Archiwum kierunku Turystyka i rekreacja

prace dyplomowe z turystyki – prace magisterskie i prace licencjackie z zakresu turystyki i rekreacji

Turystyka uzdrowiskowa w wybranych regionach Polski

Wstęp 2

Rozdział I. Turystyka zdrowotna – turystyka uzdrowiskowa 5
1.1. Pojęcie turystyki uzdrowiskowej 5
1.2. Elementy charakterystyczne turystyki uzdrowiskowej 7
1.3. Rodzaje turystyki uzdrowiskowej 10
1.4. Rola i znaczenie uzdrowisk 17

Rozdział II. Rekreacja i turystyka uzdrowiskowa w cyklu życia człowieka 25
2.1. Miejsce rekreacji i turystyki uzdrowiskowej w życiu człowieka 25
2.2. Możliwości rekreacji i turystyki uzdrowiskowej 29
2.3. Ograniczenia rekreacji i turystyki uzdrowiskowej 38
2.4. Kształtowanie postaw wobec rekreacji i turystyki uzdrowiskowej 40

Rozdział III. Turystyka uzdrowiskowa w wybranych regionach Polski 46
3.1. Turystyka uzdrowiskowa w Kotlinie Kłodzkiej 46
3.2. Turystyka uzdrowiskowa w Ciechocinku 55
3.3. Turystyka uzdrowiskowa w Kołobrzegu 60

Rozdział IV. Turystyka uzdrowiskowa – wyniki badań własnych 66
4.1. Materiały i metodyka badań 66
4.2. Przedstawienie wyników badań 69
4.3. Wnioski 75

Zakończenie 78
Bibliografia 80
Spis fotografii 85
Spis tabel 86
Spis wykresów 87
Spis rysunków 88
ANEKS 89

Wstęp

Najbardziej oczywistym przykładem miejscowości, których powstanie i rozwój były całkowicie uzależnione od warunków środowiska są uzdrowiska, które powstawały tam, gdzie odkryto źródła wód leczniczych. Od warunków środowiskowych (głównie topoklimatycznych) zależał także rozwój bazy dla rekreacji zimowej. W rozwoju pozostałych ośrodków turystycznych warunki środowiska także miały znaczenie, jednak nie determinowały lokalizacji bazy w tak wielkim stopniu.

Podróże do uzdrowisk obecnie wręcz leżą u podstaw współczesnej turystyki. Bo i czemu nie skorzystać z kilku wolnych dni, by śladem tradycji udać się tam, gdzie znajdziemy wodę i powietrze o błogosławionych dla zdrowia właściwościach? Także wśród młodych ludzi zapanowała nowa moda – urlop w sanatorium.

Celem pracy jest zaprezentowanie turystyki uzdrowiskowej w wybranych regionach Polski.

Praca napisana została w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu, czasopisma oraz źródła internetowe.

Wyjazdy „do wód” sięgają korzeniami bardzo dawnych, jeszcze starożytnych czasów. W czasach współczesnych stały się modne w XIX wieku, a w minionym wieku rozkwitły na dobre. Boom trwać będzie prawdopodobnie dopóki istnieć będzie człowiek. Po ciężkiej pracy potrzebny jest relaks. Dlatego urlop wypoczynkowy wpisany jest do kodeksu pracy jako podstawowy przywilej każdego. Musimy pozwolić naszemu organizmowi dojść do siebie. Do tego najlepsza jest zmiana otoczenia – najlepiej daleki wyjazd. Można pojechać nad morze i prażyć się w słońcu na plaży, ale można też poszukać innej formy wypoczynku.

Uzdrowiska w Polsce występują na obszarach 11 z 16 województw, w kilkudziesięciu gminach. Tych, które posiadają udokumentowane właściwości lecznicze, mamy obecnie około 40. Jest jeszcze dodatkowo kilkadziesiąt miejsc na terenie Polski z odkrytymi, w wyniku wieloletnich geologicznych badań, źródłami wód termalnych. Wiele z nich to potencjalne miejsca uzdrowisk termalnych.

Struktura przestrzenna lokalizacji uzdrowisk w naszym kraju jest wyjątkowo urozmaicona. Znajdują się one w różnych strefach krajobrazowych, w pasmach: nadmorskim (około 20 proc.), nizinnym (ok. 20 proc.), podgórskim i górskim (ok.60 proc.). Sąsiadują z terenami o cennych wartościach przyrodniczych, posiadającymi wysoki status ochrony, takimi jak: parki narodowe i parki krajobrazowe. Dużą atrakcją wielu uzdrowisk jest także specyficzna infrastruktura zdrojowa i lecznicza, niespotykana w innych miejscowościach wypoczynkowych.

Obecnie polskie uzdrowiska dysponują znacznym potencjałem recepcyjnym, co umożliwia obsługę większej liczby turystów krajowych i zagranicznych. Według danych GUS oraz Stowarzyszenia Gmin Uzdrowiskowych RP, w gminach uzdrowiskowych na terenie Polski znajduje się ok. 2 tys. obiektów noclegowych, dysponujących ponad 120 tys. miejsc.

Praca składa się z czterech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest turystyka zdrowotna – turystyka uzdrowiskowa, a więc: pojęcie turystyki uzdrowiskowej, elementy charakterystyczne turystyki uzdrowiskowej, rodzaje turystyki uzdrowiskowej oraz rola i znaczenie uzdrowisk.

W drugim rozdziale przedstawiona jest rekreacja i turystyka uzdrowiskowa w cyklu życia człowieka, a więc: miejsce rekreacji i turystyki uzdrowiskowej w życiu człowieka, możliwości rekreacji i turystyki uzdrowiskowej, ograniczenia rekreacji i turystyki uzdrowiskowej oraz kształtowanie postaw wobec rekreacji i turystyki uzdrowiskowej.

W trzecim rozdziale zaprezentowana jest turystyka uzdrowiskowa w wybranych regionach Polski, a więc: turystyka uzdrowiskowa w Kotlinie Kłodzkiej, turystyka uzdrowiskowa w Ciechocinku, turystyka uzdrowiskowa w Kołobrzegu.

W czwartym rozdziale zawarte są wyniki badań własnych w zakresie turystyki uzdrowiskowej, a więc: metodologia badań, przedstawienie wyników badań oraz wnioski.

Badania własne przeprowadzone zostały metodą sondażu diagnostycznego, techniką badań była ankieta a narzędziem kwestionariusz, na 100 anonimowych kuracjuszach Sanatorium, w celu uzyskania informacji o pobycie kuracjuszy w Sanatorium. W ankiecie pojawiły się pytania odnośnie powodów dla jakich respondenci zostali skierowani do Sanatorium, zabiegów leczniczych z których ankietowani korzystali w ośrodku. Badane osoby zapytane zostały również o to, co według nich ma największy wpływ na jakość leczenia w Sanatorium oraz z jakich innych form świadczeń pozamedycznych korzystali podczas pobytu w Sanatorium i w jaki sposób mogliby określić swój stan zdrowia po pobycie w Sanatorium.

