiły pedagogów od bardzo dawna. Protest przeciwko nim w wielu krajach zdaje się wskazywać na renesans teorii uczenia się z ekranu. Wszelkie jednak zabiegi zmierzające do ograniczenia takich scen i wyeliminowania treści aspołecznych przez wprowadzenie swoistej cenzury moralnej -jak m.in. „Amerykański Kodeks Telewizyjny” – nie przynoszą pozytywnych rezultatów.

Media masowe prześcigają się w pogoni za sensacją, w próbach pozyskania szerokiego odbiorcy i trafienia w jego upodobania. Wielość mediów doprowadziła do zaciętej rywalizacji o zdobycie sobie audytorium, co w konsekwencji odbija się na obniżeniu jakości programów. Ambitna sztuka, publicystyka społeczna i kultura, a nawet dokument ustępują miejsca tasiemcowym serialom o wątpliwej wartości, operom mydlanym, rewiom wokalno-muzycznym, kwizom i wszelkiej bylejakości.

Rzeczywistość jest przedstawiona w sposób uproszczony, fragmentaryczny opatrzona banalnym uniformizującym komentarzem.
Walka o widza spowodowała zamieszczanie reklam swoich programów w innych mediach i zmianę w strategii oferty odbiorczej. Ponieważ zdobycie szerokiej widowni staje się coraz trudniejsze, przygotowuje się programy tematycznie skierowane do określonego odbiorcy. Jednak bardzo często zapomina się o tym, że widzem jest także dziecko. Dzieje się tak w dużej mierze w związku z likwidacją państwowego monopolu radiowo-telewizyjnego i dopuszczeniem do komercjalizacji tych mediów oraz z zalegalizowaniem działalności prywatnych nadawców, a także z dynamicznym rozwojem telewizji cyfrowej i systematycznym wzrostem liczby odbiorców Internetu oraz telewizji satelitarnej, oglądanej również za pośrednictwem sieci stacji lokalnych.

Innym problemem dotyczącym skutków psychospołecznych spowodowanych wprowadzeniem nowych mediów na szeroką skalę są: po pierwsze, wspomniana globalizacja – odbiór tych samych niewyspecjalizowanych treści przez olbrzymie rzesze ludzi i po drugie, personalizacja – większa możliwość wyboru programów medialnych odpowiadających określonym zainteresowaniom odbiorców.

Te dwie pozornie sprzeczne tendencje rozwoju są charakterystyczne dla czasów współczesnych. Z jednej strony rozproszenie widowni i dążenie do powstania lokalnych systemów, z drugiej – w związku z umocnieniem się pozycji telewizji satelitarnej skłonność do koncentracji i rozszerzenia się widowni na obszar kilku, a nawet kilkudziesięciu krajów, przechodzenie od widowni jednonarodowej do wielonarodowej oraz przechodzenie od jednorodnych mediów do różnorodnych środków przekazu.

Celem niniejszej pracy jest ukazanie wpływu mass mediów na rozwój dziecka.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

W rozdziale pierwszym ukazano funkcjonowanie środków masowego przekazu wobec rozwoju dziecka.

Metodologia badań własnych przedstawiona została w drugim rozdziale pracy.

Rozdział trzeci zawiera analizę wyników badań własnych.

Wpływ atmosfery domu rodzinnego na rozwój i pozycję społeczno-intelektualną dziecka

Wstęp 2

Rozdział I. Rys historyczny rodziny 4
1.1. Rodzina- zakres pojęciowy 4
1.1. Rodzina jako środowisko wychowawcze 21
1.3. Struktura rodziny 26
1.4. Funkcje rodziny 29
1.5. Znaczenie atmosfery domu rodzinnego dla rozwoju dziecka 34
1.6. Charakterystyka i typologia postaw rodzicielskich 35
1.7. Pozycja dziecka w rodzinie a jego rozwój społeczny 42
1.8. Charakterystyka rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym 44

Rozdział II. Metodologia badań własnych 53
2.1. Problem badań i hipotezy badawcze 53
2.2. Zmienne i ich wskaźniki 54
2.3. Metody, techniki i narzędzia badawcze 56
2.4. Teren i organizacja badań 60

Rozdział III. Analiza badań własnych 62
3.1. Wyniki ankiety 62
3.2. Wyniki testu rozwoju społecznego 78
3.3. Wyniki obserwacji 84

