Archiwum kierunku Turystyka

prace dyplomowe z turystyki – prace magisterskie i prace licencjackie z zakresu turystyki

Motywy przyjazdów do Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze

Wstęp 2

Rozdział I. Metodologia pracy 5
1.1. Cel pracy i hipotezy badawcze 5
1.2. Metody i techniki badawcze 8
1.3. Struktura pracy 10

Rozdział II. Motywy wyjazdów turystycznych w świetle literatury 13
2.1. Pojęcie turystyki, jej podziały i funkcje 13
2.2. Definicja turysty i typy turystów 21
2.3. Potrzeby i motywacje turystyczne 26
2.4. Motywy wyjazdów turystycznych w świetle badań różnych autorów 37

Rozdział III. Charakterystyka i działalność Ośrodka Wypoczynkowo -Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze 49
3.1. Miejsce Gliwickiej Agencji Turystycznej S.A. na mapie usług turystycznych w Polsce 49
3.2. Zarys historii Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze 53
3.3. Działalność statutowa i programowa Ośrodka „Wiking” 57
3.4. Oferty programowe Ośrodka 60

Rozdział IV. Motywy przyjazdów w sezonie letnim do Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze 73

Zakończenie i wnioski 104
Bibliografia 108
Spis tabel 110
Spis wykresów 112
Spis rysunków 113
Spis zdjęć 114
Aneks 115

Wstęp

Celem pracy jest przedstawienie motywów przyjazdów do Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze.

Niniejsza praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu oraz badania ankietowe, których problematyka dotyczyła powodów wypoczynku w Ośrodku Wypoczynkowo – Szkoleniowym „Jantar”, atrakcyjności Ośrodka, czynników decydujących o  wyborze oferty turystycznej, preferowanych form wypoczynku oraz długości wyjazdów, ulubionych form rekreacji, tego co się nie podoba w Ośrodku, co można zmienić w funkcjonowaniu Ośrodka oraz poczucia bezpieczeństwa w tymże miejscu.

Cechą charakterystyczną życia współczesnego człowieka w warunkach postę­pu technicznego jest ograniczenie aktywności ruchowej. Niedo­statek ruchu staje się zagrożeniem dla zdrowia. Wynika stąd obawa, że dla ludzi o małej aktywności ruchowej nawet niewielkie wysiłki będą stanowić trudność i wpływać będą niekorzystnie na efektywność pracy zawodowej oraz na aktywność życiową w ogóle, powodując:

  • zmęczenie, będące zjawiskiem fizjologicznym,
  • przemęczenie, a więc zmniejszenie sprawności całego ustroju,
  • wyczerpanie, będące już stanem sprzyjającym wystąpieniu chorób.

Opisane stany, zwłaszcza wyczerpanie, mogą prowadzić do masowo występu­jących tzw. „chorób cywilizacyjnych”. Z fizjologicznego punktu widzenia można wyróżnić dwie zasadnicze formy wypoczynku: bierny i czynny. Podczas wypoczynku biernego powstrzymuje­my się od jakiejkolwiek aktywności fizycznej lub umysłowej. Wypoczynek czynny natomiast polega na aktywności fizycznej lub umysłowej o różnej in­tensywności, ujętej w ramy zorganizowanych zajęć ruchowych różnego rodza­ju, w tym i turystycznych.

Ze szczególnym naciskiem należy stwierdzić: zmęczenie musi być likwidowa­ne codziennie, po godzinach pracy. Musi być likwidowane bezpośrednio po tym, jak powstało. Jest to warunek zachowania zdrowia każdego człowieka. Odkładanie wypoczynku na wolne niedziele i soboty jest fizjologicznie nieuzasadnione. Wy­stępujący w różnych środowiskach taki trend jest zapewne jedną z przyczyn coraz częstszego występowania zmęczenia przewlekłego, stanu znajdującego się już na granicy patologii.

Dwie naczelne zasady efektywnego wypoczynku – nakazujące usuwać zmęcze­nie codziennie po odbytej pracy, po wysiłku fizycznym lub umysłowym oraz pre­ferować wypoczynek aktywny – powinny stanowić podstawę do opracowania pro­gramu całorocznej aktywności rekreacyjnej. Program taki powinien uwzględniać potrzebę „rozruszania” organizmu po wypoczynku nocnym, zawierać propozycje dotyczące wypoczynku śródtygodniowego, weekendowego oraz urlopowego.

Współczesna teoria wypoczynku racjonalnego współcześnie żyjącego czło­wieka zakłada potrzebę wszechstronnej działalności rekreacyjnej. Błędem jest namawianie tylko do biegania lub tylko do uprawiania turystyki, nawet tej uspor­towionej.

Każdy człowiek powinien zapewnić sobie równowagę w układzie praca – zmę­czenie – wypoczynek. Istnieje wiele teorii tłumaczących proces zmęczenia. Uczeni jednomyślnie stwierdzają, że odpowiednio dobrane formy wypoczynku mają de­cydujący wpływ na powrót sił życiowych.

Należy zdać sobie jednak sprawę z tego, że wszystkie nawoływania do codzien­nej aktywności rekreacyjnej pozbawione są sensu. Do przyjęcia takiego modelu postępowania nie jest przygotowane ani współczesne społeczeństwo, ani też nie jest to możliwe ze względu na realia codziennego życia.

Całoroczny program wypoczynku musi uwzględniać dobór zajęć dostosowa­nych do samopoczucia wynikającego z kontrastowości zjawisk klimatycznych występujących zimą, wiosną, latem i jesienią. W życiu osobniczym obserwuje się bowiem pewną cykliczność gotowości do podejmowania wysiłków fizycznych i intelektualnych oraz okresy zmniejszonej aktywności życiowej. Cykliczności od­działywania środowiska klimatycznego na zdrowie i energię życiową należy prze­ciwstawić regenerujący system zajęć turystycznych, rekreacyjnych i ćwiczeń uodparniających przeciw bodźcom zimna lub gorącą oddziaływujących w poszcze­gólnych okresach roku. Właściwości poszczególnych pór roku powinny znaleźć odbicie nie tylko w programie całorocznej aktywności rekreacyjnej placówek słabo wyposażonych w urządzenia sportowo-rekreacyjne, ale również w placówkach dysponujących dużą ilością pomieszczeń i obiektów zamkniętych. Tylko taki program, który maksy­malnie uwzględnia zajęcia plenerowe w różnych porach roku przy jednoczesnym wykorzystaniu form pracy w pomieszczeniach zamkniętych, może nosić miano programu pełnego i wszechstronnego.