Turystyka jako szansa rozwoju lokalnego na przykładzie województwa mazowieckiego

Wstęp 2

Rozdział I. ISTOTA TURYSTYKI, RUCHU TURYSTYCZNEGO 5
1.1. Definicje turysty, turystyki, ruchu turystycznego 5
1.1.1. Pojęcie turysty i turystyki 5
1.1.2. Ruch turystyczny 8

Rozdział II INSTRUMENTY POLITYKI REGIONALNEJ UNII EUROPEJSKIEJ I REGIONALNE PROGRAMY OPERACYJNE W POLSCE 12
2.1. Klasyfikacja narzędzi wspólnotowej polityki regionalnej 12
2.1.1. Rola funduszy strukturalnych 12
2.1.2. Fundusze strukturalne 14
2.2. Europejski Fundusz KOHEZJI (fundusz spójności) 17
2.3. Instrumenty polityki strukturalnej 20
2.3.1. Programy operacyjne 20
2.3.2. Akcje innowacyjne 27
2.3.3. Inicjatywy wspólnotowe 28
2.4. Projekty operacyjne w Polsce 28

Rozdział III. PROJEKTY I INICJATYWY TURYSTYCZNE JAKO PODSTAWA ROZWOJU LOKALNEGO 32
3.1. Pozytywne i negatywne znaczenie turystyki 32
3.2. Przykłady inicjatyw turystycznych wspierających rozwój lokalny 38
3.3. Turystyka jako forma rozwoju 40

Rozdział IV. ROZWÓJ I WYKORZYSTANIE ŚRODKÓW RPO MAZOWSZE NA ROZWÓJ TURYSTYKI NA PRZYKŁADZIE WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO 44
4.1. Etapy strategii rozwoju Województwa Mazowieckiego 44
4.2. Cele Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Mazowieckiego 50
4.3. Wykorzystanie środków RPO Mazowsze na rozwój turystyki na przykładzie województwa mazowieckiego 60
4.4. Ocena wykonania programu Mazowsze 66

Zakończenie 68
Bibliografia 70

Wstęp

We współczesnym świecie coraz istotniejszym źródłem dochodów i czynnikiem wywołującym efekt synergii jest turystyka. Województwo mazowieckie, a szczególnie Warszawa odgrywa jedną z istotniejszych ról jako miejsce docelowe i główny krajowy ośrodek rozrządowy turystyki zagranicznej. Udział przyjazdów turystów  zagranicznych do Warszawy to blisko 30% wielkości krajowej. Ponadto stolica obsługuje ponad 70% turystów zagranicznych przyjeżdżających do województwa mazowieckiego. Głównie powiązane jest to z lokalizacją lotniska międzynarodowego oraz dobrze rozwiniętego węzła kolejowego, skupiającego połączenia międzynarodowe i będącego  za razem dobrym punktem przesiadkowym na tereny całej Polski i zagranicę. Na Mazowszu utrzymuje się powolny, ale stały rozwój infrastruktury turystyczno-wypoczynkowej. Najbardziej wartościowe obszary wskazane dla rozwoju obszarów turystycznych i rekreacyjnych o znaczeniu regionalnym tworzą Kampinoski Park Narodowy, dziewięć parków krajobrazowych, a także doliny rzek. Tereny te są dotychczas w małym stopniu wykorzystane, przede wszystkim dlatego, że brak tam odpowiedniego zagospodarowania i wyposażenia w infrastrukturę turystyczną.  Województwo mazowieckie na tle całego kraju odnotowuje mimo tego bardzo dobre wyniki, jeżeli chodzi zarówno o liczbę ludzi odwiedzających region (których liczba z roku na rok wzrasta), jak i ilość pieniędzy, które w tym regionie zostawiają. Sytuacja ta oczywiście w dużej mierze ma związek z tym, iż województwo posiada ogromny magnes turystyczny, jakim jest stolica Polski, Warszawa.

Celem pracy jest poddanie analizie czy środki otrzymywane z funduszy Unii Europejskiej na program Mazowsze są w pełni wykorzystywane i w jakim stopniu przekładają się na rozwój turystyki i ruchu turystycznego w województwie Mazowieckim. By znaleźć odpowiedź na to pytanie w pracy przeprowadzono analizę jakiej wysokości środki są pozyskiwane z funduszy unijnych i na co są przeznaczane.

Temat pracy spowodował ograniczenie metod badawczych zasadniczo do analizy literatury fachowej, raportów oraz danych przedstawionych w Internecie. Praca ma charakter analityczny. W analizie  zagadnień związanych z turystyką zostały zaprezentowane instrumenty polityki Unii Europejskiej wpływające na rozwój lokalny.

Podczas pisania pracy skorzystano ze źródeł takich jak przykładowo: Ekonomika turystyki R. Łazarka, Obsługa ruchu turystycznego B. Meyera, Podstawy zarządzania turystyką K. Michałowskiego, Popyt turystyczny – uwarunkowania i perspektywy rozwoju A. Niezgody i P. Zmyślonego, Programy pomocowe w Polsce, M. Janus – Hibner i R. Pastusiaka oraz Fundusze strukturalne Unii Europejskiej A. Jankowskiej, T. Kierkowskiego i R. Knopika.

Praca składa się z czterech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest istota turystyki, ruchu turystycznego, oraz wyjaśnione jest pojęcie turysty. W literaturze przedmiotu istnieje wiele definicji dotyczących turysty, turysty­ki oraz ruchu turystycznego, turyzmu i geografii turystycznej. Wielość tych definicji związana jest z praktycznym podejściem rządów państw i organiza­cji międzynarodowych do międzynarodowego ruchu osobowego związanego Z krótkoterminowym przebywaniem obywatela danego państwa na terytorium innego kraju. Pojęcia turystyka, turysta, ruch turystyczny są różnie interpreto­wane, zależnie od potrzeb, dla których się je formułuje.

W drugim rozdziale przedstawione są instrumenty polityki regionalnej Unii Europejskiej i regionalne programy operacyjne w Polsce, a więc: rola funduszy strukturalnych,  Europejski Fundusz KOHEZJI (fundusz spójności), programy operacyjne, akcje innowacyjne, inicjatywy wspólnotowe oraz projekty operacyjne w Polsce. Zainteresowanie turystyką jako jedną z dziedzin o potencjalnie dużym znacze­niu dla polityki regionalnej, pojawiło się w dokumentach Wspólnot późno, bo dopiero w 1984 roku. Za szczególnie cenne uznano wkład turystyki w tworze­nie miejsc pracy. W 1996 roku został opublikowany raport poświęcony do­tychczasowym działaniom turystyki na rzecz rozwoju regionalnego.

W trzecim rozdziale zaprezentowane są projekty i inicjatywy turystyczne jako podstawa rozwoju lokalnego, a więc: pozytywne i negatywne znaczenie turystyki, przykłady inicjatyw turystycznych wspierających rozwój lokalny.

W czwartym rozdziale poddano analizie wykorzystanie środków RPO Mazowsze na rozwój turystyki na podstawie Województwa Mazowieckiego, a więc: etapy strategii rozwoju Województwa Mazowieckiego, cele Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Mazowieckiego oraz przede wszystkim ocena wykonania i wykorzystania środków z programu Mazowsze. Celem głównym RPOWM jest poprawa konkurencyjności regionu i zwiększenie spójności, społecznej, gospodarczej i przestrzennej województwa.

Stan, perspektywy i kierunki rozwoju turystyki w powiecie nyskim

Wstęp 2

Rozdział 1. Terminologia pracy 4
1.1. Pojęcie turystyki 4
1.2. Czynniki rozwoju turystyki 9
1.3. Najważniejsze funkcje i dysfunkcje turystyki 13

Rozdział 2. Ogólna charakterystyka powiatu nyskiego 19
2.1. Położenie, obszar, podział administracyjny 19
2.2. Ludność i gospodarka 24
Rozdział 3. Walory i atrakcje turystyczne powiatu nyskiego 30
3.1. Walory i atrakcje turystyczne naturalne 30
3.2. Walory i atrakcje turystyczne kulturowe 36

Rozdział 4. Zagospodarowanie turystyczne powiatu nyskiego 45
4.1. Stan, struktura i rozmieszczenie bazy noclegowej 45
4.2. Baza gastronomiczna i pozostałe elementy infrastruktury turystycznej 49
4.3. Dostępność i infrastruktura komunikacyjna 57

Rozdział 5. Miejscowości turystyczne powiatu nyskiego i ich funkcje 65

Rozdział 6. Strategia rozwoju turystyki w powiecie nyskim 72
6.1. Główne cele i założenia strategii 72
6.2. Analiza szans i barier rozwoju turystyki 73
6.3. Strategiczne kierunki rozwoju turystyki 76
6.4. Nowe produkty turystyczne i ich promocja 78

Zakończenie i wnioski 85
Bibliografia 87
Spis tabel 91
Spis wykresów 92
Spis schematów 93
Spis zdjęć 94
Spis rysunków 96

Wstęp

Celem pracy jest zaprezentowanie stanu, perspektyw i kierunków rozwoju turystyki w powiecie nyskim. Zakres pracy obejmuje cały powiat nyski z jednoczesnym ukazaniem rejonów i miejscowości turystycznych.

