Archiwum kierunku Praca socjalna

prace dyplomowe z kierunku praca socjalna – praca licencjackie i magisterskie z zakresu pracy socjalnej

Zakres i formy pomocy rodzinie bezrobotnej – rola doradztwa zawodowego

praca magisterska z doradztwa zawodowego

Wstęp 2

Rozdział I. Doradztwo zawodowe – założenia teoretyczne 4
1. Istota doradztwa zawodowego 4
1.1. Doradztwo zawodowe a doradztwo – ujęcie definicyjne 4
1.2. Założenia teoretyczne doradztwa zawodowego 10
1.3. Modele doradztwa zawodowego w wybranych krajach Unii Europejskiej i Polsce 14
1.4. Cele i kierunki działalności doradcy zawodowego 18
2. Doradztwo zawodowe dla bezrobotnych 24
2.1. Pojęcie bezrobocia 24
2.2. Sytuacja osób bezrobotnych na rynku pracy 29
2.3. Bezrobotni w sytuacji korzystania z usług doradcy 35
2.4. Osoba bezrobotna jako podmiot działań doradczych w strukturze urzędu pracy 44

Rozdział II. Metodologia badań własnych 51
1. Przedmiot i cel badań 51
2. Problemy i hipotezy badawcze 52
3. Metoda, techniki, narzędzia badań 55
4. Tereń badań i dobór próby badawczej 57
5. Organizacja i przebieg badań 57

Rozdział III. Rola doradcy zawodowego w sytuacji bezrobocia w zależności od czasu pozostania bez pracy 59
1. Opinie doradców 59
2. Opinie bezrobotnych 66
3. Zderzenie opinii doradców i bezrobotnych 70

Zakończenie 74
Bibliografia 76
Spis tabel 81
Spis rysunków 82
Spis wykresów 83
Aneks 84

Wstęp

Masowe i szybkie pojawienie się bezrobocia na początku transformacji gospodarki polskiej było związane z wieloma czynnikami, w tym także załamaniem się produktu krajowego brutto. Można było zatem oczekiwać, że wraz z ożywieniem gospodarczym stopa bezrobocia zacznie się obniżać i jego zakres maleć. Takie zjawisko obserwujemy obecnie w Polsce. Jednak wiadomo, że część bezrobocia nie zanika wraz ze wzrostem produktu, ale utrzymuje się w dłuższym okresie w każdej z faz cyklu koniunkturalnego. Przedmiotem tej pracy jest kształtowanie się tego typu bezrobocia (zwanego także strukturalnym) w gospodarce polskiej lat dziewięćdziesiątych.

Zainteresowanie tym tematem wynika z kilku ważnych powodów. Po pierwsze, gospodarki w okresie transformacji poddawane są rozmaitym wstrząsom popytowym i podażowym, rezultatem czego może być duża skala niedopasowań na rynku pracy i pojawienie się bezrobocia strukturalnego. Po drugie, nie da się zmniejszyć tego typu bezrobocia wyłącznie poprzez szybki wzrost gospodarczy. Po trzecie, z uwagi na uporczywość występowania ten rodzaj bezrobocia niesie ze sobą najbardziej dolegliwe skutki ekonomiczne i społeczne tak na poziomie mikroekonomicznym, jak i makroekonomicznym, w tym dla cen, finansów publicznych, prywatyzacji, konkurencyjności gospodarki, bilansu płatniczego itd. Po czwarte, mało jest publikacji poświęconych strukturalnym aspektom bezrobocia w Polsce.

Pełne wyjaśnienie przyczyn utrzymywania się bezrobocia strukturalnego jest zadaniem niezwykle skomplikowanym w odniesieniu nie tylko do powstającej gospodarki rynkowej, ale także do krajów uprzemysłowionych. Także krótki okres nie pozwala na zastosowanie już znanych modeli do weryfikacji determinant tego bezrobocia.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty oraz zakresu i form pomocy rodzinie bezrobotnej. Taki też był zasadniczy cel opracowania.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to doradztwo zawodowe: istota doradztwa zawodowego (doradztwo zawodowe a poradnictwo— ujęcie definicyjne, założenia teoretyczne doradztwa zawodowego, modele doradztwa zawodowego w wybranych krajach Unii Europejskiej i Polsce, cele i kierunki działalności doradcy zawodowego), doradztwo zawodowe dla bezrobotnych (pojęcie bezrobocia, sytuacja osób bezrobotnych na rynku pracy, bezrobotni w sytuacji korzystania z usług doradcy, osoba bezrobotna jako podmiot działań doradczych w strukturze urzędu pracy).

Rozdział drugi to metodologia badań własnych: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, metoda, techniki, narzędzia badań, teren badań i dobór próby badawczej, organizacja i przebieg badań.

Rozdział trzeci to rola doradcy zawodowego w sytuacji bezrobocia w zależności od czasu pozostania bez pracy: opinie doradców, opinie bezrobotnych, zderzenie opinii doradców i bezrobotnych.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW.