Oczywiście motywy przyjazdów do danego miejsca uzależnione są również od cyklu życia, który bywa definiowany jako ogólna suma poszczególnych etapów życia człowieka, a więc dzieciństwa, młodości i wieku dorosłego, z jego trzema fazami: wczesną, średnią i późną. Te etapy życia, typowe i na ogół podobne u każdego człowieka, są jednak indywidualnie zróżnicowane, zwłaszcza w okresie szybkich przemian społecznych. Przyczyn tego zróżnicowania jest wiele i są one zasad­niczo, zwłaszcza z punktu widzenia rozwoju ontogenetycznego i społecznego czło­wieka, rozpoznane i opisane. Dla badaczy zagadką nadal pozostaje ich kontekst psychologiczny.

Odpoczynek jest wpleciony w całokształt życia człowieka, łącząc w sobie wszelkie wątki biologiczne, psychiczne, społeczne, ekonomiczne, a także religijne. Wyznaczając w wymiarze indywidualnym i społecznym hierarchie wartości, obowiązujące rodzaje i reguły zachowań oraz ideały dążeń ludzkich, rekreacja i turystyka odgrywają znamienną rolę w ciągu całego cyklu życiowego człowieka. Rekreacja i turystyka, mimo ich zasadniczo personalnego wymiaru, zawsze mają miejsce w kontekście społecznym i są związane z przyjęciem określonego wzoru zachowania. Wybór tego wzoru jest najczęściej zdeterminowany wiekiem i to nie tylko z powodu zmieniających się fizycznych oraz psychicznych możli­wości organizmu, ale na skutek zaistnienia określonych sytuacji, w których czło­wiek w danym czasie swojego życia się znajduje. Na poszczególnych etapach cyklu życia człowiek może występować w wielu różnych rolach, z którymi wiążą się określone wpływy społeczne, poszukiwania i możliwości dotyczące czasu wolnego. W istocie rzeczy zespół tych ról może prowadzić do różnorodnych form zachowań rekreacyjno-turystycznych, podej­mowanych na danym etapie cyklu życiowego (np. niektóre zajęcia wykonuje się z rodziną, pewne z kolegami z klasy czy podwórka, inne ze współpracownikami, jeszcze inne ze wspólnikami). Odgrywając określone role (dziecka, ucznia, part­nera życiowego, pracownika, rodzica), jednostka pozostaje pod wpływem róż­nych grup (w dzieciństwie są to rodzice, w latach szkolnych nauczyciele i koledzy szkolni, później koledzy z pracy). Wiąże się to z kolei z istotną kwestią hierarchii preferencji form uczestnictwa w rekreacji i turystyce, w sensie podporządkowania preferencji jednej osoby potrzebom i preferencjom innych. Dlatego dla każdej próby ustalenia struktury preferencji w indywidualnym rekreacyjno-turystycz­nym zachowaniu się człowieka kluczowe znaczenie ma znajomość cyklu życio­wego i różnych zmieniających się ról człowieka w tym cyklu. Jest to ważne także dlatego, że ujawnia się przy tym różnice między prawdziwymi i głoszonymi po­wodami uczestnictwa w wielu przedsięwzięciach rekreacyjnych i turystycznych.

Warto także zauważyć, że życie każdego człowieka, bez względu na etap, nacechowane jest rosnącymi zagrożeniami. Jego osobnicza równowaga, która zależy od progu indywidualnej wrażliwości biologicznej i psychicznej oraz od rozmiarów zewnętrznej agresji, permanentnie jest zakłócana. Dzieje się tak z powodu nagromadzenia wielu szkodliwych czynników, takich m.in. jak hałas, przyspieszony rytm życia przy pogarszającej się jego higienie.

Majorka i jej atrakcje turystyczne

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ 1. WALORY PRZYRODNICZE – PODSTAWOWE POJĘCIA I DEFINICJE 4
1.1. Pojęcie i struktura przestrzenna walorów przyrodniczych 4
1.2. Atrakcyjność turystyczna okolic przyrodniczych 7
1.3. Wpływ obszarów przyrodniczych na sposób ich zagospodarowania turystycznego 11
1.4. Walory przyrodnicze w zagospodarowaniu przestrzennym 12
1.5. Lokalizacja turystycznych urządzeń usługowych 14

ROZDZIAŁ 2. CHARAKTERYSTYKA MAJORKI W ARCHIPELAGU BALEARÓW 24
2.1. Historia 24
2.2. Środowisko geograficzne 32
2.3. Walory Majorki 33
2.3.1. Walory wypoczynkowe 33
2.3.2. Walory krajoznawcze 38

ROZDZIAŁ 3. MAJORKA JAKO CENTRUM TURYSTYCZNE 45
3.1. Dostępność komunikacyjna 45
3.2. Infrastruktura i ruch turystyczny 50
3.3. Perspektywy rozwoju turystyki na Majorce 62

ZAKOŃCZENIE 66
BIBLIOGRAFIA 68
SPIS TABEL 71
SPIS ZDJĘĆ 72

WSTĘP

Większość gości odwiedzających kraje basenu Morza Śródziemnego spędza czas, wędrując przez prastare gaje oliwne, odpoczywając przy filiżance kawy z mlekiem, wylegując się na plażach lub podziwiając wspaniałe zachody słońca. Podobnie jest na Majorce, która wbrew wszystkim pesymistycznym prognozom nadal stanowi jeden z ulubionych wakacyjnych celów na słonecznym południu.

Majorka to nie tylko piasek, woda i słońce – choć i z tych powodów warto tu przyjechać. Jednak ograniczając się jedynie do słonecznych i morskich kąpieli, wiele się traci. Podczas pobytu na wyspie warto zwiedzić piękne wsie i miasteczka, odludne doliny, zobaczyć wspaniałe górskie pasma, nadmorskie zatoki i poznać bogatą kulturę jej mieszkańców.

Celem pracy jest zaprezentowanie Majorki i jej atrakcji turystycznych.

Praca składa się ze wstępu, trzech rozdziałów i zakończenia.

W pierwszym rozdziale opisane zostały podstawowe pojęcia, w więc: struktura przestrzenna walorów przyrodniczych, atrakcyjność turystyczna okolic przyrodniczych, wpływ obszarów przyrodniczych na sposób ich zagospodarowania turystycznego, walory przyrodnicze w zagospodarowaniu przestrzennym oraz lokalizacja turystycznych urządzeń usługowych.

W drugim rozdziale scharakteryzowana została Majorka w archipelagu Balearów, a więc: historia, środowisko geograficzne, walory wypoczynkowe i krajoznawcze Majorki.