Praca składa się z sześciu rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest terminologia pracy.

W drugim rozdziale zawarta jest ogólna charakterystyka powiatu nyskiego, a więc: położenie, obszar, podział administracyjny oraz ludność i gospodarka.

W trzecim rozdziale przedstawione są walory i atrakcje turystyczne powiatu nyskiego, a więc; walory i atrakcje turystyczne naturalne oraz walory i atrakcje turystyczne kulturowe.

W czwartym rozdziale zaprezentowane jest zagospodarowanie turystyczne powiatu nyskiego, a więc: stan, struktura i rozmieszczenie bazy noclegowej, baza gastronomiczna i pozostałe elementy infrastruktury turystycznej oraz dostępność i infrastruktura komunikacyjna.

W piątym rozdziale opisane są miejscowości turystyczne powiatu nyskiego i ich funkcje.

W szóstym rozdziale przedstawiona jest strategia rozwoju turystyki w powiecie nyskim, a więc: główne cele i założenia strategii, analiza szans i barier rozwoju turystyki, strategiczne kierunki rozwoju turystyki oraz nowe produkty turystyczne  i ich promocja.

W pracy zastosowano metodę opisu i analizy z wykorzysta­niem prezentacji tabelarycznej gdzie bazę wyjściową stanowiły odpowiednio przetworzone informacje statystyczne i inne da­ne liczbowe.

Do napisania pracy zastosowana została dostępna literatura przedmiotu, artykuły prasowe, materiały internetowe, informacje uzyskane w urzędzie miasta powiatu nyskiego, przemyślenia własne oraz również skorzystano ze strategii rozwoju turystyki w powiecie nyskim i regulaminu zasad korzystania z usług publicznych na terenie Gminy Nysa.

Określając czynniki rozwoju współczesnej turystyki, musimy zda­wać sobie sprawę z tego, że jej narodzin i rozwoju należałoby szukać przede wszystkim w złym dostosowaniu człowieka do środowiska. Cywilizacja przemysłowa i rozszerzanie się zapotrzebowania na turystykę ściśle ze sobą się wiążą. Konsekwencje cywilizacji przemysłowej widoczne są w procesie kształtowania środowi­ska, w którym odbywa się ewolucja jednostki, a mianowicie, niektóre cechy charakteryzujące współczesne środowisko stanowią zbiór czynników patologicznych i agre­sywnych, wzmagających u ludzi (pragnących się utrzymać w dobrej kon­dycji psychicznej) potrzebę ucieczki od „rzeczywistości”. Coraz częściej mamy do czynienia z poczuciem agresji, ponieważ człowiek żyje w narastającym napięciu. W zmniejszeniu tego napięcia pomoże turystyka; jej działalność przyniesie człowiekowi żyjącemu na co dzień w dokuczliwej cywilizacji ogólne odprężenie, które pozwoli mu od­zyskać równowagę.  Wśród wielu czynników rozwoju turystyki występują między inny­mi  potrzeby (w ekonomii odgrywają ważną rolę, gdyż wyznaczają po­wstanie popytu na dobra i usługi, w tym turystyczne), motywacje (opisują pobudki skłaniające człowieka do określonego za­chowania, w tym turystycznego), czas wolny od pracy (swobodne i bezinteresowne oraz zgodne z zami­łowaniami człowieka korzystanie z wypoczynku), siła nabywcza ludności (warunki ekonomiczne są środkiem prze­kształcenia popytu potencjalnego w popyt zrealizowany, czyli potrzeb turystycznych w konsumpcję dóbr i usług turystycznych), urbanizacja (dynamiczny wzrost liczby ludności miejskiej jest waż­nym czynnikiem determinującym rozwój turystyki) oraz środowisko przyrodnicze i społeczne (uprawiając turystykę człowiek odnajduje w przyrodzie liczne wartości, które wywołują w nim prze- życia duchowe – estetyczne, gdy odsłania mu się piękno i bogactwo przyrody).

Sposoby rekreacji i formy rekreacji mieszkańców wsi Pobierowo

Wstęp 2

Rozdział I. Rekreacja – istota pojęcia 4
1.1. Pojęcie rekreacji 4
1.2. Rekreacja i turystyka w cyklu życia człowieka 9
1.3. Miejsce rekreacji i turystyki w życiu człowieka 10
1.4. Możliwości rekreacji i turystyki 12
1.5. Ograniczenia rekreacji i turystyki 20
1.6. Kształtowanie postaw wobec rekreacji i turystyki 21

Rozdział II. Metodologia badań własnych 25
2.1. Przedmiot i cel badań 25
2.2. Problemy i hipotezy badawcze 29
2.3. Metody, techniki i narzędzia badawcze 36
2.4. Organizacja i przebieg badań 41

Rozdział III. Sposoby rekreacji i formy rekreacji mieszkańców wsi Pobierowo 44
3.1. Charakterystyka Pobierowa: historia, geografia, infrastruktura 44
3.2. Charakterystyka mieszkańców Pobierowa 48
3.3. Wyniki badań własnych 51
3.4. Podsumowanie i wnioski do badań 61

Zakończenie 64
Bibliografia 66
Spis tabel 69
Spis wykresów 70
Spis zdjęć 71
Spis rysunków 72
ANEKS 73

Wstęp

Rekreacja zawsze sprawiają radość tym, którzy dobrze wiedzą dlaczego, jak i gdzie oraz w jakich warunkach te specyficzne w swoim wszech­stronnym oddziaływaniu na człowieka formy aktywności uprawiać i w jakich kierunkach je rozwijać.

Celem pracy jest zaprezentowanie sposobów rekreacji i form rekreacji mieszkańców wsi Pobierowo.

Praca składa się ze wstępu, trzech rozdziałów i zakończenia.

W pierwszym rozdziale opisana jest istota pojęcia rekreacja, a więc: pojęcie rekreacji, rekreacja i turystyka w cyklu życia człowieka, miejsce rekreacji i turystyki w życiu człowieka, możliwości rekreacji i turystyki, ograniczenia rekreacji i turystyki oraz kształtowanie postaw wobec rekreacji i turystyki.

W drugim rozdziale przedstawiona jest metodologia badań własnych, a więc: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, metody, techniki i narzędzia badawcze oraz organizacja i przebieg badań.

W trzecim rozdziale zaprezentowane są sposoby rekreacji i formy rekreacji mieszkańców wsi Pobierowo, a więc: charakterystyka Pobierowa: historia, geografia, infrastruktura, charakterystyka mieszkańców Pobierowa, wyniki badań własnych oraz podsumowanie i wnioski do badań.

W niniejszej pracy postawiono następujące problemy badawcze:

  1. Z jakich sposobów rekreacji mieszkańcy wsi Pobierowo korzystają najczęściej?
  2. Na jakich imprezach organizowanych okresowo w Pobierowie mieszkańcy tejże wsi najchętniej spędzają czas wolny?
  3. Czy zdarzyło się, że mieszkańcy wsi Pobierowo mieli chęć na zmianę form i sposobów rekreacji?

Praca została napisana w oparciu o dostępne materiały książkowe, internetowe oraz badania własne.

Likwidacja zmęczenia wynikającego z obciążenia ustroju pracą zawodową, nauką czy znacznymi wysiłkami fizycznymi, np. podczas zawodów sportowych lub treningu, z punktu widzenia fizjologii nazywa się wypoczynkiem. Ogólnie można powiedzieć, że na wypoczynek składają się różne procesy mające usunąć objawy zmęczenia, w tym m.in. wyrównać zaciągnięty dług tlenowy czy zlikwi­dować pewne produkty powstałe wskutek przemian energetycznych. W teorii wypoczynku rozróżnia się wypoczynek bierny i aktywny. W praktyce rekreacji stosuje się zazwyczaj wypoczynek aktywny.

Aktywny wypoczynek to wypoczynek połączony z aktywnością odmienną od tej, która spowodowała zmęczenie. Zwykle polega na wykonywaniu wysiłku o umiarkowanej lub małej intensywności z udziałem mięśni, które nie były za­angażowane w wysiłku będącym przyczyną zmęczenia. Z aktywnością tego typu mamy do czynienia w zachowaniu rekreacyjnym, którego dominującą funkcją jest funkcja wypoczynkowa.