Wypadki przy pracy i choroby zawodowe

Wstęp. 2

Rozdział I. Wypadek przy pracy jako pojęcie prawne 4
1.1. Pojęcie i definicje wypadku przy pracy 4
1.2. Kwalifikacja wypadków według skutków 8
1.3. Wypadki zrównane z wypadkami przy pracy 17

Rozdział II. Postępowanie powypadkowe i świadczenia z tytułu wypadków przy pracy 21
2.1. Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy 21
2.2. Obowiązki pracodawcy przy zaistnieniu wypadku 22
2.3. Postępowanie powypadkowe 25
2.3.1. Etapy postępowania 25
2.3.2. Sporządzenie protokołu 30

Rozdział III. Choroba zawodowa 37
3.1. Choroba w znaczeniu biologicznym 37
3.2. Wykaz chorób zawodowych 40
3.5. Stwierdzenie choroby zawodowej 48
3.7. Sposób dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób 49

Rozdział IV. Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy 55
4.1. Jednorazowe odszkodowanie dla pracownika 55
4.2. Stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu 60
4.3. Renta inwalidzka 62
4.4. Renta rodzinna 65
4.5. Świadczenia z tytułu chorób zawodowych 67

Zakończenie. 70
Bibliografia. 72
Spis tabel i rysunków. 76
Załączniki. 77

Wstęp

Praca ludzka, jako sfera celowej działalności człowieka, polega na przekształcaniu dóbr przyrody i ich przystosowaniu do zaspokojenia potrzeb ludzkich, została jak wynika z różnych źródeł poznania prawa starożytnej Grecji i starożytnego Rzymu – ujęta w ramy prawne. Niestety przy wykonywaniu powyższych czynności jest ryzyko zaistnienia wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Problematyka wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych stanowi zagadnienia łączące kwestie stricte prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Szczególnie skomplikowany jest tryb postępowania w sprawie dochodzenia roszczeń związanych z wypadkiem przy pracy, dlatego każde rozstrzygnięcie sądowe w tym zakresie wydane zwłaszcza przez Sąd Najwyższy warte jest wnikliwej analizy.

Brak zdolności pracownika do wykonywania określonej pracy w danych warunkach stanu faktycznego może opierać się zarówno na przesłance formalnej w postaci deliktu pracodawcy, przejawiającego się w bezprawnym dopuszczeniu pracownika do pracy wbrew albo przy braku orzeczenia o zdolności do pracy.

Przesłanka przyczyny zewnętrznej zaistnieje także wówczas, gdy mimo formalnie poprawnego orzeczenia o zdolności do wykonywania określonej pracy, okaże się z medycznego punktu widzenia, że zaświadczenie to było błędne, gdyż warunki pracy w rzeczywistości były niedopuszczalne dla pracownika z uwagi na jego faktyczny stan zdrowia.

W obu przypadkach zaistnieje samoistnie przyczyna zewnętrzna wypadku przy pracy w postaci dopuszczenia pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiadał on zdolności, czy to rzeczywistej, czy to formalnej.

Niniejsza praca składa się z czterech rozdziałów:

Rozdział pierwszy przedstawia wypadek przy pracy jako pojęcie prawne, w którym zawierają się: pojęcie i definicje wypadku przy pracy, kwalifikacje wypadków według skutków oraz wypadki zrównane z wypadkami przy pracy

Rozdział drugi prezentuje postępowanie powypadkowe i świadczenia z tytułu wypadków przy pracy. W tymże rozdziale ustalono okoliczności i przyczyny wypadków przy pracy oraz obowiązki pracodawcy przy zaistnieniu wypadku. Ponadto przedstawiono postępowanie powypadkowe wraz jego etapami postępowania oraz zobrazowano procedury sporządzenie protokołu w razie wystąpienia wypadku przy pracy lub wystąpienia choroby zawodowej.

Rozdział trzeci wyjaśnia pojęcie choroby zawodowej, przedstawiając: chorobę w znaczeniu biologicznym, wykaz chorób zawodowych, stwierdzenie choroby zawodowej oraz sposób dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób.

Rozdział czwarty prezentuje świadczenia jakie przysługują pracownikowi z tytułu wypadków przy pracy, w których zawarto takie zagadnienia jak: jednorazowe odszkodowanie dla pracownika, stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu, renta inwalidzka, renta rodzinna oraz świadczenia z tytułu chorób zawodowych.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne, protokoły oraz źródła ze stron WWW.

Pozycja społeczna dziecka z rodziny patologicznej

Wstęp 2

Rozdział I. Teoretyczna analiza zachowań społecznych dzieci z różnych środowisk 4
1.1. Pojecie i definicja socjalizacji 4
1.2. Klasa szkolna jako grupa społeczna 8
1.3. Pozycja dzieci w strukturze klasy szkolnej 11
1.4. Uwarunkowania i przyczyny przemieszczania się dzieci w strukturze klasy szkolnej 13
1.5. Pozycja dzieci z rodzin patologicznych w klasie szkolnej 17

Rozdział II. Metodologiczne podstawy pracy 29
2.1. Procedura badawcza 29
2.2. Problemy i hipotezy badawcze 32
2.3. Metoda, technika i narzędzia badawcze 37
2.4. Zmienne i wskaźniki 40
2.5. Charakterystyka terenu badan 42

Rozdział III. Pozycja społeczna dziecka z rodziny patologicznej w środowisku szkolnym w świetle badan własnych 47
3.1. Prezentacja wyników badań 47
3.2. Analiza ankiet przeprowadzonych wśród społeczności lokalnej (środowisko wiejskie) 50
3.3. Analiza ankiet przeprowadzonych wśród nauczycieli 53
3.4. Podsumowanie analizy wyników badań 68

Zakończenie 70
Bibliografia 77
Spis tabel 79
Spis rysunków 80
Spis wykresów 81
Załącznik I 82
Załącznik II 87

Wstęp

Człowiek zmienia się przez całe swoje życie, w każdym kolejnym okresie rozwoju kierowane są ku niemu inne oczekiwania społeczne, inne bowiem wymagania stawia mu najbliższe środowisko. Zmienia się też jego ciało, powierzchowność i sprawność oraz kondycja fizyczna i jest to skutek procesu dojrzewania biologicznego. Wreszcie – co najważniejsze – zmienia się jakość jego funkcjonowania psychicznego, czyli sprawność procesów spostrzegania, przetwarzania i interpretowania informacji o sobie i o otoczeniu oraz sprawność podejmowania decyzji co do tego, jak należy się w danej sytuacji zachować, aby jak najpełniej zaspokoić ważną dla siebie w tym momencie rozwoju potrzebę, ale jednocześnie, by uczynić to zgodnie, przynajmniej w jakimś stopniu, z normami społecznymi.