Podsumowanie i wnioski dla praktyki pedagogicznej 87
Bibliografia 92
Spis tabel 95
Spis rysunków 96
Spis wykresów 97
Aneks 99
Załącznik 1 99
Załącznik 2 104
Załącznik 3 114

Wstęp

Okres trwający od 6.-7. do 10.-12. roku życia, jest ostatnim etapem dzieciństwa w rozwoju człowieka, dlatego bywa nazywany dzieciństwem późnym lub dojrzałym. Choć etap ten wyraźnie przynależy do dzieciństwa, z pewnej perspektywy można go także ujmować jako pierwszy krok w świecie dorosłych. Nie tak dramatyczne w przebiegu, jak w przypadku dorastania, wejście w wiek szkolny wiąże się przecież z „opuszczeniem” przez dziecko domu rodzinnego, większym uniezależnieniem się od rodziców, znacznie większą samodzielnością i dominacją aktywności odmiennej od beztroskich zabaw przedszkolaków, którą jest nauka.

Dziecko podejmuje najważniejszą dla tego wieku, zupełnie nową dla siebie rolę ucznia. Rozpoczęcie szkolnej edukacji stanowi znaczącą zmianę w życiu nawet dla dzieci, które przez kilka wcześniejszych lat uczęszczały do przedszkola. Różne działania, które dziecko wcześniej podejmowało, na przykład zabawa w szkołę, czy umiejętności, które rozwijało, jak rysowanie, lepienie z plasteliny, wycinanie i wiele innych, przygotowywały je do debiutu w roli ucznia i dalszego efektywnego jej wypełniania. Jednak ciągle jest to rola zupełnie nowa, wiążąca się z wymaganiami i oczekiwaniami, których wcześniej dziecko nie doświadczało.

Znaczenie faktu podjęcia nauki w szkole dla dziecka i jego rodziny najlepiej można dostrzec, gdy obserwujemy przejętych pierwszoklasistów udających się pierwszy raz do szkoły. Od tego, jak sobie poradzą z wymaganiami sytuacji szkolnej, zależy rozwój ich poczucia kompetencji. Zarówno zmiany w sferze poznawczej, emocjonalnej, moralnej, jak i umiejętność budowania satysfakcjonujących relacji ze znaczącymi dorosłymi, którymi są teraz nauczyciele, oraz z rówieśnikami dają szansę zakończenia tej fazy rozwoju z poczuciem bycia jednostką kompetentną, potrafiącą korzystać z ważnych narzędzi kulturowych, jakimi są: pisanie, czytanie, liczenie, a także funkcjonować w świecie społecznym w sposób dający poczucie satysfakcji i predysponujący jednostkę do odnoszenia życiowych sukcesów.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty wpływu domu rodzinnego na rozwój i pozycję społeczno – intelektualną dziecka sześcioletniego. Taki też był cel zasadniczy opracowania.

Opracowanie składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to rys historyczny rodziny a w tym: rodzina- zakres pojęciowy, rodzina jako środowisko wychowawcze, struktura rodziny, funkcje rodziny, znaczenie atmosfery domu rodzinnego dla rozwoju dziecka, charakterystyka i typologia postaw rodzicielskich, pozycja dziecka w rodzinie a jego rozwój społeczny, charakterystyka rozwoju społecznego dziecka w wieku przedszkolnym.

Rozdział drugi to metodologia badań własnych, problem badań i hipotezy badawcze, zmienne i ich wskaźniki, metody, techniki i narzędzia badawcze oraz teren i organizacja badań.

Rozdział trzeci to analiza badań własnych. Tutaj skoncentrowano się na takich problemach jak: wyniki ankiety, wyniki testu rozwoju społecznego, wyniki obserwacji.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne i rozporządzenia oraz źródła ze stron WWW.