W trzecim rozdziale zaprezentowana została Majorka jako centrum turystyczne, a więc: jej dostępność komunikacyjna, infrastruktura i ruch turystyczny oraz perspektywy rozwoju turystyki na Majorce.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu, artykuły prasowe oraz informacje internetowe i przemyślenia własne.

Wyspa Majorka szczyci się także bogatą kulturą i licznymi historycznymi zabytkami. Jej niekwestionowanym centrum jest Palma, jedna z najpiękniejszych metropolii na śródziemnomorskich wybrzeżach. Na Starym Mieście, którego oblicze kształtują secesyjne kamienice i dworskie pałace, są usytuowane wspaniałe muzea i tętniące życiem galerie. Na Starówce wznosi się także gotycka katedra La Seu. Poszukujących estetycznych wrażeń turystów przyciągają urocze wiejskie kościoły i górskie klasztory, a smakoszy – potrawy przyrządzane z miejscowych produktów. W prawie każdym większym miasteczku raz w tygodniu odbywa się targ, na którym można kupić wiele specjałów tutejszej kuchni. Obecnie liczne restauracje serwują dania nawiązujące do bogatej kulinarnej tradycji Majorki. Posiłek rozpoczyna przekąska – duża porcja zupy rybnej, następnie podaje się pyszną potrawę z jagnięcia, prosiaka lub królika (z dodatkiem typowych majorkańskich przypraw), a na deser – słodki tort migdałowy. Wszystko to sprawia, że na wyspę tłumnie przy¬bywają amatorzy zarówno przyjemności cielesnych, jak i duchowych.

Różna jest siła oddziaływania poszczególnych typów walorów krajoznawczych na Majorce, ten sam element w różnym stopniu oceniany jest przez turystę w zależności od jego wyrobienia turystycznego, wykształcenia, zainteresowań itp. Na stopień atrakcyjności walorów krajoznawczych Majorki wpływa również cały kontekst sytuacyjny rozpatrywanego elementu (np. unikalność obiektu, względy estetyczne, dydaktyczne, związane z nimi historie lub legendy oraz inne czynniki specyficzne dla danej grupy, np. w budownictwie czystość stylu).

W odniesieniu do walorów turystycznych Majorki, a szczególnie krajoznawczych, można mówić o obiektywnym i subiektywnym odczuciu ich wartości. W tym drugim wypadku z obiektywnie istniejącego zespołu wartości turysta wybiera istotne dla niego cechy. Między naukową oceną i klasyfikacją walorów krajoznawczych a oceną dokonywaną przez turystów istnieją często zasadnicze rozbieżności.

Warto również zauważyć, że walory turystyczne są różnorodnie odbierane przez turystów. Dla właściwego przygotowania programu turystycznego nieodzowne jest rozpoznanie zainteresowań uczestników programowej imprezy, poznanie preferowanych typów walorów turystycznych w celu konstrukcji optymalnego, akceptowanego przez odbiorców programu.

Ocena potencjału turystycznego miasta na przykładzie Bydgoszczy

Wstęp 2

Rozdział I. Charakterystyka podstawowych pojęć w turystyce 3
1.1. Pojęcie i definiowanie turystyki 3
1.2. Podział i rodzaje turystyki 8
1.3. Walory turystyczne 13
1.4. Gospodarka turystyczna i baza turystyczna 18
1.5. Popyt i podaż turystyczna 21

Rozdział II. Rynek turystyczny – istota pojęcia 26
2.1. Czynniki rozwoju turystyki 26
2.2. Najnowsze tendencje zmian na rynku turystycznym 30
2.3. Promocja Polski na zagranicznych rynkach turystycznych 36
2.4. Turystyka masowa – zapotrzebowanie, organizacja 37

Rozdział III. Ocena potencjału turystycznego Bydgoszczy ze szczególnym uwzględnieniem bydgoskich zabytków 47
3.1. Cel, zakres i metoda badań 47
3.2. Prezentacja Bydgoszczy jako miasta, którego potencjał turystyczny będzie poddany ocenie 48
3.3. Ocena potencjału turystycznego Bydgoszczy 50

Zakończenie 61
Bibliografia 63

Wstęp

Bydgoszcz jest administracyjną stolicą ponad dwumilionowego województwa kujawsko-pomorskiego, które może pochwalić się ponad 660-letnia tradycją i malowniczym położeniem nad Wisłą i Brdą. Świadectwem wieloletniej tradycji są zabytki – Fara z XV wieku z cudownym obrazem Matki Boskiej Pięknej Miłości, fragmenty średniowiecznych murów obronnych, kościoły Klarysek i Bernardynów, spichrze z czasów pruskich, które stały się symbolem miasta oraz secesyjne kamienice. Obok pomników historii możemy podziwiać dowody prężnego rozwoju miasta, czyli ośrodki handlu, nauki i biznesu. W mieście działają filie szkół wyższych z Poznania, Warszawy i Torunia oraz kilka wyższych szkół niepaństwowych.

Większość firm działających na terenie miasta to przedsięwzięcia prywatne, które składają się na handlowy i usługowy potencjał aglomeracji. Na rynku Bydgoszczy działa wielu inwestorów zagranicznych, którzy dostrzegli intelektualny i wytwórczy potencjał regionu. Wielkimi zaletami miasta są port rzeczny oraz korzystne usytuowanie portu lotniczego niedaleko centrum miasta. Niewątpliwym atutem Bydgoszczy jest bogata oferta kulturalna, na którą składają się kina, kluby, teatr, filharmonia, opera, biblioteki miejskie oraz liczne muzea. Miasto może poszczycić się wieloma miejscami rekreacji i wypoczynku. Wielkim atutem jest piękno okolicy Bydgoszczy, zachwycające pod względem przyrodniczym, historycznym i architektonicznym – warto odwiedzić zespoły pałacowe Ostromecko, Lubostroń i Samostrzel.

Miasto jest znaczącym w kraju ośrodkiem kulturalnym, naukowym i gospodarczym, siedzibą wielu znanych międzynarodowych koncernów, m.in. prezentujących przemysł wysokich technologii. Bydgoszcz jest ważnym ośrodkiem ludnościowym, gospodarczym, przemysłowo- handlowym, administracji cywilnej i wojskowej, akademickim, kulturalnym i sportowym. Posiada tradycje historyczne, administracyjne, przemysłowe, bankowe, handlowe, kulturalne.