Jakość biegu ścieżki rozwojowej, a także poziom osiągnięć rozwojowych w kolejnych fazach życia zależą więc od tego. w jakie właściwości został człowiek wyposażony przez naturę, i od tego, jaka jest jakość środowiska, w którym przychodzi mu zaspokajać różne swe potrzeby biologiczne, psychiczne i społeczne. Oznacza to. że człowiek przez całe życie podlega nieustannemu oddziaływaniu i ścieraniu się dwóch potężnych sił – sił biologicznych i sił społecznych, co w przypadku patologizacji tych drugich sił jest szczególnie niebezpieczne.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania pozycji społecznej dziecka z rodziny patologicznej w środowisku szkolnym w opinii nauczyciela. Taki też był zasadniczy cel opracowania.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

W rozdziale pierwszym opisano teoretyczną analizę zachowań społecznych dzieci z różnych środowisk a w tym takie pojęcia jak: socjalizacja, klasa szkolna jako grupa społeczna, pozycja dzieci w strukturze klasy szkolnej, uwarunkowania i przyczyny przemieszczania się dzieci w strukturze klasy szkolnej, pozycja dzieci z rodzin patologicznych w klasie szkolnej.

Rozdział drugi to metodologiczne podstawy pracy: procedura badawcza, problemy i hipotezy badawcze, metoda, technika i narzędzia badawcze, zmienne i wskaźniki, charakterystyka terenu badan.

Rozdział trzeci to pozycja społeczna dziecka z rodziny patologicznej w środowisku szkolnym w świetle badan własnych: prezentacja wyników badań, analiza ankiet przeprowadzonych wśród społeczności lokalnej (środowisko wiejskie), analiza ankiet przeprowadzonych wśród nauczycieli i podsumowanie analizy wyników badań.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne, źródła ze stron WWW i badania własne.

Pozycja kobiety na polskim rynku pracy

Wstęp 2

Rozdział 1. Charakterystyka polskiego rynku pracy 5
1.1. Struktura rynku pracy w Polsce 5
1.2. Formy zatrudnienia na polskim rynku pracy 8
1.3. Umowy cywilno prawne – jako forma zatrudnienia 17

Rozdział 2. Obowiązujący model prawa polskiego i wspólnotowego a prawa kobiet 26
2.1. Prawo obowiązujące w Polsce 26
2.1.1. Konstytucja RP 26
2.1.2. Prawo pracy 31
2.1.3. Przejęcia z prawa wspólnotowego 33
2.2. Wpływ ruchów kobiecych na obecny stan prawa 35
2.3. Przykłady z innych krajów 37
2.3.1. Stany Zjednoczone 37
2.3.2. Szwecja 43
2.3.3. Kraje arabskie 44

Rozdział 3. Patologiczne zjawiska w miejscu pracy 45
3.1. Sprawa mobbingu w Polsce 45
3.2. Dyskryminacja jako zjawisko najczęściej występujące na rynku pracy 54
3.3. Molestowanie jako przejaw wykorzystywania służbowej nadrzędności 57
3.4. Macierzyństwo a rzeczywistość 59

Rozdział 4. Zjawisko bezrobocia wśród kobiet oraz sposoby przeciwdziałania 62
4.1. Aktywność zawodowa kobiet 62
4.2. Przyczyny występowania bezrobocia 72
4.3. Sposoby walki i przeciwdziałania bezrobociu 73
4.3.1. Rola administracji państwowej w zwalczaniu bezrobocia 73
4.3.2. Alternatywne formy działania organizacji pozarządowych 75

Podsumowanie 79
Bibliografia 81
Spis tabel 86
Spis wykresów 87

Wstęp

Problemem, nad którym chciałabym się zastanowić w mojej pracy, są trudności, na jakie napotykają kobiety na rynku pracy. Już od jakiegoś czasu jedna myśl nie daje mi spokoju: czy kiedykolwiek kobiety doczekają się równości w sferze zawodowej? A jeżeli poprawa ta jest możliwa, to gdzie należy szukać pomocy w walce z tym wciąż zdominowanym przez mężczyzn światem? To, że dyskryminacja płci pięknej występuje, jest faktem niezaprzeczalnym i jak pokazują badania nie jest to wyłącznie wymysł feministek. Ponad połowa kobiet doświadczyła dyskryminacji w pracy. Przejawia się ona m.in. w niższych zarobkach, mniejszym odsetkiem płci żeńskiej na stanowiskach kierowniczych, w trudnościach z uzyskaniem zatrudnienia w pewnych zawodach, molestowaniu seksualnym w pracy.

Celem pracy jest zaprezentowanie zagadnienia pozycji kobiety na polskim rynku pracy w świetle obowiązujących przepisów prawa.

Praca składa się z czterech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale scharakteryzowany jest polski rynek pracy, a więc: struktura rynku pracy w Polsce, formy zatrudnienia na polskim rynku pracy oraz umowy cywilno prawne – jako forma zatrudnienia.

W drugim rozdziale przedstawiony jest obowiązujący model prawa polskiego i wspólnotowego a prawa kobiet, a więc: prawo obowiązujące w Polsce, Konstytucja RP, prawo pracy, przejęcia z prawa wspólnotowego, wpływ ruchów kobiecych na obecny stan prawa, przykłady z innych krajów takich jak Stany Zjednoczone, Szwecja oraz kraje arabskie.