Uczenie się przez doświadczanie dzieci 6-7-letnich

Wstęp 2

Rozdział I. Rozwój psychofizyczny dziecka 6-letniego 4
1.1. Wyjaśnienia terminologiczne 4
1.2. Charakterystyka rozwoju psychicznego 7
1.3. Charakterystyka rozwoju fizycznego 8
1.4. Aktywność dziecka sposobem poznawania świata 10
1.5. Uczenie się przez badanie 19

Rozdział II. Metodologia badan własnych 22
2.1. Cele, przedmiot, problematyka badań 22
2.2. Hipotezy, zmienne i wskaźniki 34
2.3. Wybór metod, technik i narzędzi 35
2.4. Charakterystyka badanej grupy 36
2.5. Organizacja i przebieg badań 38

Rozdział. III. Uczenie się dzieci przez doświadczanie 40
3.1. Przebieg procesu uczenia się dzieci przez doświadczanie w grupie dzieci 6- letnich 40
3.2. Efektywność uczenia się przez doświadczanie w badanej grupie i postulaty dla praktyki pedagogicznej 58

Zakończenie 63
Bibliografia 65
Spis rysunków 67

Wstęp

Pogląd, że uczniowie powinni uczyć się poprzez działanie, praktykę, zastosowanie i czeladnictwo towarzyszył nam od stuleci. Już Sokrates używał pytań i stawiał problemy swoim uczniom, by pobudzić ich do analizowania i myślenia. W tym celu J. J. Rousseau zalecał użycie-eksperymentu bezpośredniego. We wczesnych latach XX wieku pojawiły się zarówno w Europie, jak i Ameryce liczne próby reform edukacyjnych, co zaowocowało powstaniem wielu nowoczesnych koncepcji pedagogicznych zwanych „szkołą aktywną”. Warto wymienić chociażby koncepcje: J. Deweya, który zaproponował reformy skierowane na uczniów i zalecał uczenie się poprzez doświadczanie, E. Claparede’a, M. Montessorii, E. Key, C. Freineta czy G. Kerschensteinera. Na początku lat 60. J. Bruner proklamował uczenie się poprzez poszukiwanie i odkrywanie oraz badanie problemów rzeczywistych.

W ostatnim dziesięcioleciu obserwuje się gwałtowny nawrót do idei aktywnej szkoły, co ma swe odbicie w wielu realizowanych i dopiero zapoczątkowywanych reformach szkolnych, zwłaszcza w zakresie organizowania procesu kształcenia po to, by wykreować nowoczesne społeczeństwo złożone z ludzi myślących i radzących sobie z problemami współczesnego, dynamicznie zmieniającego się świata. Ten współczesny trend często określany jest mianem konstruktywizmu.

Wykorzystuje on nowoczesne badania z zakresu psychologii i neurobiologii. W swych założeniach podkreśla, że uczenie się jest ciągłym procesem konstruowania, interpretowania i modyfikowania osobistych reprezentacji rzeczywistości. Reprezentacje te tworzy człowiek w wyniku nieustannej interakcji z otoczeniem. Uczenie się zachodzi w kontekście społecznym, a wzrost po­jęciowy jest wynikiem współdzielenia perspektyw i jednoczesnego modyfikowania wewnętrznych reprezentacji pod jego wpływem. Zatem człowiek uczy się za sprawą nieustannej relacji z otoczeniem i aktywnie buduje własną wiedzę, jednocześnie w procesie jej konstruowania korzysta z wiedzy już posiadanej.

Własna aktywność jednostki powszechnie uznawana jest za niezbędny, a bardzo często za wystarczający wyznacznik jej rozwoju. Nie każda jednak aktywność prowadzi wprost do rozwoju jednostki, ale tylko taka, jaka wypływa z jej wewnętrznej motywacji, jest wielostronna i zróżnicowana, zinterioryzowana oraz powoduje zmiany rozwojowe. Zmiany rozwojowe zaś każdego człowieka zachodzą pod wpływem samego dojrzewania jednostki i czynników społecznych oraz uczenia się i własnej aktywności (co autorka określa mianem przyczyn rozwoju). Jeśli przyjąć koncepcję, że nauczanie jest tworzeniem warunków do uczenia się, a więc wspomaganiem rozwoju, to własna aktywność jednostki jest jedyną determinantą jej rozwoju.

Badania zaprezentowane w niniejszej pracy odbyły się w małych grupach, według ściśle określonych zasad, z konkretnymi pomocami i obejmują różnorodne elementy. Doświadczenia uczą dzieci, jak zorganizować zabawę, jak zrealizować zadanie zgodnie z własnym rytmem, w sposób uporządkowany i zdyscyplinowany. Rozwijają u dzieci samodzielność, zmysł inicjatywy, a jednocześnie ułatwiają wzajemne kontakty i komunikowanie.