Motywacje wyjazdów do uzdrowisk polskich kuracjuszy na przykładzie Lądka Zdroju

Wstęp 2

Rozdział 1. Determinanty wyboru oferty uzdrowiskowej przez polskich kuracjuszy i turystów 5
1.1 Charakterystyka zachowań nabywców w turystyce; kuracjusze 5
1.2. Wybór miejsca wypoczynku 8
1.3. Kryteria oceny miejsca wypoczynku turystycznego 11

Rozdział 2. Motywy wyjazdów do uzdrowisk 18
2.1. Zadania uzdrowisk 18
2.2. Typologia nabywców w turystyce zdrowotnej 27
2.3. Czynniki wpływające na decyzje o wyjeździe do uzdrowisk 30

Rozdział 3. Atrakcyjność turystyczna Lądka Zdroju 37
3.1. Walory przyrodnicze 37
3.2. Walory kulturowe 44
3.3. Krajobraz 50
3.4. Infrastruktura turystyczno-rekreacyjna i uzdrowiskowa 51
3.5. Dostępność komunikacyjna 64

Zakończenie 70
Bibliografia 72
Spis rysunków 77
Spis zdjęć 78
Spis tabel 79

Wstęp

Pobyty w uzdrowiskach w ciągu historii przeszły znaczącą ewolucję: od produktu elitarnego, dostępnego tylko dla nielicznych uprzywilejowanych jednostek, do produktu powszechnego, z którego mogą korzystać wszyscy potrzebujący. Ta przemiana nie zaszła jednak nagle, trwała wiele wieków. Początków turystyki uzdrowiskowej należy się doszukiwać w starożytnej Grecji, gdzie podróżowano do źródeł wód mineralnych, występujących na wyspie Eubea. Pierwsze kurorty związane z występowaniem wód mineralnych i budową term zawdzięczamy Rzymianom. Były one rozsiane po całym obszarze Cesarstwa Rzymskiego, a służyły bogatym obywatelom do wypoczynku i regeneracji sił witalnych. „Prawdziwa” turystyka uzdrowiskowa powstała jednak dopiero w XVIII w. Podróże „do wód” stały się bardzo modne wśród elity społeczeństw całej Europy. Kolejny impuls w rozwoju uzdrowisk nastąpił w XIX w. i nierozerwalnie był związany z budową linii kolejowych.

„Złoty wiek” przeżywały te miejscowości, które uzyskały połączenie kolejowe, pozostałe zaś zaczęły popadać w zapomnienie. Poprawa dostępności komunikacyjnej zaowocowała znaczącym zwiększeniem liczby odwiedzających kurorty, w tym również turystów z zagranicy. Kolej przyczyniła się także do upowszechnienia produktu turystycznego uzdrowisk wśród mniej zamożnych klientów. Obok elity finansowej w uzdrowiskach zaczęła bywać elita intelektualna — przedstawi¬ciele wolnych zawodów, a więc artyści, malarze, pisarze, śpiewacy, aktorzy itd. Kolejny przełomowy okres przypada na koniec XX w. Dotychczas warunkiem koniecznym powstania i pomyślnego rozwoju uzdrowiska było występowanie określonych walorów przyrodniczych o właściwościach leczniczych (wód mineralnych, peloidów, mikroklimatu). Współcześnie posiadanie takiego naturalnego bogactwa nie jest niezbędne. Można np. rozwijać funkcję uzdrowiskową, wykorzystując sztucznie zmineralizowaną wodę.

Celem pracy jest zaprezentowanie atrakcyjności turystycznej uzdrowiska np. Lądka Zdroju oraz przedstawienie determinantów wyboru oferty uzdrowiskowej przez polskich kuracjuszy i turystów, jakimi kierują się ludzie korzystający z uzdrowisk, jak również motywów wyjazdów do uzdrowisk.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale przedstawione są determinanty wyboru oferty uzdrowiskowej przez polskich kuracjuszy i turystów, a więc: charakterystyka zachowań nabywców w turystyce – kuracjusze, wybór miejsca wypoczynku, kryteria oceny miejsca wypoczynku turystycznego.

W drugim rozdziale opisane są motywy wyjazdów do uzdrowisk, a więc: zadania uzdrowisk, typologia nabywców w turystyce zdrowotnej oraz czynniki wpływające na decyzje o wyjeździe do uzdrowisk.

W trzecim rozdziale zaprezentowana jest atrakcyjność turystyczna Lądka Zdroju, a więc: walory przyrodnicze, walory kulturowe, krajobraz, infrastruktura turystyczno-rekreacyjna i uzdrowiskowa oraz dostępność komunikacyjna.

Nowoczesne miejscowości uzdrowiskowe stają się raczej ośrodkami leczniczo-rekreacyjnymi, gdzie przede wszystkim zapobiega się chorobom niż je leczy. Profilaktyka zdrowotna wyraźnie wysuwa się na pierwszy plan. Regeneracji sił fizycznych i psychicznych służą zarówno tradycyjne zabiegi wodolecznicze, jak i aktywny wypoczynek.

Warto zauważyć, że często motywy podróży związane z walorami turystycznymi określonego typu mogą być czynnikiem wtórnym, wpływającym na chęć zwiedzania określonych miejsc. Podjęcie podróży do konkretnego miejsca przez pierwszą z tych grup turystów w bardzo wielu przypadkach nie jest konsekwencją osobistej decyzji podróżującego. Miejsce docelowe, a często sam wyjazd, wybrany został przez kogoś innego.

Jednak osoba będąca na wyjeździe służbowym może zwiedzić miasto, jego zabytki, muzea lub inne interesujące miejsca. Należy podkreślić znaczenie odpowiedniej informacji turystycznej, organizacji usług dodatkowych (wycieczek po mieście, okolicy) w obiektach noclegowych oraz systemu promocji turystycznej niezbędnego do przekazu treści informacyjnych i zachęcania potencjalnych odwiedzających do skorzystania z walorów, jakimi dysponuje dana miejscowość czy jej okolica. Odpowiedni system promocji i informacji jest również niezbędny w celu zatrzymania turystów tranzytowych w miejscowości, przez które przejeżdżają.

Atrakcyjność turystyczna Kairu

Wstęp 2

Rozdział I. Kair 3
1. Ogólne informacje 3
2. Położenie 8
3. Ludność 9
4. Gospodarka 10
5. Klimat 15
6. Flora i fauna 17
7. Historia 19

Rozdział II. Walory krajobrazowe 23
1. Pustynia – miejsce intrygujące turystów 23
2. Nil – rejsy wycieczkowe 30
3. Przyroda 35
4. Rafa koralowa 37

Rozdział III. Atrakcje turystyczne Kairu – kultura i cywilizacja 43
1. Turystyka i zwiedzanie 43
2. Handel, rolnictwo i transport 48
3. Kuchnia 51
4. Kultura i pismo 56
5. Religia 62
6. Sport 64

Zakończenie 66
Bibliografia 68
Spis tabel 70
Spis rysunków 71
Spis zdjęć 72

Wstęp

Powiadają, że Kair leży na skrzyżowaniu wszystkich dróg świata. Jeżeli nawet w tym powiedzeniu jest może odrobina przesady, to w każdym razie nie ma jej wiele. Naprawdę, krzyżuje się tutaj bardzo wiele dróg: z zachodu na wschód i w przeciwnym kierunku, z Europy do Afryki, z Afryki do Azji, z dziejów najdawniejszych do dnia dzisiejszego. Nie wspominam już nawet o sprawach tak oczywistych, czy krzyżowanie się najstarszych szlaków kupieckich, jak wielka droga morska przez Kanał Sueski, jak trasy największych podbojów w historii – Aleksandra Wielkiego, Rzymian, Napoleona. Dlatego też właśnie Kair był zawsze i jest nadal jednym z ważniejszych punktów na mapie świata.