W trzecim rozdziale zaprezentowane są patologiczne zjawiska w miejscu pracy, a więc: sprawa mobbingu w Polsce, dyskryminacja jako zjawisko najczęściej występujące na rynku pracy, molestowanie jako przejaw wykorzystywania służbowej nadrzędności oraz macierzyństwo a rzeczywistość.

W czwartym rozdziale przedstawione jest zjawisko bezrobocia wśród kobiet oraz sposoby przeciwdziałania, a więc: aktywność zawodowa kobiet, przyczyny występowania bezrobocia, sposoby walki i przeciwdziałania bezrobociu, rola administracji państwowej w zwalczaniu bezrobocia oraz alternatywne formy działania organizacji pozarządowych.

Sytuacja polskich kobiet na rynku pracy pogorszyła się radykalnie po 1989 roku, gdy w kraju rozpoczęła się polityczna i ekonomiczna transformacja.

Wiele dowodów wskazuje na to, że reformy gospodarcze w różnym stopniu wpłynęły na życie kobiet i mężczyzn. Choć kobiety są lepiej wykształcone od mężczyzn, ich pozycja na rynku pracy jest słabsza niż przed transformacją. Kobiety zarabiają mniej niż mężczyźni, są chętniej zwalniane, a mniej chętnie zatrudniane. Oferty pracy zawierają najczęściej kryterium płci – zwykle rozstrzygające na niekorzyść kobiet.

Jest to rażąca praktyka dyskryminacyjna, stosowana nawet przez zachodnie firmy, które nie odważyłyby się na podobne postępowanie w krajach Unii Europejskiej czy w USA. Kobietom przeważnie oferuje się stanowisko sekretarki, przy czym kluczowym wymaganiem jest „odpowiednia prezencja” – podczas gdy oferty stanowisk kierowniczych adresowane są prawie wyłącznie do mężczyzn. Trzeba wprawdzie przyznać, że widoczna jest pewna poprawa w tym zakresie i oferty pracy są coraz częściej neutralne płciowo; niepokoi jednak fakt, że kryterium płci oraz pytania dotyczące stanu cywilnego są wciąż legalne.

Bezrobotne kobiety trudniej znajdują pracę i dłużej pozostają bez zatrudnienia, co czyni ich sytuację znacznie trudniejszą niż bezrobotnych płci męskiej. Szkolenia i kursy zawodowe służące przekwalifikowaniu, a także stanowiska w nowo powstających przedsiębiorstwach kierowane są przede wszystkim do mężczyzn. Rosną ceny instytucjonalnej opieki nad dzieckiem, co zmniejsza jej dostępność, zwłaszcza dla kobiet o niskich dochodach i eliminuje wiele kobiet z rynku pracy.
Do niedawna zaprzeczano istnieniu dyskryminacji kobiet. Obecnie, coraz częściej dostrzega upośledzoną pozycję kobiet na rynku pracy i niekorzystne skutki dyskryminacyjnych praktyk, utrudniających kobietom równy z mężczyznami dostęp do pracy.

W świadomości społecznej wciąż funkcjonuje wiele potocznych przekonań o pracy zawodowej kobiet, mających postać negatywnych stereotypów, czyli uproszczonych, przyjmowanych za prawdziwe i kulturowo zdefiniowanych przekonań na temat kobiet i mężczyzn.

Wśród najbardziej rozpowszechnionych można wymienić następujące stereotypy:

  • kobiety są z natury predysponowane do prac o charakterze opiekuńczym, mężczyźni zaś do prac technicznych i wymagających siły fizycznej;
  • kobiety są z natury uległe, współpracujące, skrupulatne, natomiast mężczyźni dominujący, łatwo podejmujący decyzje, nastawieni na sukces i rywalizację;
  • dom jest ważniejszy dla kobiet, praca dla mężczyzn;
  • kobiety same nie chcą pracować zawodowo, robić kariery i awansować;
  • kobiety lepiej znoszą bezrobocie, bezrobocie jest bardziej szkodliwe dla mężczyzn;
  • kobiety są mniej rzetelnymi pracownikami i częściej są nieobecne w pracy;
  • kobiety mniej angażują się w pracę, są do niej mniej przywiązane.

Takie przekonania wyznaczają mężczyźnie rolę zarządzającego (w domu – głowy rodziny, w pracy – szefa), a kobiecie – wykonawczyni (strażniczki ogniska domowego, w pracy zajmującej poboczne stanowiska) i wpływają na sposób traktowania kobiet i mężczyzn na rynku pracy.
Stereotypy wciąż stanowią jedną z głównych przyczyn nierówności, której przejawem jest dyskryminacja w miejscu pracy.

I choć kobiety masowo zasilają rynek pracy, ciągle jeszcze daleko nam do faktycznej równości, która umożliwi pełne wykorzystanie potencjału kobiet na rynku pracy, co przyniesie korzyści zarówno pracownikom, jak i firmom zatrudniającym zróżnicowane pod względem płci zespoły.