Zachowanie rekreacyjne to mniej lub bardziej złożona, zorganizowana aktywność człowieka skierowana na świadomy cel związany z jego potrzebami rekreacyjnymi, mająca charakterystyczne cechy, treść, strukturę i mechanizm regulacyjny – określający stosunek człowieka do środowiska, w którym ta aktyw­ność występuje.

Warto również zauważyć, że rekreacja jest zjawiskiem interdyscyplinarnym. Generalnie rzecz ujmując, możemy wyodrębnić co najmniej trzy wielkie obszary badawcze, a mianowicie: geograficzno-przestrzenny, społeczny i ekonomiczny, w ramach których rozpatrywane być mogą – i rzeczywiście są – zagadnienia związane z rekreacją. Z obszarem geograficzno-przestrzennym wiążą się takie zagadnienia, jak: geografia rekreacji – wyodrębnianie walorów naturalnych, zagospodarowanie przestrzenne, a także zagad­nienia planowania przestrzennego. Obszar społeczny dotyczy takich zagadnień, jak: przenikanie kultur na skutek uprawiania rekreacji, zagadnienia etyki rekreacji, wpływ rekreacji na społeczności lokalne itp. Do niedawna widziano rekreację przede wszystkim przez pryzmat regeneracji sił człowieka i konieczności realizowania wypoczynku przez zakłady pracy. Przemiany, które nastąpiły po 1989 r. spowodowały, że coraz powszechniej rekreacja postrzegana jest jako zjawisko ekonomiczne. Wynika to z faktu ogromnych obrotów towarami i usługami, jakie obserwujemy na skutek zjawiska rekreacji.

Społeczna rola biznesu agroturystycznego w mieście Zagórz

Wstęp 2

Rozdział I Pojęcie agroturystyki i jej znaczenie dla obszarów wiejskich (Agroturystyka jako działalność biznesowa) 5
1.Biznes i jego rola społeczna 5
1.1. Ekonomiczny wymiar biznesu 5
1.2. Promocja aktywności społecznej – Społeczny wymiar biznesu 10
2. Agroturystyka jako czynnik lokalnego rozwoju gospodarczego 17
2.1. Kultura lokalna, styl życia 17
2.2. Pojęcie agroturystyki i ruchu agroturystycznego 18
2.3. Miejsce agroturystyki w polskiej gospodarce 20
2.4. Rozwój agroturystyki a świadomość ekologiczna społeczności lokalnej 22
2.5. Uwarunkowania prowadzenia usług agroturystycznych w gminie Zagórz 25
2.6. Zmiany na polskim rynku turystycznym po wejściu do UE, świadczenie usług agroturystycznych w świetle przepisów prawnych Polski i UE 34

Rozdział II Metodologia badań własnych 36
2.1. Przedmiot i cel badań 36
2.2. Problemy i hipotezy badawcze 39
2.3. Zmienne i ich wskaźniki 45
2.4. Metoda, technika i narzędzia badawcze 47
2.5. Dobór próby 52

Rozdział III Wyniki badań własnych 54
3.1. Prezentacja i analiza wyników badań 54
3.2. Weryfikacja hipotez badawczych 64

Zakończenie 68
Bibliografia 70
Spis tabel 74
Spis rysunków 75
Spis zdjęć 76
Aneks 1 77
Aneks 2 83

Wstęp

Biznes agroturystyczny jest nie tylko jedną z form aktywności ludzkiej, lecz także ważnym zjawiskiem społeczno-gospodarczym współczesnego świata. Jako zjawisko dyna­miczne
i wielowymiarowe, znajdujące odzwierciedlenie w różnych obszarach: społecznym, kulturowym, psychologicznym, przestrzennym i ekonomicznym, spełnia określone funkcje, interpretowane jako skutki jej rozwoju dla wielu sfer współczesnego życia. Te ostatnie mogą być pozytywne i negatywne.

Przyjmując, że walory turystyczne miejscowości w zasadniczy sposób kształtują potencjalne możliwości lokalnego biznesu agroturystycznego, aby mogły w nich działać podmioty ją reprezentujące, trzeba tworzyć w tych miejscowościach, gminach, regionach różne elementy szeroko rozumianej infrastruktury, czyli trzeba aktywizować rozwój lokalnego rolnictwa i przemysłu rolno-spożywczego jako źródła produktów żywnościowych, handlu detalicznego, a także podmiotów zajmujących się produkcją materiałów budowlanych i budownictwem, rozwijać sfery ściśle powiązane z turystyką, np. transport publiczny, telekomu­nikację, usługi komunalne, produkcję i sprzedaż pamiątek nawiązujących do tradycji i specyfiki miejscowości/regionu, usługi sektora bankowego, usługi gwarantujące porządek publiczny i bezpieczeństwo itp., rozwijać infrastrukturę techniczną gwarantującą zaopatrzenie miejscowości (gmin) w wodę, gaz i energię elektryczną oraz sprzyjającą ochronie walorów naturalnych środowiska (rozwój sieci kanalizacyjnej i lokalnych oczyszczalni ścieków), oraz stymulować rozwój infrastruktury socjalnej (np. obiektów służby zdrowia, urządzeń kulturalno-oświatowych oraz sportowo-rekreacyjnych). Dopiero po spełnieniu tych warunków można oczekiwać istotniejszego wpływu turystyki na gospodarczy i społeczny rozwój miejscowości, gminy czy regionu, a tym samym spodziewać się korzyści ekonomicznych z jej rozwoju. Aby rezultaty tego pozytywnego oddziaływania turystyki na ekonomikę regionu mogły się pojawić, rozwój wymienionych elementów infrastruktury oraz samej turystyki musi być koordynowany.

Celem pracy jest zaprezentowanie społecznej roli biznesu agroturystycznego w mieście Zagórz w opinii mieszkańców.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisane jest pojęcie agroturystyki i jej znaczenie dla obszarów wiejskich – agroturystyka jako działalność biznesowa, a więc: biznes i jego rola społeczna, ekonomiczny wymiar biznesu, promocja aktywności społecznej czyli społeczny wymiar biznesu, agroturystyka jako czynnik lokalnego rozwoju gospodarczego, kultura lokalna, styl życia, pojęcie agroturystyki i ruchu agroturystycznego, miejsce agroturystyki w polskiej gospodarce, rozwój agroturystyki a świadomość ekologiczna społeczności lokalnej, uwarunkowania prowadzenia usług agroturystycznych w gminie Zagórz, zmiany na polskim rynku turystycznym po wejściu do UE, świadczenie usług agroturystycznych w świetle przepisów prawnych Polski i UE .

W drugim rozdziale przedstawiona jest metodologia badań własnych, a więc: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, zmienne i ich wskaźniki, metoda, technika i narzędzia badawcze oraz dobór próby.

W trzecim rozdziale zaprezentowane są wyniki badań własnych wraz z weryfikacją hipotez badawczych.

Praca napisana została w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu, artykuły z czasopism, źródła internetowe oraz badania własne.

Biznes agroturystyczny rozumiany jako czynnik (dziedzina aktywności) polaryzujący rozwój społeczno-gospodarczy regionu/miejscowości ma duży i bezpośredni wpływ na ten proces. Dzieje się tak w tych obszarach (miejscowościach), w których o rozwoju agroturystyki i lokalnej gospodarki agroturystycznej decydują nie tylko atrakcyjne walory agroturystyczne (podaż podstawowych dóbr agroturystycznych), lecz także warunki ekonomiczne pozwalające na osiągnięcie dodatkowych w po­równaniu z innymi lokalizacjami (obszarami) korzyści. Dzięki których odbiorcami są mieszkańcy nie tylko danego regionu, lecz także kraju, a nawet innych państw. W ten sposób agroturystyka i rozwijająca się gospodarka agroturystyczna wpływają na kierunki rozwoju innych dziedzin gospodarki w regionie (gminie, miejscowości) i stają się czynnikiem wyznaczającym aktywność gospodar­czą, katalizatorem rozwoju gospodarczego i społecznego.