Celem niniejszej pracy jest ukazanie zasad funkcjonowania oraz efektywności uczenia się przez doświadczanie.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy zawiera aspekty dotyczące rozwoju psychofizycznego dziecka 6-letniego.

W rozdziale drugim przestawiona została metodologia badań własnych.

Rozdział trzeci ukazuje uczenie się dzieci przez doświadczanie w świetle wyników badań własny.

Trudności w pracy pedagoga szkolnego

praca licencjacka – 62 strony

WSTĘP 3

ROZDZIAŁ I: PEDAGOG SZKOLNY 7
1.1. Pedagog szkolny w świetle prawa oświatowego 7
1.2. Pedagog szkolny w swojej szkole 7
1.3. Pomoc Psychologiczna A Pomoc Życiowa (dwutorowość działań, i ich uzupełniania się) 10
1.4. Postawa Zawodowa Pedagoga Szkolnego 12
1.4.1. Główne elementy postawy zawodowej pedagoga szkolnego 12
1.4.2. Miejsce pedagoga w szkole 15
1.4.3. Problematyka Kształcenia Pedagogów Szkolnych 17
1.4.4. Kształcenie Ustawiczne Pedagogów Szkolnych 18
1.5. Wychowanie i profilaktyka – rola pedagoga szkolnego 19
1.6. Praca wychowawcza pedagoga szkolnego 24
1.6.1. Praca z uczniami o zaburzonym zachowaniu 33
1.6.2. Udział pedagoga w pracy organizacji szkolnych 35
1.7. Pokój pedagoga szkolnego 36
1.8. Pedagog szkolny i uczniowie 39
1.9. Pedagog szkolny i rodzice 41
1.10. Pedagog szkolny i nauczyciele 42
1.11. Najczęstsze problemy w szkole 48

ROZDZIAŁ II: METODOLOGICZNE PODSTAWY BADAŃ 50
2.1. Przedmiot i cele badań 50
2.2. Pytania i hipotezy badawcze 50
2.3. Metody i techniki badawcze 51

ROZDZIAŁ III: ANALIZA WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH 53

ZAKOŃCZENIE 59
LITERATURA 61
ZAŁĄCZNIK 62

Wpływ telewizji na osobowość człowieka

Wstęp 2

Rozdział I. Telewizja jako medium – istota i zakres pojęcia 4
1.1. Media w ujęciu definicyjnym 4
1.1.1. Rodzaje mediów 7
1.1.2. Funkcje mediów 12
1.1.3. Odbiorcy i publiczność mediów 16
1.2. Telewizja – cechy, funkcje, język telewizji 22
1.2.1. Właściwości telewizji 27
1.2.2. Telewizja – najpotężniejszy środek przekazu 28

Rozdział II. Osobowość – pojęcie, cechy, płaszczyzny 31
2.1. Definicja osobowości 31
2.2. Teorie osobowości 34
2.3. Rodzaje osobowości 42
2.4. Zaburzenia osobowości 44

Rozdział III. Wpływ telewizji na osobowość człowieka 46
3.1. Rodzaje oraz specyfika wpływu a także czynniki warunkujące jego skuteczność i zasięg 46
3.2. Odbiór prospołecznych i aspołecznych treści przez dzieci 53
3.3. Dziecko przed telewizorem – pedagogiczny aspekt problematyki 56
3.4. Rola wzorów osobowych oraz sytuacji w kształtowaniu postaw 61

Zakończenie 66
Bibliografia 71

Wstęp

Wprowadzenie przez Ministerstwo Edukacji Narodowej od 1999 r. do szkół ścieżki międzyprzedmiotowej: Edukacja czytelnicza i medialna, a od 2000 r. przedmiotu Media w edukacji na studiach pedagogiki, jest spowodowane trzema głównymi przesłankami:

Po pierwsze, dynamicznym rozwojem mass mediów i hipermediów oraz ich dominującym znaczeniem w dokonujących się kulturowych przemianach. Media te decydują o istocie i charakterze kultury popularnej, intensyfikują procesy globalizacji, ale i sprzyjają też procesowi odwrotnemu – personalizacji produkcji i odbioru. W niebywałym zakresie upowszechniają kulturę (kultury), zaspokajają i kreują potrzeby, zainteresowania, upodobania i nie pozostają bez wpływu na stymulowanie i przewartościowanie postaw twórczych.