Pomoc udzielana bezrobotnym przez urzędy pracy

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. ANALIZA PODSTAWOWYCH POJĘĆ W LITERATURZE PRZEDMIOTU 4
1.1. Poradnictwo i doradztwo 4
1.2. Zawód 8
1.3 Orientacja i poradnictwo zawodowe 12
1.4. Doradca i doradca zawodu 16
1.5. Urząd pracy 19
1.5.1. Funkcje urzędu pracy 20
1.5.2. Zadania doradców zawodowych oraz doradców pracy zatrudnionych w wojewódzkich i powiatowych urzędach pracy. 23

ROZDZIAŁ II. DORADZTWO ZAWODOWE I JEGO POCZĄTKI 29
2.1. Typy poradnictwa i modele działalności doradcy zawodu 32
2.2. Warsztat doradcy zawodowego 36
2.3. Etapy procesu poradniczego 38
2.4. Przeobrażenia społeczno – gospodarcze w Polsce 41
2.4.1. Poradnictwo w PRL 44
2.4.2. Współczesne poradnictwo zawodowe 45

ROZDZIAŁ III. SKUTECZNOŚĆ DZIAŁANIA PORADNICTWA I POMOCY BEZROBOTNYM 55
3.1. Cel badania i zastosowana metoda. 55
3.2. Wyniki przeprowadzonej ankiety 57
3.3. Wnioski przeprowadzonych badań 61

ZAKOŃCZENIE 65
BIBLIOGRAFIA 68
ANEKS – ANKIETA 72

WSTĘP

Niniejsza praca ma na celu zaprezentowanie w sposób możliwie przystępny, a zarazem i naukowy, informacji dotyczących zagadnień pomocy Urzędów Pracy bezrobotnym poszukujących pracy. Przedstawiona problematyka tematu jest według wielu opracowań najważniejszym rdzeniem pomocy ludziom chcącym otrzymać pracę.

Kluczowym aspektem pracy a zarazem najważniejszym rozdziałem jest analiza przeprowadzonego przeze mnie badania. Opracowanie tego zagadnienia w moim przekonaniu jest wskazówką dla osób wdrażających i badających problem pracy doradcy zawodowego.

Problematyka wykonywania i wyboru pracy, kształcenia zawodowego, a więc i
poradnictwa zawodowego lokują się na przecięciu procesów i zjawisk życia społecznego i ekonomicznego, kultury, polityki i edukacji. Toczone w wymienionych obszarach dyskursy podnoszą i dookreślają tak istotne z punktu widzenia poradnictwa zawodowego kwestie jak: praca i jej rola w życiu społeczeństwa i państwa; praca w życiu pojedynczego człowieka; hierarchia zawodów i ról społecznych przedstawicieli poszczególnych profesji; drogi zdobywania zawodów i osiągania społecznych pozycji; rola szkoły w kształceniu zawodowym itp. Przebieg i charakter tych dyskursów, ich intensywności języka ulegają ciągłym zmianom, które stają się szczególnie widoczne zwłaszcza w dobie gwałtownych przeobrażeń i wstrząsów społecznych, ekonomicznych i politycznych.

Praca ta, stanowi próbę analizy jak ważna jest rola doradztwa zawodowego. Otwiera ją rozdział, który jest poświęcony problematyce poradnictwa. Opisuje jej cel, zadania oraz zasady działania. Zapoznaje z pojęciem poradnictwa zawodowego, nakreśla, choć pokrótce, pewne podstawowe mechanizmy nowoczesnych metod warsztatu doradcy zawodowego oraz przedstawia najpopularniejsze rozwiązania stosowane w praktyce w Urzędach Pracy. Rozdział ten, ukazuje również braki i porównanie z metodami stosowanymi w innych krajach.

Kolejna część pracy (rozdział drugi) opisuje analizę przeprowadzonej ankiety. Należy ponadto wspomnieć o problemach związanych z wdrażaniem metod i środków traktowanych jako działania przeciwko petentom urzędu pracy, wynikających z niedostatecznej akceptacji przez społeczność jako całość tego rodzaju przedsięwzięć. Może to prowadzić do sytuacji, w których zbyt mała skala zastosowanych metod i środków nie pozwala osiągnąć pożądanych efektów.

Mimo, że wprowadzanie jakichkolwiek nowości napotyka zwykle na trudności, to jednak w miarę upływu czasu są one coraz powszechniej akceptowane, a nawet pojawiają się sugestie odnośnie ich stopniowego rozszerzania.

Formy opieki nad osobami starszymi

Wstęp 2

Rozdział I. Opieka – istota i zakres znaczeniowy pojęcia 4
1.1. Definicja, rodzaje, formy opieki nad ludźmi starszymi 4
1.2. Socjalizacja ludzi starszych 10
1.3. Opieka nad osobami starszymi w Polsce 12
1.4. Wychowanie zdrowotne osób starszych 15
1.5. Polityka zdrowotna osób starszych 19

Rozdział II. Metodologia badań 26
2.1. Przedmiot i cel badań 26
2.2. Problemy i hipotezy badawcze 30
2.3. Metody, techniki, narzędzia badawcze 35
2.4. Organizacja i przebieg badań oraz dobór próby 42

Rozdział III. Formy opieki nad osobami starszymi na przykładzie Dziennego Domu Pomocy Społecznej przy ul. Ćwiklińskiej 18 46
3.1. Charakterystyka Dziennego Domu Pomocy Społecznej przy ul. Ćwiklińskiej 46
3.2. Wyniki badań własnych 48
3.2.1. Potrzeby zdrowotne osób starszych 48
3.2.2. Zadania lekarza rodzinnego 54
3.3. Podsumowanie i wnioski 61

Zakończenie 64
Bibliografia 66
Spis tabel 69
Spis wykresów 70
Aneks 71

Wstęp

Starzenie się zarówno jednostki, jak i całego społeczeństwa to prawdziwe wyzwanie. Dla człowieka, który dożywa późnej dorosłości, czas ten jest z jednej strony darem, bo nie każdy może go doświadczać, a z drugiej stro­ny trudnym zadaniem, bo wymaga przeformułowania własnego dotych­czasowego sposobu funkcjonowania oraz przemyślenia sensu całego życia. Ci, którzy pomyślnie przechodzą ten najpóźniejszy kryzys, mogą zyskać niepowtarzalny, bo nieobecny na poprzednich etapach rozwoju, wgląd w sens życia i afirmację jego wszystkich aspektów. Starość jest również wyzwaniem dla całego społeczeństwa. Ma ono kil­ka aspektów. Po pierwsze, zmiana obrazu osób starszych – odnalezienie sen­su w obrazie późnych lat życia jest miarą humanizmu. Po drugie, konieczne jest odnalezienie obszarów aktywnego funkcjonowania dla seniorów i włą­czania ich w życie społeczności.