Rozwój biznesu agroturystycznego i gos­podarki agroturystycznej w takim regionie tworzy warunki do kompleksowej spec­jalizacji, co oznacza, że rozwój innych dziedzin aktywności gospodarczej mniej lub bardziej powiązanych z agroturystyką jest wyznaczony przez potrzeby i popyt agroturystów. Odbywa się to w warunkach współpracy w ramach gminy, regionu, a także pomiędzy poszczególnymi jednostkami administracyjnymi. Rozmiary tej kooperacji miejscowości, gmin lub regionów zależą oczywiście od ich specjalizacji ekonomicz­nej.

Biznes agroturystyczny występuje jako czynnik stymulujący rozwój społeczno-gospodarczy regionu, miejscowości lub gminy, a nie jako czynnik polaryzujący, wówczas, gdy ma tylko pośredni wpływ na ten rozwój. Wtedy to rolę dziedziny dynamizującej ich rozwój społeczny i gospodarczy odgrywają inne gałęzie gospodarki (obszary aktywności gospodarczej). Agroturystyka pełni funkcję dodatkowego czynnika pobu­dzającego rozwój regionalnej lub lokalnej gospodarki.

Jako czynnik naturalny agroturystyka występuje wówczas, gdy wprawdzie nie ma istotniejszego wpływu na rozwój gospodarczy i społeczny, ale w miejscowości, gminie lub regionie stanowi element uzupełniający ten rozwój. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na znaczenie lokalnej polityki gospodarczej, w tym polityki biznesu agroturystycznego, mogącego aktywnie wspierać oraz kształtować rozwój agroturystyki i gospodarki agroturystycznej w miejscowości, gminie, powiecie lub regionie, a także ich otoczenia, co może i powinno potęgować korzyści z tego rozwoju dla lokalnej gospodarki i społeczności. Podmiotami lokalnej polityki gospodarczej, w tym agroturystycznej, powinny być przede wszyst­kim ogniwa samorządu terytorialnego, a także samorządu gospodarczego w agroturystyce.

Praktycznymi celami takiej polityki, zapewniającymi korzyści z rozwoju agroturystyki, powinny być m.in. systematyczna obserwacja społeczno-ekonomicznych skutków rozwoju turys­tyki i branży turystycznej, dywersyfikacja lokalnej gospodarki,  systematyczne badanie regionalnego/lokalnego rynku turystycznego, określenie docelowej pojemności miejscowości turystycznej, zachęcanie usługodawców do kooperacji na rzecz rozszerzania lokalnej oferty usługowej, inspirowanie proturystycznych rozwiązań prawnych, podatkowych i finansowych, wspieranie selektywnego rozwoju infrastruktury turystycznej,  prowadzenie wspólnego marketingu, a szczególnie promocji miejscowości, gminy turystycznej, wspieranie inicjatyw lokalnej społeczności pragnącej aktywnie uczestniczyć w rozwoju branży turystycznej, działanie na rzecz ochrony praw konsumenta (turysty), podnoszenie świadomości turystycznej wśród lokalnej społeczności, przejawia­jącej się m.in. w gościnności, życzliwości, otwartości na potrzeby i oczekiwania turystów, oraz preferowanie rozwoju turystyki i gospodarki turystycznej nie tylko jako źródła dochodów lokalnego budżetu, lecz także jako pracodawcy tworzącego nowe miejsca pracy.

Chociaż nie jest to pełna lista celów lokalnej polityki agroturystycznej, wskazuje ona na szeroki krąg zagadnień, które powinny być przedmiotem zainteresowania władz samorządowych. Identyfikacja tych problemów w konkretnych warunkach (jeśli chodzi o czas i miejsce) może
i powinna sprzyjać rozwojowi sektora agroturystycznego i osiąganiu widocznych korzyści gospodarczych i społecznych z tego rozwoju w miejscowościach, gminach i regionach agroturystycznych.

Rozwój turystyki zrównoważonej w okolicach Warszawy

Streszczenie 2
Wstęp 3

Rozdział I. Zagadnienia wstępne 5
1. Wprowadzenie 5
2. Cel pracy i założenia 6
3. Metody badań 7
4. Zagadnienia w literaturze 7
4.1. Turystyka jako zjawisko społeczno-polityczne 7
4.2. Funkcje społeczno-polityczne oraz inne cele turystyki 10

Rozdział II. Środowisko przyrodnicze w okolicach Warszawy 13
1. Charakterystyka środowiska przyrodniczego 13
2. Stan środowiska przyrodniczego 17
3. Propozycje poprawy stanu środowiska 19

Rozdział III. Turystyka w okolicach Warszawy 29
1. Ruch turystyczny 29
2. Turystyka zrównoważona w okolicach Warszawy 30
3. Szanse rozwoju turystyki zrównoważonej 35

Rozdział IV. Podsumowanie i wnioski 43

Zakończenie 46
Bibliografia 49
Spis tabel 49
Spis zdjęć 52

Streszczenie

W koncepcji turystyki zrównoważonej celem jest zintegrowanie działalności turystycznej z celami ochrony przyrody, a także kształtowaniem nowych postaw i zachowań turystów oraz organizatorów ruchu turystycznego. Te nowe postawy winny być korzystne etycznie i społecznie dla lokalnej ludności. Oznacza to, że turystyka musi bazować na zróż­nicowaniu korzyści oferowanych jej przez gospodarkę lokalną, przy czym powinno to nastąpić w pełnym zintegrowaniu z miejscowym rozwojem ekonomicznym i wnosić do niego pozytywny wkład.

Celem pracy jest zaprezentowanie rozwoju turystyki zrównoważonej w okolicach Warszawy.

Praca składa się z czterech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale przedstawione są zagadnienia wstępne, a więc: wprowadzenie, cel pracy i założenia, metody badań oraz zagadnienia z literatury.

W drugim rozdziale opisane jest środowisko przyrodnicze w okolicach Warszawy, a więc: charakterystyka i stan środowiska przyrodniczego oraz propozycje jego poprawy.

W trzecim rozdziale zaprezentowana jest turystyka w okolicach Warszawy, a więc: ruch turystyczny, turystyka zrównoważona w okolicach Warszawy oraz szanse rozwoju turystyki zrównoważonej.

Rozwój turystyki w województwie warmińsko-mazurskim

Wstęp 2

Rozdział I. Turystyka i rozwój turystyki 4
1.1. Turystyka jako zjawisko społeczno-polityczne 4
1.2. Rezonans tradycji w rozwoju turystyki 7
1.3. Współczesny stan kulturowo-cywilizacyjny turystyki 9
1.4. Usługi i instytucje turystyczne 14
1.5. Funkcje społeczno-polityczne oraz inne cele turystyki 18

Rozdział II. Walory turystyczne Polski 23
2.1. Waloryzacja turystyczna 23
2.2. Walory przyrodnicze i ich rozmieszczenie 24
2.3. Obszary o walorach przyrodniczych wydzielone przez człowieka 28
2.4. Walory wypoczynkowe 29
2.5. Walory kulturowe 30
2.6. Walory specjalistyczne 35
2.7. Podział miejscowości turystycznych 38

Rozdział III. Ruch turystyczny w Polsce 40
3.1. Rodzaje ruchu turystycznego 40
3.2. Krajowy ruch turystyczny 43
3.3. Skutki wywołane przez ruch turystyczny 47
3.4. Turystyka zagraniczna 51

Rozdział IV. Województwo warmińsko-mazurskie – charakterystyka 59
4.1. Położenie i geografia województwa 59
4.2. Demografia województwa 68
4.3. Turystyka i wypoczynek w województwie 69
4.4. Infrastruktura transportowa w województwie 75

Rozdział V. Rozwój turystyki w województwie warmińsko-mazurskim 77
5.1. Funkcja turystyczna województwa 77
5.2. Uznane walory turystyczne 81
5.3. Potencjalne rejony turystyczne 84
5.4. Perspektywy rozwoju turystyki w województwie 86

Zakończenie 92
Bibliografia 93
Spis zdjęć 100
Spis rysunków 101
Spis tabel 102

Wstęp

Województwo warmińsko-mazurskie to jedne z najbardziej atrakcyjnych regionów turystycznych Polski, obszaru o wybitnych walorach przyrodniczych i bogatych zasobach kulturowych, wymagającego jednak zwartej polityki proturystycznej i szeregu intensywnych działań na rzecz poprawy jakości życia jego mieszkańców.