Po drugie, to te media pełnią dominującą rolę w edukacji – instytucjonalnej, rów­noległej i ustawicznej, edukacji bez granic wiekowych, społeczno-kulturowych, narodowych. Dla jednej piątej dorosłych mieszkańców Ziemi będących analfabetami są jedynym oknem na świat i wszechpotężnym źródłem informacji. Orientują w globalnych problemach świata, rozszerzają horyzonty i rekompensują brak kontaktu ze szkołą. W przypadku ludzi o wysokim poziomie wykształcenia media te mogą być odbierane ambiwalentnie, ale mogą też pełnić funkcje pozytywne łącznie z generowaniem nowych informacji i wpływać na sposób myślenia.

Po trzecie, niebywały systematyczny rozwój tych mediów, ich trudna do ogarnięcia bogata oferta programowa zróżnicowana pod względem zawartości i formy wymusza podjęcie zabiegów edukacyjnych – uczenia efektywnego korzystania z nich, począwszy od etapu umiejętności selektywnego wyboru programów do wzbogacającego ich odbioru. Zadanie to – wbrew pozorom – nie należy do łatwych, ponieważ poza rozeznaniem we wszechstronnej ofercie musi uwzględnić uwarunkowania psychospołeczne i kulturowe odbiorcy, uczyć wprowadzenia w specyficzny język mediów, a w przypadku multimediów opanowania technologii informacyjnej, lub umiejętności porozumiewania się człowieka z komputerem i interpretacji masy informacji niezbornych i cząstkowych. Pożądanym efektem takiego selektywnego wyboru i aktywnego odbioru jest zdobycie i przyswojenie wiadomości, rozwój zainteresowań i kształtowanie pożądanych postaw społecznych.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty wpływu telewizji na osobowość człowieka. Taki też był cel zasadniczy opracowania.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to telewizja jako medium – istota i zakres pojęcia: media w ujęciu definicyjnym, telewizja – cechy, funkcje, język telewizji.

Rozdział drugi to osobowość – pojęcie, cechy, płaszczyzny: definicja osobowości, teorie osobowości, rodzaje osobowości i zaburzenia osobowości.

Rozdział trzeci to wpływ telewizji na osobowość człowieka: rodzaje oraz specyfika wpływu a także czynniki warunkujące jego skuteczność i zasięg, odbiór prospołecznych i aspołecznych treści przez dzieci, dziecko przed telewizorem – pedagogiczny aspekt problematyki oraz rola wzorów osobowych oraz sytuacji w kształtowaniu postaw.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW.

System wsparcia dzieci z Domów Dziecka

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. ISTOTA I ZASADY FUNKCJONOWANIA DOMU DZIECKA 5
1.1. Historia i cechy Domu Dziecka 5
1.2. Organizacja i funkcje współczesnego Domu Dziecka 12
1.3. Opieka i wychowanie w Domu Dziecka 15
1.4. Dom Dziecka wobec rodzinnych form opieki 19

ROZDZIAŁ II. RODZINNY DOM DZIECKA 22
2.1. Miejsce rodzinnego domu dziecka wśród innych form opieki i wychowania 22
2.2. Kwalifikacja dzieci do placówki 25
2.3. Zakres działań opiekuńczo- wychowawczych placówki wobec dziecka 26

ROZDZIAŁ III. PODSTAWY METODOLOGICZNE BADAŃ WŁASNYCH 35
3.1. Przedmiot i cel badań 35
3.2. Problem i hipoteza badawcza 36
3.3. Metody i techniki badań 39
3.4. Teren i organizacja badań 48

ROZDZIAŁ IV. ANALIZA I INTERPRETACJA WYNIKÓW BADAŃ 51
4.1. Charakterystyka próby badawczej 51
4.2. Analiza wyników badań 53
4.2.1. System wsparcia dzieci z Domów Dziecka w opinii pracowników placówki 53
4.2.2. System wsparcia dzieci z Donów Dziecka w opinii wychowanków 58

ROZDZIAŁ V. FORMY WSPARCIA DZIECI Z DOMÓW DZIECKA W ŚWIETLE WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH 66
5.1. Formy wsparcia dzieci z domów dziecka 66
5.2. Formy wsparcia rodzin wychowanków domów dziecka 70
5.3. Weryfikacja hipotezy i wnioski 77

ZAKOŃCZENIE 78

BIBLIOGRAFIA 80

SPIS TABEL I RYSUNKÓW 82

ZAŁĄCZNIKI 83