Celem pracy jest uzyskanie informacji o opiece nad osobami starszymi
na przykładzie Dziennego Domu Pomocy Społecznej przy ul. Ćwiklińskiej 18.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest istota i zakres znaczeniowy pojęcia opieka, a więc: definicja, rodzaje, formy opieki nad ludźmi starszymi, socjalizacja ludzi starszych, opieka nad osobami starszymi w Polsce, wychowanie zdrowotne osób starszych, oraz polityka zdrowotna osób starszych.

W rozdziale drugim zaprezentowana jest metodologia badań, a więc: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, metody, techniki, narzędzia badawcze oraz organizacja i przebieg badań oraz dobór próby.

W trzecim rozdziale przedstawione są wyniki badania ankietowego przeprowadzonego w Dziennym Domu Pomocy Społecznej przy ul. Ćwiklińskiej 18 w zakresie potrzeb zdrowotnych osób starszych oraz zadań lekarza rodzinnego. W tymże rozdziale scharakteryzowany jest również Dziennego Domu Pomocy Społecznej przy ul. Ćwiklińskiej oraz zawarte jest podsumowanie i wnioski.

Starzy ludzie są najmniej skorzy do po­dejmowania wyzwań, ponoszenia ryzyka, są mniej zaradni, wolniej adap­tują się do zmieniających się okoliczności. Jedynie ci dysponujący dostatecznie dużymi osobistymi pokładami poczu­cia inicjatywy będą cechowali się wysokim poziomem zaradności. Jed­nak nawet oni będą potrzebować sieci instytucjonalnego wsparcia, by móc kontynuować aktywny, a przy tym satysfakcjonujący ich tryb życia. Bardzo szybki postęp naukowy i techniczny, dominujący życie co­dzienne, powoduje, że starzy ludzie często przestają nadążać już nie tylko za nowościami, ale po prostu za zmianami, nie rozumieją nowych nauko­wych paradygmatów funkcjonujących na stałe w codziennym dyskursie, nie wiedzą, jak się korzysta z komputera, nie potrafią posłużyć się telefo­nem komórkowym, czują się zagubieni, często w wielu sytuacjach doświad­czają poczucia niższości. W tej sytuacji łatwiej będą mieli ci, którzy mogą odwołać się do osobistego poczucia pracowitości.

Warto uzmysłowić sobie wagę świadectwa dawanego przez starych ludzi poprzez ich obecność w przestrzeni rodzinnej czy publicz­nej, zwłaszcza gdy są oni zainteresowani młodszymi generacjami i cieszą się życiem, a jednocześnie są pogodzeni z faktem jego kresu. Z punktu widzenia sił witalnych napędzających rozwój wszystkich młodszych generacji i społe­czeństw jako całości owo świadectwo zwycięstwa życia nad śmiercią pełni funkcję niemożliwą do zrekompensowania czymkolwiek innym.

Czynnik ryzyka tkwi więc przede wszystkim w przemianach global­nych, na które pojedynczy ludzie, grupy czy nawet społeczności mają nikły wpływ. Jedyne, co możemy robić, to budować grupy wsparcia, grupy samo­pomocowe i wspólnie (we współpracy, a nie w rywalizacji) budować środo­wiska sprzyjające zaspokajaniu potrzeb wszystkich pokoleń – dzieci, rodzi­ców i dziadków, pracowników bardzo młodych, w wieku średnim i seniorów, ludzi bardziej i mniej doświadczonych. Pielęgnować więc należy przede wszystkim bliskie relacje społeczne i związki oparte na dobrym kontakcie i wzajemności.

Podstawowym warunkiem skutecznej pomocy jest właściwe rozpoznanie problemu i trafna odpowiedź na pytanie „o co chodzi?”. Każdy z nas, obser­wując ludzi w różnych sytuacjach, rozmawiając z nimi, stawiając im pyta­nia i słuchając udzielanych odpowiedzi, potrafi ocenić, czy dana osoba ra­dzi sobie czy nie radzi z zadaniem, jest czy nie jest w dobrej kondycji, umie czy nie umie znaleźć rozwiązanie problemu, na który natrafiła. Ale już nie każdy potrafi odpowiedzieć na pytanie o to, dlaczego tak jest i co spowodo­wało daną sytuację. Aby na to pytanie odpowiedzieć, trzeba nie tylko dużej wnikliwości, lecz także dużej wiedzy i życiowego doświadczenia. Ludzie w różnym wieku różnią się od siebie, ale także ludzie w tym samym wieku nie są jednakowi. Ten sam człowiek w podobnych sytuacjach zachowuje się różnie, a w sytuacjach zdawałoby się nam – postronnym obserwatorom – zupełnie odmiennych, w sposób podobny.