Nie trzeba nikomu tłumaczyć znaczenia Azji czy Afryki w dzisiejszym świecie. A z Kairu jest równie blisko tak w jedną, jak i w drugą stronę. Kair jest więc od dawna niezmiernie ważnym punktem na mapie. Słowo „mapa” trzeba tu zresztą rozumieć wielorako, bo chodzi i o mapę geograficzną – Kair jest przecież ważnym punktem tranzytowym między kontynentami i chodzi też o mapy stosunków politycznych, gospodarczych, wreszcie kulturalnych. We wszystkich tych dziedzinach Kair odgrywa dużą rolę.

Celem pracy jest scharakteryzowanie Kairu i przedstawienie jego atrakcji.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale przedstawione są ogólne informacje o Kairze, położenie, ludność, gospodarka, klimat, flora i fauna oraz historia.

W drugim rozdziale opisane są walory krajobrazowe, a więc: pustynia – obszar zaciekawienia turystów, Nil – rejsy wycieczkowe, przyroda Kairu oraz rafa koralowa.

W trzecim rozdziale zawarte są informacje odnośnie atrakcji turystycznych Kairu, a więc: turystyka i zwiedzanie, Handel, rolnictwo i transport, kuchnia, kultura i pismo, religia oraz sport.

Egipt i jego stolica, Kair, należą dziś do najważniejszych – i najbardziej niespokojnych – punktów politycznych na świecie. Kanał Sueski czy Półwysep Synajski są dziś zapalnymi miejscami naszego globu. Te pełne dzikiego piękna, puste, na przemian piaszczyste lub pokryte nagimi skalami miejsca kryją w sobie poważnej groźby dla pokoju światowego, budzą obawy zarówno wśród czytelników gazet, jak i w kancelariach światowej dyplomacji.

Atrakcyjność turystyczna Hiszpanii na podstawie wybranych regionów

Wstęp 2

ROZDZIAŁ I. ATRAKCYJNOŚĆ WALORÓW TURYSTYCZNYCH 4
1.1. Atrakcyjność turystyczna 4
1.2. Walory turystyczne jako produkt turystyczny 11
1.3. Walory turystyczne środowiska naturalnego 14
1.4. Walory turystyczne dóbr kultury 16
1.5. Walory turystyczne współczesnych osiągnięć 21

ROZDZIAŁ II. ZNACZENIE HISZPANII W TURYSTYCE MIĘDZYNARODOWEJ 24
2.1. Położenie i historia Hiszpanii 24
2.2. Klimat 28
2.3. Flora i fauna 30
2.4. Zasoby naturalne 34
2.5. Gospodarka 35
2.6. Dziedzictwo kultury 38
2.7. Środowisko 43

ROZDZIAŁ III. REGIONY TURYSTYCZNE HISZPANII 48
3.1. Region Północno-Zachodni 48
3.2. Region Północno-Wschodni 52
3.3. Region Wschodni 55
3.4. Region Centralny 58
3.5. Region Zachodni 60
3.6. Region Południowy 61
3.7. Baleary 66
3.8. Wyspy Kanaryjskie 67

Zakończenie 69
Bibliografia 71
Spis tabel 74

Wstęp

Rekreacja i turystyka zawsze sprawiają radość tym, którzy dobrze wiedzą dlaczego, jak i gdzie oraz w jakich warunkach te specyficzne w swoim wszechstronnym oddziaływaniu na człowieka formy aktywności uprawiać i w jakich kierunkach je rozwijać.

Uwarunkowania, wymiary czy aspekty turystyki związane są zazwyczaj z dwoma rodzajami środowiska. Mianowicie ze środowiskiem społecznym i naturalnym.

Pierwsze dotyczy mniejszych lub większych grup społecznych, w obrębie lub dla których organizuje się rozmaite formy turystyki. Zwraca się w związku z tym uwagę na ich wpływ na rodzaj oferty, usługi i przebieg zaprojektowanej postaci aktywności oraz na interakcje zachodzące między danym środowiskiem społecznym, kulturowym czy cywilizacyjnym a danymi jednostkami lub też na interakcje zachodzące wewnątrz badanych grup. Środowisko naturalne związane jest natomiast z uwarunkowaniami przyrodniczymi, plenerowymi. Góry, akweny wodne, jeziora, rzeki, morza i oceany oraz tereny do nich przyległe, obszary nizinne, w lecie czy zimie, w tropikach bądź poza nimi, wpływają w sposób istotny na formę, rodzaj i przebieg uczestnictwa w zajęciach o charakterze turystycznym.

Wymienione powyżej uwarunkowania składają się na atrakcyjność turystyczną danego obszaru. Takim obszarem, już od dawien dawna jest Europa, która nosi miano turystycznego regionu świata. Od dziesiątek lat utrzymuje ona czołową pozycję na rynku globalnych obrotów turystycznych.

Jednym z najczęściej i najliczniej odwiedzanych krajów ze względu na swą niezwykłą atrakcyjność turystyczną jest Hiszpania. Przyciąga ona do siebie przede wszystkim z powodu
różnorodnych walorów turystycznych jakimi została obdarzona.

Celem niniejszej pracy jest ukazanie atrakcyjności turystycznej Hiszpanii stanowiące treść niniejszego opracowania.

W rozdziale pierwszym przybliżono istotę atrakcyjności walorów turystycznych. W dalszej części rozdziału wyjaśniono pojęcie atrakcyjności turystycznej oraz przybliżono tematykę waloru turystycznego jako produktu turystycznego, środowiska naturalnego, dóbr kultury i współczesnych osiągnięć.

W rozdziale drugim ukazano znaczenie Hiszpanii w turystyce międzynarodowej. Następnie dokonano charakterystyki położenia i historii Hiszpanii, klimatu, flory i fauny, zasobów naturalnych, gospodarki, dziedzictwa kultury oraz środowiska.