Celem pracy jest zaprezentowanie zagadnienia rozwoju turystyki w województwie warmińsko-mazurskim.

Praca składa się z pięciu rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest turystyka i jej rozwój, a więc: turystyka jako zjawisko społeczno-polityczne, rezonans tradycji w rozwoju turystyki, współczesny stan kulturowo-cywilizacyjny turystyki, usługi i instytucje turystyczne oraz funkcje społeczno-polityczne oraz inne cele turystyki.

W drugim rozdziale przedstawione są walory turystyczne Polski, a więc: waloryzacja turystyczna, walory przyrodnicze i ich rozmieszczenie, obszary o walorach przyrodniczych wydzielone przez człowieka, walory wypoczynkowe, walory kulturowe, walory specjalistyczne oraz podział miejscowości turystycznych.

W trzecim rozdziale zaprezentowany jest ruch turystyczny w Polsce, a więc: rodzaje ruchu turystycznego, krajowy ruch turystyczny, skutki wywołane przez ruch turystyczny oraz turystyka zagraniczna.

W czwartym rozdziale scharakteryzowane jest województwo warmińsko-mazurskie, a więc: położenie i geografia województwa, demografia województwa, turystyka i wypoczynek w województwie oraz infrastruktura transportowa w województwie.

W piątym rozdziale przestawiony jest rozwój turystyki w województwie warmińsko-mazurskim, a więc: funkcja turystyczna województwa, uznane walory turystyczne, potencjalne rejony turystyczne oraz perspektywy rozwoju turystyki w województwie.

Turystyka jako złożone zjawisko społeczno-ekonomiczne i przestrzenne — a także jako forma zaspokajania określonych potrzeb człowieka (np. rekreacyj­nych, zdrowotnych, poznawczych, kulturowych itp.) — jest u progu trzeciego tysiąclecia zjawiskiem masowym, ogólnoświatowym. Wiele problemów organiza­cyjnych, ekonomicznych i społecznych, które ona zrodziła, ujawniło się ze szczególną siłą w okresie przemian politycznych i gospodarczych, będących udziałem nie tylko Polski, ale też pozostałych krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Upadek komunizmu i wejście na drogę budowania gospodarki rynkowej, a w niezbyt odległej przyszłości także szansa pełnej integracji z Unią Europejską dla niektórych z nich, powodują potrzebę zainicjowania wielu skomplikowanych przekształceń w gospodarce turystycznej w poszczególnych regionach, gminach i miejscowościach, dysponujących walorami turystycznymi i określoną infrastrukturą turystyczną, w tym w uzdrowiskach. O ile do wymogów gospodarki rynkowej i rosnącej konkurencji lepiej i szybciej dostosowały się podmioty gospodarki turystycznej, o tyle więcej problemów z tym mają regiony i miejscowości turystyczne oraz uzdrowiska. Wiąże się to z niedostateczną wiedzą o marketingu i nowoczesnych systemach zarządzania większości osób odpowie­dzialnych za funkcjonowanie przedsiębiorstw turystycznych oraz rozwój lokalnej gospodarki, w tym gospodarki turystycznej. Bez dobrej znajomości marketingu i  nowoczesnych systemów zarządzania trudno dziś być aktywnym i skutecznie działającym uczestnikiem życia gospodarczego.

Jedną z najbardziej charakterystycznych tendencji współczesnego świata jest ciągły rozwój turystyki. Gospodarka turystyczna staje się jedną z naj­większych i coraz ważniejszych gałęzi przemysłu na świecie. Traktuje się je jako dziedzinę stwarzającą nowe miejsca pracy i przenoszącą popyt z re­gionów bogatszych do uboższych.

Przejawy kultury ludowej w ofertach polskich biur podróży

Wstęp 2

Rozdział I. Kultura ludowa w ujęciu międzynarodowym 4
1.1. Kultura ludowa – ustalenia terminologiczne 4
1.2. Składowe kultury ludowej 5
1.3. Międzynarodowy wymiar kultury ludowej 12
1.4. Kultura ludowa a turystyka międzynarodowa 17

Rozdział II. Charakterystyka kultury ludowej wybranych krajów europejskich 24
2.1. Kultura ludowa w Grecji 24
2.2. Kultura ludowa w Hiszpanii 32
2.3. Kultura ludowa we Włoszech 39

Rozdział III. Badania własne – faza przygotowawcza 45
3.1. Cel i zakres badań 45
3.2. Metody i narzędzia badawcze 48
3.3. Wybór biur podróży do badań wraz z uzasadnieniem 51
3.4. Ogólna charakterystyka badanych biur podróży 52

Rozdział IV. Analiza i ocena przejawów kultury ludowej w ofertach wybranych biur podróży 59
4.1. Kultura ludowa w ofertach biura TRIADA 59
4.2. Kultura ludowa w ofertach biura SCAN HOLIDAY 60
4.3. Kultura ludowa – doświadczenia obu badanych biur podróży 63
4.4. Ocena badanej sfery i propozycje usprawnień 70

Zakończenie 78
Bibliografia 84
Spis fotografii 86
Spis rysunków 87
Aneks 88

Wstęp

Ogólnie można uznać pojęcie „kultura” za tak zakorzenione w myśleniu antropologicznym, że możemy nazwać antropologiem kogoś, kto ma zwyczaj używać terminu „kultura”. Kiedy uzależnienie od tego pojęcia osiąga taki poziom, że staje się porównywalne z „doświadczeniem nawrócenia”, wówczas możemy powiedzieć, że antropolog używa pojęcia „kultura” z nadzieją, a nawet z wiarą.

Antropologiczna perspektywa w myśleniu o człowieku jest niezwykle szeroka i często zawiera porównania do innych zjawisk we wszechświecie; do społeczeństw zwierzęcych czy też zjawisk takich jak życie, materia, przestrzeń i inne. W pojęciu „kultura”, w jego najszerszym rozumieniu, zawarte jest dążenie do sprowadzenia ludzkich działań i zamierzeń do podstawowego poziomu znaczeń po to, by zrozumieć je przez odniesienie do uniwersalnych terminów. Gdy mówimy o ludziach należących do różnych kultur, odwołujemy się do bardzo podstawowych różnic między nimi, co sugeruje istnienie specyficznych odmian fenomenu człowieczeństwa. Jakkolwiek tak rozumiane słowo „kultura” uległo daleko posuniętej „inflacji”, będę tutaj używał go w bardziej mocnym sensie.

Fakt, że antropologia wybiera na potrzeby badania człowieczeństwa pojęcie lak szerokie i podstawowe zarazem, wyrażające niepowtarzalność i różnorodność człowieka, stawia tę naukę w szczególnej sytuacji. Podobnie jak epistemolog, który rozważa „znaczenie znaczenia”, czy psycholog zastanawiający się, jak myślą ludzie, antropolog jest zmuszony do połączenia siebie i własnej drogi życiowej ze swym przedmiotem badań i w efekcie do studiowania samego siebie. Ściślej rzecz biorąc, ponieważ mówimy o całkowitych umiejętnościach osób jako o „kulturze”, antropolog używa własnej kultury do studiowania innych kultur i kultury ludzkiej w ogólności.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty i przejawów kultury ludowej w ofertach polskich biur podróży – analizę i ocenę na przykładzie wybranych podmiotów. Taki też był cel zasadniczy cel opracowania.

Praca składa się z czterech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to kultura ludowa w ujęciu międzynarodowym: kultura ludowa – ustalenia terminologiczne, składowe kultury ludowej, międzynarodowy wymiar kultury ludowej oraz kultura ludowa a turystyka międzynarodowa.

Rozdział drugi to charakterystyka kultury ludowej wybranych krajów europejskich: Grecji, Hiszpanii oraz Włoch.

Rozdział trzeci to badania własne – faza przygotowawcza: cel i zakres badań, metody i narzędzia badawcze, identyfikacja biur podróży w regionie łódzkim, wybór biur podróży do badań wraz z uzasadnieniem oraz ogólna charakterystyka  badanych biur podróży.