Istota przestępczości nieletnich i działania zapobiegające temu zjawisku

projekt pracy socjalnej

WSTĘP 2

1. ROZMIARY I STRUKTURA PRZESTĘPCZOŚCI NIELETNICH 3
1.1. Zasady odpowiedzialności nieletnich 3
1.2. Postępowanie w sprawach nieletnich 5
1.3. Przestępczość nieletnich w Polsce 13
1.4. Główne przyczyny przestępczości nieletnich 16
1.5. Statystyka przestępczości nieletnich 19

2. DZIAŁANIA PROFILAKTYCZNO-INTERWENCYJNE PODEJMOWANE NA RZECZ ZAPOBIEGANIA DEMORALIZACJI I PRZESTĘPCZOŚCI NIELETNICH 22
2.1. Ogólna charakterystyka kierunków działań oraz ich wyników 22
2.2. „Dzień Wagarowicza” 28
2.3. Zwróceniu szczególnej uwagi na działalność grup subkulturowych w kontekście ich ewentualnych wystąpień konfrontacyjnych. 30

3. DZIAŁANIA POLICJI UKIERUNKOWANE NA WAGARUJĄCĄ MŁODZIEŻ SZKOLNĄ 34

4. DZIAŁANIA PREWENCYJNE „BEZPIECZNE WAKACJE” 38

ZAKOŃCZENIE 47
BIBLIOGRAFIA 48

Wstęp

Przestępczość nieletnich to zjawisko, które nie tylko budzi zaniepokojenie społeczne, ale również stawia przed systemem sprawiedliwości szereg wyzwań. W kontekście polskiego prawa, nieletnimi są osoby, które nie ukończyły 18 roku życia. Mając na uwadze tę definicję, rzeczywistość pokazuje, że przestępczość nieletnich jest problemem wymagającym szczególnego i kompleksowego podejścia. Wieloaspektowe uwarunkowania tego zjawiska, takie jak czynniki społeczne, rodzinne, psychologiczne, czy edukacyjne, wymagają analizy i efektywnej interwencji, nie tylko w momencie, gdy doszło już do aktu przestępczego, ale również na etapie prewencji.

Niniejszy projekt ma na celu pogłębienie zrozumienia istoty przestępczości nieletnich, jej przyczyn, skali i konsekwencji, a także sformułowanie propozycji działań mających na celu jej zapobieganie. Projekt składa się z czterech części. W pierwszej z nich omówione zostaną zasady odpowiedzialności nieletnich, postępowanie w sprawach nieletnich, a także skala i struktura przestępczości nieletnich w Polsce. Druga część projektu poświęcona jest działaniom profilaktyczno-interwencyjnym, które mają na celu zapobiegać demoralizacji i przestępczości nieletnich. Trzecia część dotyczy działań policji skierowanych na młodzież wagarującą, a czwarta omawia działania prewencyjne „Bezpieczne Wakacje”.

Mamy nadzieję, że ten projekt będzie stanowił cenne źródło wiedzy dla osób zaangażowanych w prace z młodzieżą, profesjonalistów z dziedziny prawa i bezpieczeństwa, a także dla decydentów, którzy szukają skutecznych rozwiązań mających na celu zmniejszenie skali przestępczości nieletnich.

Działalność społeczno-edukacyjna Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Piasecznie

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. POWIAT JAKO PODMIOT POLITYKI SPOŁECZNEJ 4
1. Struktura samorządu powiatowego 4
2. Zadania i kompetencje organów wykonawczych samorządu powiatowego 8
3. Zadania i kompetencje samorządu powiatowego 12
1. Zadania i kompetencje rady powiatu i starosty w zakresie polityki społecznej 12
2. Związki powiatów 21
4. Charakterystyka powiatu piaseczyńskiego 23

ROZDZIAŁ II. CHARAKTERYSTYKA POWIATOWEGO CENTRUM POMOCY RODZINIE W PIASECZNIE 28
1. Działalność Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR) w Piasecznie 28
2. Karty usług PCPR w Piasecznie 37
1. Karty usług z zakresu organizowania opieki w rodzinach zastępczych 37
2. Karty usług z zakresu pomocy w integracji ze środowiskiem osobom pełnoletnim opuszczającym rodziny zastępcze 39
3. Karty usług z zakresu pomocy w integracji ze środowiskiem osobom, które otrzymały status uchodźcy 40
4. Karta usługi – sporządzanie decyzji dotyczącej umieszczania osób w domach pomocy społecznej znajdujących się na terenie Powiatu Piaseczyńskiego 42
5. Karty usług z zakresu dysponowania Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych 44
6. Karty usług z zakresu prowadzenia obsługi administracyjnej Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności 47
3. Priorytetowe kierunki rozwoju polityki społecznej w powiecie piaseczyńskim 48

ROZDZIAŁ III. DZIAŁANIA SPOŁECZNE POWIATOWEGO CENTRUM POMOCY RODZINIE W PIASECZNIE W ZAKRESIE POMOCY RODZINOM 50

ROZDZIAŁ IV. DZIAŁANIA PODEJMOWANE PRZEZ PCPR W PIASECZNIE W ZAKRESIE POMOCY NIEPEŁNOSPRAWNYM 64
1. Rehabilitacja zawodowa i społeczna 69
2. Kierunki działań 73
1. Działania na Rzecz Osób Niepełnosprawnych w zakresie rehabilitacji społecznej 75
2. Działania na Rzecz Rehabilitacji Zawodowej i Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych 76
3. Działania na Rzecz Osób Niepełnosprawnych w Zakresie Przestrzegania Praw Osób Niepełnosprawnych 78

ZAKOŃCZENIE 80
BIBLIOGRAFIA 82
SPIS TABEL 85
SPIS RYSUNKÓW 86
ANEKS 87

WSTĘP

Z dniem 1 stycznia 1999 roku samorząd powiatowy przejął na siebie część zadań realizowanych do tej pory przez administrację rządową. W myśl zasady pomocniczości do zadań powiatu przeszły zadania z zakresu administracji rządowej przekraczające możliwości samorządowej gminy. Jest to, m.in.: prowadzenie domów pomocy społecznej, placówek opiekuńczo-wychowawczych, ośrodków adopcyjno-opiekuńczych, specjalistycznych placówek interwencyjnych i pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz prowadzenie rodzin zastępczych. Pomoc dziecku i rodzinie realizowana jest w ramach nowych struktur – Powiatowych Centrów Pomocy Rodzinie. Dotychczasowe działania systemu edukacji, opieki medycznej, pomocy społecznej, pomocy niepełnosprawnym, bezrobotnym itp. skierowane były do poszczególnych osób wymagających pomocy i skoncentrowane na określonych dysfunkcjach poszczególnych osób. Podziały resortowe powodowały odrębne działania poszczególnych służb, często dublujących zadania, świadczących pomoc w ramach wąskich specjalności resortów. Brak było spojrzenia na problemy w sposób kompleksowy z wielozakresowym świadczeniem pomocy i widzeniem osoby w ramach rodziny w szerszym kontekście funkcjonowania społecznego.