Rozdział trzeci poświęcono w całości regionom turystycznym Hiszpanii opisując region północno-zachodni, północno-wschodni, wschodni, centralny, zachodni, południowy oraz Baleary i Wyspy Kanaryjskie.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę fachową, artykuły zamieszczone w prasie i w Internecie.

Atrakcje turystyczne Beskidu Śląskiego na wybranych przykładach (Szczyrk, Ustroń, Wisła)

praca licencjacka z turystyki

Wstęp 2

Rozdział I. Atrakcja turystyczna jako element rynku turystycznego 4
1.1. Pojęcie atrakcji turystycznej 4
1.2. Typologia atrakcji turystycznych 5
1.3. Miejsce atrakcji turystycznych w gospodarce turystycznej 9
1.4. Atrakcja turystyczna jako przedsiębiorstwo 21

Rozdział II. Potencjał turystyczny regionu 24
2.1. Walory przyrodnicze i pozaprzyrodnicze 24
2.2. Rys historyczny 31
2.3. Charakterystyka wybranych obiektów turystyczno–rekreacyjnych 33

Rozdział III. Analiza obiektów atrakcji turystycznych w regionie 45
3.1. Szczyrk 45
3.2. Ustroń 50
3.3. Wisła 57

Podsumowanie 66
Bibliografia 69
Spis rysunków 73
Spis zdjęć 74

Wstęp

Atrakcje turystyczne są zjawiskiem interdyscyplinarnym. Generalnie rzecz ujmując, możemy wyodrębnić co najmniej trzy wielkie obszary badawcze, a mianowicie: geograficzno-przestrzenny, społeczny i ekonomiczny, w ramach których rozpatrywane być mogą – i rzeczywiście są – zagadnienia związane z atrakcjami turystycznymi. Z obszarem geograficzno-przestrzennym wiążą się takie zagadnienia, jak: geografia atrakcji turystycznych – wyodrębnianie walorów naturalnych, zagospodarowanie przestrzenne, a także zagadnienia planowania przestrzennego. Obszar społeczny dotyczy takich zagadnień, jak: przenikanie kultur na skutek uprawiania turystyki oraz zetknięcia z atrakcjami turystycznymi, zagadnienia etyki tegoż zjawiska, wpływ atrakcji turystycznych na społeczności lokalne itp.

Celem pracy jest zaprezentowanie atrakcji turystycznych Beskidu Śląskiego na wybranych przykładach takich jak Szczyrk, Ustroń, Wisła.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest atrakcja turystyczna jako element rynku turystycznego, a więc: pojęcie atrakcji turystycznej, typologia atrakcji turystycznych, miejsce atrakcji turystycznych w gospodarce turystycznej oraz atrakcja turystyczna jako przedsiębiorstwo.

W drugim rozdziale przedstawiony jest potencjał turystyczny regionu, a więc: walory przyrodnicze i pozaprzyrodnicze, rys historyczny oraz charakterystyka wybranych obiektów turystyczno – rekreacyjnych.

W trzecim rozdziale dokonana jest analiza obiektów atrakcji turystycznych w regionie: Szczyrk, Ustroń i Wisła.

Do niedawna widziano atrakcje turystyczne przede wszystkim przez pryzmat regeneracji sił człowieka i konieczności realizowania wypoczynku przez zakłady pracy. Przemiany, które nastąpiły po 1989 r. spowodowały, że coraz powszechniej atrakcje turystyczne postrzegane są jako zjawisko ekonomiczne. Wynika to z faktu ogromnych obrotów towarami i usługami, jakie obserwujemy na skutek zjawiska turystyki.

Ekonomiczny sens atrakcji turystycznych wynika z dwóch zasadniczych faktów:

  • istotą turystyki jest przemieszczanie się ludzi wraz ze swoimi pieniędzmi do nowych miejsc konsumpcji,
  • struktura tej konsumpcji jest inna niż w stałym miejscu zamieszkania, a jej wielkość z reguły wyższa.

Wszystkie trzy obszary badawcze uzupełniają się wzajemnie i niedostrzeganie tych zjawisk zubaża bardzo proces myślowy i wyniki badań. Precyzyjne wyznaczenie regionów ułatwia i czyni tańszym wysiłki inwestorów, umożliwia też osiąganie wyższych efektów z eksploatacji przyszłych obiektów. Zmiany kulturowe, szczególnie te o zabarwieniu negatywnym, mogą doprowadzić do znacznego zubożenia oferty i tym samym przyczynić się do ograniczenia efektów, bądź też do zmiany wielkości i struktury popytu. Tym niemniej podstawowym kołem napędowym atrakcji turystycznych są możliwości uzyskiwania dochodów z tytułu świadczenia usług turystycznych, a podstawowe przyczyny eksplozji turystycznej we współczesnym świecie (skrócenie czasu pracy, relatywne potanienie środków transportu, wzrost dochodów) mają charakter ekonomiczny. Z faktu interdyscyplinarności turystyki wynikają najrozmaitsze kłopoty i utrudnienia nie tylko o charakterze teoretycznym, ale przede wszystkim praktycznym.

Analiza funkcjonowania rynku turystycznego miasta Kołobrzeg

Wstęp 2

Rozdział I. Specyfika rynku usług turystycznych i jego elementy 4
1.1. Pojęcie i funkcje rynku 4
1.3. Rynek usług turystycznych a rynek dóbr materialnych 7
1.4. Cechy rynku turystycznego 14
1.5. Wybrane cechy rynku turystycznego strefy nadmorskiej 17

Rozdział II. Czynniki rozwoju turystyki 26
2.1. Czas wolny a turystyka 26
2.2. Inne czynniki rozwoju współczesnej turystyki 30

Rozdział III. Podaż dóbr i usług turystycznych miasta 35
3.1. Walory turystyczne 35
3.2. Zagospodarowanie turystyczne 40
3.3. Ważne produkty turystyczne 51

Zakończenie 57
Bibliografia 59
Spis tabel i rysunków 62

Wstęp

Rosnąca popularność wyjazdów turystycznych jako formy spędzania czasu wolnego przyczynia się do stałego wzrostu liczby turystów. Tendencja ta nie ulega istotnym zmianom nawet pod wpływem takich zjawisk, jak zamachy terrorystyczne czy katastrofy przyrodnicze, które przyczyniają się do krótkotrwałych wahań w liczbie osób wyjeżdżających, silniej oddziałują zaś na zachowania turystów, wybierane formy wypoczynku czy docelowe miejsca wyjazdów. Wynika to z faktu, że turystyka stała się jednym z głównych elementów współczesnego stylu życia, a jednocześnie przyjęła funkcję jednego z wyznaczników jego poziomu. Powoduje to stałe zapotrzebowanie na realizację wyjazdów turystycznych i ciągłe zwiększanie oczekiwań z nim związanych, skutkujące mnożeniem i różnicowaniem potrzeb turystów.