W rozdziale czwartym zaprezentowano analizę i ocenę przejawów kultury ludowej w ofertach wybranych biur podróży: Triadzie oraz Scan Holiday i propozycje usprawnień.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW i badania własne.

Motywy przyjazdów do Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze

Wstęp 2

Rozdział I. Metodologia pracy 5
1.1. Cel pracy i hipotezy badawcze 5
1.2. Metody i techniki badawcze 8
1.3. Struktura pracy 10

Rozdział II. Motywy wyjazdów turystycznych w świetle literatury 13
2.1. Pojęcie turystyki, jej podziały i funkcje 13
2.2. Definicja turysty i typy turystów 21
2.3. Potrzeby i motywacje turystyczne 26
2.4. Motywy wyjazdów turystycznych w świetle badań różnych autorów 37

Rozdział III. Charakterystyka i działalność Ośrodka Wypoczynkowo -Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze 49
3.1. Miejsce Gliwickiej Agencji Turystycznej S.A. na mapie usług turystycznych w Polsce 49
3.2. Zarys historii Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze 53
3.3. Działalność statutowa i programowa Ośrodka „Wiking” 57
3.4. Oferty programowe Ośrodka 60

Rozdział IV. Motywy przyjazdów w sezonie letnim do Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze 73

Zakończenie i wnioski 104
Bibliografia 108
Spis tabel 110
Spis wykresów 112
Spis rysunków 113
Spis zdjęć 114
Aneks 115

Wstęp

Celem pracy jest przedstawienie motywów przyjazdów do Ośrodka Wypoczynkowo – Szkoleniowego „Wiking” w Jantarze.

Niniejsza praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu oraz badania ankietowe, których problematyka dotyczyła powodów wypoczynku w Ośrodku Wypoczynkowo – Szkoleniowym „Jantar”, atrakcyjności Ośrodka, czynników decydujących o  wyborze oferty turystycznej, preferowanych form wypoczynku oraz długości wyjazdów, ulubionych form rekreacji, tego co się nie podoba w Ośrodku, co można zmienić w funkcjonowaniu Ośrodka oraz poczucia bezpieczeństwa w tymże miejscu.

Cechą charakterystyczną życia współczesnego człowieka w warunkach postę­pu technicznego jest ograniczenie aktywności ruchowej. Niedo­statek ruchu staje się zagrożeniem dla zdrowia. Wynika stąd obawa, że dla ludzi o małej aktywności ruchowej nawet niewielkie wysiłki będą stanowić trudność i wpływać będą niekorzystnie na efektywność pracy zawodowej oraz na aktywność życiową w ogóle, powodując:

  • zmęczenie, będące zjawiskiem fizjologicznym,
  • przemęczenie, a więc zmniejszenie sprawności całego ustroju,
  • wyczerpanie, będące już stanem sprzyjającym wystąpieniu chorób.

Opisane stany, zwłaszcza wyczerpanie, mogą prowadzić do masowo występu­jących tzw. „chorób cywilizacyjnych”. Z fizjologicznego punktu widzenia można wyróżnić dwie zasadnicze formy wypoczynku: bierny i czynny. Podczas wypoczynku biernego powstrzymuje­my się od jakiejkolwiek aktywności fizycznej lub umysłowej. Wypoczynek czynny natomiast polega na aktywności fizycznej lub umysłowej o różnej in­tensywności, ujętej w ramy zorganizowanych zajęć ruchowych różnego rodza­ju, w tym i turystycznych.

Ze szczególnym naciskiem należy stwierdzić: zmęczenie musi być likwidowa­ne codziennie, po godzinach pracy. Musi być likwidowane bezpośrednio po tym, jak powstało. Jest to warunek zachowania zdrowia każdego człowieka. Odkładanie wypoczynku na wolne niedziele i soboty jest fizjologicznie nieuzasadnione. Wy­stępujący w różnych środowiskach taki trend jest zapewne jedną z przyczyn coraz częstszego występowania zmęczenia przewlekłego, stanu znajdującego się już na granicy patologii.

Dwie naczelne zasady efektywnego wypoczynku – nakazujące usuwać zmęcze­nie codziennie po odbytej pracy, po wysiłku fizycznym lub umysłowym oraz pre­ferować wypoczynek aktywny – powinny stanowić podstawę do opracowania pro­gramu całorocznej aktywności rekreacyjnej. Program taki powinien uwzględniać potrzebę „rozruszania” organizmu po wypoczynku nocnym, zawierać propozycje dotyczące wypoczynku śródtygodniowego, weekendowego oraz urlopowego.

Współczesna teoria wypoczynku racjonalnego współcześnie żyjącego czło­wieka zakłada potrzebę wszechstronnej działalności rekreacyjnej. Błędem jest namawianie tylko do biegania lub tylko do uprawiania turystyki, nawet tej uspor­towionej.

Każdy człowiek powinien zapewnić sobie równowagę w układzie praca – zmę­czenie – wypoczynek. Istnieje wiele teorii tłumaczących proces zmęczenia. Uczeni jednomyślnie stwierdzają, że odpowiednio dobrane formy wypoczynku mają de­cydujący wpływ na powrót sił życiowych.

Należy zdać sobie jednak sprawę z tego, że wszystkie nawoływania do codzien­nej aktywności rekreacyjnej pozbawione są sensu. Do przyjęcia takiego modelu postępowania nie jest przygotowane ani współczesne społeczeństwo, ani też nie jest to możliwe ze względu na realia codziennego życia.

Całoroczny program wypoczynku musi uwzględniać dobór zajęć dostosowa­nych do samopoczucia wynikającego z kontrastowości zjawisk klimatycznych występujących zimą, wiosną, latem i jesienią. W życiu osobniczym obserwuje się bowiem pewną cykliczność gotowości do podejmowania wysiłków fizycznych i intelektualnych oraz okresy zmniejszonej aktywności życiowej. Cykliczności od­działywania środowiska klimatycznego na zdrowie i energię życiową należy prze­ciwstawić regenerujący system zajęć turystycznych, rekreacyjnych i ćwiczeń uodparniających przeciw bodźcom zimna lub gorącą oddziaływujących w poszcze­gólnych okresach roku. Właściwości poszczególnych pór roku powinny znaleźć odbicie nie tylko w programie całorocznej aktywności rekreacyjnej placówek słabo wyposażonych w urządzenia sportowo-rekreacyjne, ale również w placówkach dysponujących dużą ilością pomieszczeń i obiektów zamkniętych. Tylko taki program, który maksy­malnie uwzględnia zajęcia plenerowe w różnych porach roku przy jednoczesnym wykorzystaniu form pracy w pomieszczeniach zamkniętych, może nosić miano programu pełnego i wszechstronnego.

Oczywiście motywy przyjazdów do danego miejsca uzależnione są również od cyklu życia, który bywa definiowany jako ogólna suma poszczególnych etapów życia człowieka, a więc dzieciństwa, młodości i wieku dorosłego, z jego trzema fazami: wczesną, średnią i późną. Te etapy życia, typowe i na ogół podobne u każdego człowieka, są jednak indywidualnie zróżnicowane, zwłaszcza w okresie szybkich przemian społecznych. Przyczyn tego zróżnicowania jest wiele i są one zasad­niczo, zwłaszcza z punktu widzenia rozwoju ontogenetycznego i społecznego czło­wieka, rozpoznane i opisane. Dla badaczy zagadką nadal pozostaje ich kontekst psychologiczny.