Podczas wszystkich działań, których efektem jest wyjazd turystyczny, zaczynając od momentu jego planowania, przez przygotowanie, realizację i powrót, turysta odczuwa konieczność zaspokojenia wielu potrzeb związanych z wyjazdem. Część z nich musi być zaspokojona przez turystę samodzielnie, większość zaś wymaga zaangażowania podmiotów turystycznych. Świadczenie usług na rzecz turysty jest konieczne zarówno w przypadku, gdy turysta decyduje się na wykupienie imprezy w biurze turystycznym, jak i gdy samodzielnie organizuje i realizuje podróż turystyczną, gdyż wtedy także potrzebuje noclegu czy informacji. Wszelkie formy świadczeń na rzecz turysty, związane z realizacją wyjazdu turystycznego mieszczą się w sektorze rynku turystycznego. Jest to pojęcie bardzo szerokie, ponieważ w jego skład wchodzą nie tylko usługi typowo turystyczne, bezpośrednio związane z uczestnictwem w wyjeździe, ale także usługi wtórnie związane z wyjazdem czy wynikające jedynie z indywidualnych potrzeb turystów.

Rynek turystyczny ze względu na swoją różnorodność rozwija się bardzo dynamicznie. Znaczenie obsługi turystycznej w gospodarce turystycznej jest coraz większe, gdyż zapotrzebowanie na nią stale rośnie, nawet w sytuacji, gdy liczba turystów nie wzrasta lub gdy maleje. Dodatkowo jej konsekwencje ekonomiczne i pozaekonomiczne są identyfikowane nie tylko w regionach recepcji turystycznej, ale również w regionach emisji turystycznej i tranzytowych.

Celem pracy jest analiza funkcjonowania rynku turystycznego w Kołobrzegu stanowiąca treść niniejszego opracowania.

Treść pracy została ujęta w trzech rozdziałach, z których każdy obejmuje określony temat.

W rozdziale pierwszym przedstawiono ogólną specyfikę rynku usług turystycznych oraz jego elementy. Następnie przybliżono pojecie i funkcje rynku. W dalszej części rozdziału omówiono takie zagadnienia jak rynek usług turystycznych a rynek dóbr materialnych, cechy rynku turystycznego oraz wybrane cechy rynku turystycznego strefy nadmorskiej.

W rozdziale drugim scharakteryzowano czynniki rozwoju turystyki. Następnie porównano pojęcia czasu wolnego z turystyką oraz przedstawiono inne czynniki rozwoju współczesnej turystyki.

Rozdział trzeci został poświęcony podaży dóbr i usług turystycznych miasta. Treścią tego rozdziału są walory turystyczne, zagospodarowanie turystyczne oraz ważne produkty turystyczne.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę fachową, raporty i artykuły zamieszczone w prasie i w Internecie.

Związki kościoła z turystyką. Turystyka pielgrzymkowa

Wstęp 2

Rozdział 1. Turystyka pielgrzymkowa 5
1.1. Turystyka pielgrzymkowa, zakres pojęcia 5
1.2. Geneza i znaczenie pielgrzymek 10
1.3. Pielgrzymki w chrześcijaństwie 13
1.4. Pielgrzymki w innych religiach świata 20

Rozdział 2. Pielgrzymowanie w Polsce 22
2.1. Historia pielgrzymowania w Polsce 22
2.2. Główne sanktuaria w Polsce 36
2.3. Rozwój warszawskiej turystyki pielgrzymkowej na podstawie pieszych pielgrzymek na Jasną Górę 39
2.4. Fenomen pielgrzymek pieszych w Polsce 46

Rozdział 3. Formy turystyki a Kościół 50
3.1. Motywy podejmowania pielgrzymek 50
3.2. Turystyka i sport w nauczaniu Kościoła 57
3.3. Działalność ugrupowań kościelnych 60
3.4. Formy turystyki i rekreacji w ruchu oazowym 61

Zakończenie 65
Bibliografia 67
Spis tabel i rysunków 70

Celem niniejszej pracy jest ukazanie związków Kościoła z turystyką.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

W rozdziale pierwszym przedstawiona została istota turystyki pielgrzymkowej.

Rozdział drugi zawiera charakterystykę zjawiska pielgrzymowania w Polsce.

Formy turystyki wobec Kościoła ukazane zostały w trzecim rozdziale pracy.

Praca została napisana w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz informacje zawarte na stronach internetowych

Zrównoważony rozwój turystyki, a świadomość ekologiczna

Wstęp 3

Rozdział I. Turystyka i jej zadania społeczno- polityczne 6
1.1. Turystyka – zakres pojęciowy 6
1.2. Turystyka jako zjawisko społeczno – polityczne 11
1.3. Tradycja w rozwoju turystyki 16
1.4. Funkcje i cele turystyki 18

Rozdział II. Turystyka zrównoważona i jej rozwój 24
2.1. Istota i formy turystyki zrównoważonej 24
2.2. Zrównoważony rozwój i ekopolityka w turystyce 28
2.3. Ekoturystyka jako element zrównoważonego rozwoju 31
2.4. Uwarunkowania rozwoju turystyki zrównoważonej 36
2.5. Stymulatory prawne i ekonomiczne turystyki zrównoważonej 38
2.6. Czynniki wpływające na zrównoważony rozwój turystyki 41
2.6.1. Świadomość ekologiczna społeczeństwa 41
2.6.2. Turystyka masowa 46

Rozdział III. Podstawy metodologiczne badań własnych 50
1.1. Przedmiot i cel badań 50
1.2. Problemy i hipotezy badawcze 51
1.3. Metody i techniki badań (analiza dokumentów, metoda sondażu diagnostycznego – ankieta) 57
1.4. Charakterystyka próby badawczej 62

Rozdział IV. Wpływ turystyki masowej na zrównoważony rozwój turystyki w świetle opinii społecznej 64
4.1. Analiza wyników badań 64
4.2. Kierunki doskonalenia strategii zrównoważonej turystyki w Łebie i
Krynicy Morskiej 72

Rozdział V. Zrównoważony rozwój turystyki na terenie Łeby i Krynicy Morskiej 75
5.1. Zrównoważony rozwój turystyki w Łebie 75
5.1.1. Ogólna charakterystyka miasta 75
5.1.2. Działania restrukturyzacyjne i ekologizacyjne istniejącego zagospodarowania i użytkowania turystycznego Łeby 81
5.1.3. Wprowadzanie nowych elementów zagospodarowania turystycznego na terenie Łeby 84
5.2. Zrównoważony rozwój turystyki w Krynicy Morskiej 91