Odpoczynek jest wpleciony w całokształt życia człowieka, łącząc w sobie wszelkie wątki biologiczne, psychiczne, społeczne, ekonomiczne, a także religijne. Wyznaczając w wymiarze indywidualnym i społecznym hierarchie wartości, obowiązujące rodzaje i reguły zachowań oraz ideały dążeń ludzkich, rekreacja i turystyka odgrywają znamienną rolę w ciągu całego cyklu życiowego człowieka. Rekreacja i turystyka, mimo ich zasadniczo personalnego wymiaru, zawsze mają miejsce w kontekście społecznym i są związane z przyjęciem określonego wzoru zachowania. Wybór tego wzoru jest najczęściej zdeterminowany wiekiem i to nie tylko z powodu zmieniających się fizycznych oraz psychicznych możli­wości organizmu, ale na skutek zaistnienia określonych sytuacji, w których czło­wiek w danym czasie swojego życia się znajduje. Na poszczególnych etapach cyklu życia człowiek może występować w wielu różnych rolach, z którymi wiążą się określone wpływy społeczne, poszukiwania i możliwości dotyczące czasu wolnego. W istocie rzeczy zespół tych ról może prowadzić do różnorodnych form zachowań rekreacyjno-turystycznych, podej­mowanych na danym etapie cyklu życiowego (np. niektóre zajęcia wykonuje się z rodziną, pewne z kolegami z klasy czy podwórka, inne ze współpracownikami, jeszcze inne ze wspólnikami). Odgrywając określone role (dziecka, ucznia, part­nera życiowego, pracownika, rodzica), jednostka pozostaje pod wpływem róż­nych grup (w dzieciństwie są to rodzice, w latach szkolnych nauczyciele i koledzy szkolni, później koledzy z pracy). Wiąże się to z kolei z istotną kwestią hierarchii preferencji form uczestnictwa w rekreacji i turystyce, w sensie podporządkowania preferencji jednej osoby potrzebom i preferencjom innych. Dlatego dla każdej próby ustalenia struktury preferencji w indywidualnym rekreacyjno-turystycz­nym zachowaniu się człowieka kluczowe znaczenie ma znajomość cyklu życio­wego i różnych zmieniających się ról człowieka w tym cyklu. Jest to ważne także dlatego, że ujawnia się przy tym różnice między prawdziwymi i głoszonymi po­wodami uczestnictwa w wielu przedsięwzięciach rekreacyjnych i turystycznych.

Warto także zauważyć, że życie każdego człowieka, bez względu na etap, nacechowane jest rosnącymi zagrożeniami. Jego osobnicza równowaga, która zależy od progu indywidualnej wrażliwości biologicznej i psychicznej oraz od rozmiarów zewnętrznej agresji, permanentnie jest zakłócana. Dzieje się tak z powodu nagromadzenia wielu szkodliwych czynników, takich m.in. jak hałas, przyspieszony rytm życia przy pogarszającej się jego higienie.

Majorka i jej atrakcje turystyczne

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ 1. WALORY PRZYRODNICZE – PODSTAWOWE POJĘCIA I DEFINICJE 4
1.1. Pojęcie i struktura przestrzenna walorów przyrodniczych 4
1.2. Atrakcyjność turystyczna okolic przyrodniczych 7
1.3. Wpływ obszarów przyrodniczych na sposób ich zagospodarowania turystycznego 11
1.4. Walory przyrodnicze w zagospodarowaniu przestrzennym 12
1.5. Lokalizacja turystycznych urządzeń usługowych 14

ROZDZIAŁ 2. CHARAKTERYSTYKA MAJORKI W ARCHIPELAGU BALEARÓW 24
2.1. Historia 24
2.2. Środowisko geograficzne 32
2.3. Walory Majorki 33
2.3.1. Walory wypoczynkowe 33
2.3.2. Walory krajoznawcze 38

ROZDZIAŁ 3. MAJORKA JAKO CENTRUM TURYSTYCZNE 45
3.1. Dostępność komunikacyjna 45
3.2. Infrastruktura i ruch turystyczny 50
3.3. Perspektywy rozwoju turystyki na Majorce 62

ZAKOŃCZENIE 66
BIBLIOGRAFIA 68
SPIS TABEL 71
SPIS ZDJĘĆ 72

WSTĘP

Większość gości odwiedzających kraje basenu Morza Śródziemnego spędza czas, wędrując przez prastare gaje oliwne, odpoczywając przy filiżance kawy z mlekiem, wylegując się na plażach lub podziwiając wspaniałe zachody słońca. Podobnie jest na Majorce, która wbrew wszystkim pesymistycznym prognozom nadal stanowi jeden z ulubionych wakacyjnych celów na słonecznym południu.

Majorka to nie tylko piasek, woda i słońce – choć i z tych powodów warto tu przyjechać. Jednak ograniczając się jedynie do słonecznych i morskich kąpieli, wiele się traci. Podczas pobytu na wyspie warto zwiedzić piękne wsie i miasteczka, odludne doliny, zobaczyć wspaniałe górskie pasma, nadmorskie zatoki i poznać bogatą kulturę jej mieszkańców.

Celem pracy jest zaprezentowanie Majorki i jej atrakcji turystycznych.

Praca składa się ze wstępu, trzech rozdziałów i zakończenia.

W pierwszym rozdziale opisane zostały podstawowe pojęcia, w więc: struktura przestrzenna walorów przyrodniczych, atrakcyjność turystyczna okolic przyrodniczych, wpływ obszarów przyrodniczych na sposób ich zagospodarowania turystycznego, walory przyrodnicze w zagospodarowaniu przestrzennym oraz lokalizacja turystycznych urządzeń usługowych.

W drugim rozdziale scharakteryzowana została Majorka w archipelagu Balearów, a więc: historia, środowisko geograficzne, walory wypoczynkowe i krajoznawcze Majorki.

W trzecim rozdziale zaprezentowana została Majorka jako centrum turystyczne, a więc: jej dostępność komunikacyjna, infrastruktura i ruch turystyczny oraz perspektywy rozwoju turystyki na Majorce.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu, artykuły prasowe oraz informacje internetowe i przemyślenia własne.

Wyspa Majorka szczyci się także bogatą kulturą i licznymi historycznymi zabytkami. Jej niekwestionowanym centrum jest Palma, jedna z najpiękniejszych metropolii na śródziemnomorskich wybrzeżach. Na Starym Mieście, którego oblicze kształtują secesyjne kamienice i dworskie pałace, są usytuowane wspaniałe muzea i tętniące życiem galerie. Na Starówce wznosi się także gotycka katedra La Seu. Poszukujących estetycznych wrażeń turystów przyciągają urocze wiejskie kościoły i górskie klasztory, a smakoszy – potrawy przyrządzane z miejscowych produktów. W prawie każdym większym miasteczku raz w tygodniu odbywa się targ, na którym można kupić wiele specjałów tutejszej kuchni. Obecnie liczne restauracje serwują dania nawiązujące do bogatej kulinarnej tradycji Majorki. Posiłek rozpoczyna przekąska – duża porcja zupy rybnej, następnie podaje się pyszną potrawę z jagnięcia, prosiaka lub królika (z dodatkiem typowych majorkańskich przypraw), a na deser – słodki tort migdałowy. Wszystko to sprawia, że na wyspę tłumnie przy¬bywają amatorzy zarówno przyjemności cielesnych, jak i duchowych.

Różna jest siła oddziaływania poszczególnych typów walorów krajoznawczych na Majorce, ten sam element w różnym stopniu oceniany jest przez turystę w zależności od jego wyrobienia turystycznego, wykształcenia, zainteresowań itp. Na stopień atrakcyjności walorów krajoznawczych Majorki wpływa również cały kontekst sytuacyjny rozpatrywanego elementu (np. unikalność obiektu, względy estetyczne, dydaktyczne, związane z nimi historie lub legendy oraz inne czynniki specyficzne dla danej grupy, np. w budownictwie czystość stylu).

W odniesieniu do walorów turystycznych Majorki, a szczególnie krajoznawczych, można mówić o obiektywnym i subiektywnym odczuciu ich wartości. W tym drugim wypadku z obiektywnie istniejącego zespołu wartości turysta wybiera istotne dla niego cechy. Między naukową oceną i klasyfikacją walorów krajoznawczych a oceną dokonywaną przez turystów istnieją często zasadnicze rozbieżności.

Warto również zauważyć, że walory turystyczne są różnorodnie odbierane przez turystów. Dla właściwego przygotowania programu turystycznego nieodzowne jest rozpoznanie zainteresowań uczestników programowej imprezy, poznanie preferowanych typów walorów turystycznych w celu konstrukcji optymalnego, akceptowanego przez odbiorców programu.