Zakończenie 97

Bibliografia 99

Spis tabel 102

Spis rysunków 103

Aneks 104

WSTĘP

Na negatywne skutki rozwoju turystyki dla środowiska naturalnego nie zwracano do lat 70. XX w. szczególnej uwagi, a zwłaszcza nie podejmowano zasadniczych rozwiązań im przeciwdziałających. Dopiero w sytuacji, gdy ujawniła się zależność, że zdegradowane środowisko naturalne nie stanowi obiektu zainteresowania turystów, jest przez nich omijane, wyspecjalizowane instytucje turystyczne, dla których stanowiło ono źródło funkcjonowania ekonomicznego, podniosły problem pilnej potrzeby jego ochrony. Stał się on przedmiotem zainteresowania międzynarodowych podmiotów rozwoju turystyki. W latach 80. deklaracje w tej kwestii ogłosiły np.: Światowa Organizacja Turystyki (oraz Program Środowiskowy przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 1987 r. przedstawiono ideę „zrównoważonego rozwoju”, co spowodowało ogłoszenie dalszych licznych deklaracji oraz organizację konferencji. W 1995 r. na międzynarodowej konferencji o zrównoważonej turystyce w Lanzarote na Wyspach Kanaryjskich ogłoszono Kartę Lanzarocką o Zrównoważonej Turystyce. W ostatnich latach podnoszą się również głosy wskazujące na konieczność propagowania i organizowania turystyki przyjaznej środowisku.

Turystyka staje się współcześnie jednym z fundamentalnych zjawisk ekonomicznych, społecznych, kulturowych oraz politycznych. W ładzie ekonomicznym postrzegana jest za jedną z prężniej rozwijających się gałęzi usług. Według ustaleń Światowej Rady Turystyki i Podróży sektor turystyczny wygenerował w poprzednim roku 3,7% Produktu Światowego Brutto oraz zatrudniał około 70 milionów osób. Odnotowano też 694 min podróży międzynarodowych, z czego ponad połowa była ukierunkowana na Europę.

Rozwój turystyki zarówno w wymiarze lokalnym, jak i w skali światowej, jest uzależniony od sytuacji ekonomicznej, politycznej i zdrowotnej. Niestabilność polityczna, konflikty zbrojne i zagrożenia zdrowotne w istotnym stopniu wpływają na zmniejszenie liczby turystów w danym regionie świata.

W ostatnich latach wrażliwość na te czynniki była niezwykle wyraźna. Istotny wpływ na nią miała ogólnie niekorzystna koniunktura gospodarcza, ataki terrorystyczne w Stanach Zjednoczonych oraz innych krajach świata, interwencje zbrojne w Afganistanie i Iraku, zaostrzający się konflikt palestyńsko-izraelski, jak też epidemia pryszczycy na Wyspach Brytyjskich, SARS w Azji Południowo-Wschodniej i Kanadzie czy ptasia grypa w Chinach. Zjawiska te przyczyniły się do zmniejszenia ruchu turystycznego w tych rejonach. Pomimo tych problemów przemysł turystyczny rozwija się. Światowa Organizacja Turystyki przewiduje, że liczba podróży w celach turystycznych przekroczy l mld w 2010 r., a dziesięć lat później osiągnie poziom ponad 1,5 mld osób. Wobec tej ilości osób pracujących i korzystających z usług podmiotów turystyki w tej sferze gospodarki musi następować zmiana poglądów i postaw, które generują nową świadomość ekologiczną.

Celem niniejszej pracy jest ukazanie istoty zrównoważonego rozwoju turystyki na przykładzie Łeby oraz Krynicy Morskiej.

Praca składa się z pięciu rozdziałów:

W rozdziale pierwszym przedstawiony został zakres pojęciowy turystyki oraz jej zadania społeczno- polityczne, a więc: zakres pojęcia turystyka, turystyka jako zjawisko społeczno- polityczne, tradycja w rozwoju turystyki oraz funkcje i cele turystyki.

Rozdział drugi ukazuje istotę turystyki zrównoważonej i jej rozwój, a więc przedstawia: formy turystki zrównoważonej, zrównoważony rozwój i ekopolityka w turystyce, ekoturystyka jako element zrównoważonego rozwoju, uwarunkowania rozwoju turystyki zrównoważonej, stymulatory prawne i ekonomiczne turystyki zrównoważonej, czynniki wpływające na zrównoważony rozwój turystyki, świadomość ekologiczna społeczeństwa oraz turystyka masowa.

Podstawy metodologiczne badań własnych zawarte zostały w trzecim rozdziale pracy, a więc: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, metody i techniki badań oraz charakterystyka próby badawczej.

Rozdział czwarty dotyczy wpływu turystyki masowej na zrównoważony rozwój turystyki w świetle opinii społecznej, a więc zawiera: analizę wyników badań oraz kierunki doskonalenia strategii zrównoważonej turystyki w Łebie i Krynicy Morskiej.

W ostatnim- piątym- rozdziale pracy zaprezentowano charakterystykę zrównoważonego rozwoju turystyki na terenie Łeby oraz Krynicy Morskiej, a więc opisano Łebę jako miasto, przestawiono działania restrukturyzacyjne i ekologizacyjne istniejącego zagospodarowania i użytkowania turystycznego Łeby oraz wprowadzenie nowych elementów zagospodarowania turystycznego na terenie Łeby.

Praca została napisana w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, informacje zawarte na stronach internetowych oraz w oparciu o wyniki badań własnych i informacje udostępnione przez Urząd Miasta Krynica Morska oraz Urząd Miasta Łeba.

W pracy metodą przeprowadzonych badań był sondaż diagnostyczny. Dzięki metodzie sondażu diagnostycznego mamy możliwość poznania określonego zjawiska społecznego, ustalenia jego zasięgu, poziomu i intensywności, a następnie oceny, oraz w wyniku – zaprojektowanie modyfikacji. Sondaż diagnostyczny jest to sposób gromadzenia wiedzy o atrybutach strukturalnych, jak też i funkcjonalnych oraz dynamice zjawisk społecznych, opiniach i poglądach wybranych zbiorowości, nasilaniu się i kierunkach rozwoju określonych zjawisk i wszelkich innych zjawisk instytucjonalnie nie zlokalizowanych – posiadających znaczenie wychowawcze – w oparciu o specjalnie dobraną grupę reprezentującą populację generalną, w której badane zjawisko występuje.