Zintegrowany system wsparcia rodziny wpisany w zadania PCPR-ów w założeniach ustawowych uwzględnia mankamenty dotychczasowego stanu rzeczy uznając, że rolą służb powiatowych jest spełnianie roli koordynatora systemu pomocy dziecku i rodzinie. System ten wymaga współdziałania na szczeblu powiatu wszystkich instytucji i organizacji udzielających wsparcia, podejmowania decyzji w oparciu o opinie zespołów specjalistów niezależnie od ich resortowej przynależności. Samorząd powiatowy przejął zadania kształtowania i realizacji lokalnej polityki społecznej, w tym diagnozowanie potrzeb i opracowanie lokalnej strategii rozwiązywania problemów społecznych. W ramach tej strategii powiat powinien opracowywać, nadzorować, koordynować i realizować programy dotyczące rodziny w zakresie: edukacji, promocji i ochrony zdrowia, pomocy społecznej, polityki prorodzinnej, wspierania osób niepełnosprawnych, współpracy z organizacjami pozarządowymi. W myśl założeń ustawowych głównym podmiotem polityki społecznej na poziomie samorządu powinna być rodzina. To potrzeby rodziny powinny wyznaczać zakres treściowy programów i form działania. PCPR-y powinny prowadzić aktywną politykę społeczną ukierunkowaną na wielozakresową pomoc dziecku i rodzinie, powinny wspomagać rodziny we wszystkich ich funkcjach podejmując działania na rzecz reintegracji rodziny. Te modelowe założenia nie zawsze znajdują odzwierciedlenie w rzeczywistości społecznej.

Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie działalności społecznej Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Piasecznie.

Praca składa się z czterech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisany jest powiat jako podmiot polityki społecznej.

W drugim rozdziale zaprezentowane jest Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Piasecznie.

W trzecim rozdziale przedstawione są działania społeczne Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Piasecznie.

W czwartym rozdziale przedstawione są działania podejmowane przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Piasecznie w zakresie pomocy osobom niepełnosprawnym.

Metodą zastosowaną w pracy jest metoda analityczno – syntetyczna w oparciu o materiały Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Piasecznie.

Dostosowanie polityki społecznej władz samorządowych do wymogów Unii Europejskiej

Wstęp 3

Rozdział I. System zabezpieczenia społecznego 6
1.1. Konstytucyjne podstawy zabezpieczenia społecznego 6
1.2. Ubezpieczenia społeczne jako materia ustawowa 9
1.3. Rodzaje świadczeń 12
1.3.1. Zakres ubezpieczenia chorobowego 12
1.3.2. Zasiłek chorobowy 14
1.3.3. Świadczenie rehabilitacyjne 15
1.3.4. Zasiłek wyrównawczy 19
1.3.5. Zasiłek macierzyński 22
1.3.6. Zasiłek opiekuńczy 24
1.4. Pomoc społeczna realizowana przez samorząd terytorialny 27
1.4.1. Zadania własne gminy 27
1.4.2. Zadania zlecone gminy 29

Rozdział II. Zabezpieczenie społeczne w Unii Europejskiej 31
2.1. Podstawy Prawne koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej 31
2.2. Problemy koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego 36
2.3. Zasady koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego 40
2.4. Zasada równego traktowania a uprawnienia do świadczeń 43
2.5. Instytucje zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej 45

Rozdział III. Polityka społeczna w Polsce – dostosowania do wymogów Unii Europejskiej. Doświadczenia Powiatu Grudziądzkiego 48
3.1. Charakterystyka Powiatu Grudziądzkiego 48
3.1.1. Sytuacja społeczno – demograficzna 48
3.1.2. Instytucje społeczne działające w Powiecie Grudziądzkim 53
3.1.3. Formy i zasięg pomocy społecznej dla mieszkańców Powiatu Grudziądzkiego 60
3.2. Ocena dostosowania polityki społecznej do wymogów Unii Europejskiej w Powiecie Grudziądzkim 62
3.3. Podsumowanie i wnioski 64

Zakończenie 66
Bibliografia 69
Spis rysunków 73
Spis tabel 74

Wstęp

Genezą polityki społecznej są niewątpliwie nierówności społeczne: każdy typ struktury społecznej stwarza określone przesłanki nierówności, tendencje ich nasilania i łagodzenia. Wprawdzie radykalni liberałowie, zwolennicy wolnego rynku, rozumianego jako naturalny porządek społeczny sprzeczny z zasadą sprawiedliwości społecznej, twierdzą, iż jest ona ideą tyleż iluzoryczną, co społecznie niebezpieczną, jednak w warunkach nie tylko polskich, ale co najmniej europejskich trudno sobie wyobrazić taką „apoteozę rynku”, której miałaby towarzyszyć detronizacja polityki ekonomicznej, socjalnej i edukacyjnej, a w konsekwencji pozostawienie na łasce losu i zepchnięcie na margines zaradnego i bogatego społeczeństwa bezrobotnych, inwalidów, wielodzietnych i tych wszystkich, którzy nie potrafili się dostosować do reguł gospodarki rynkowej.

Polityka społeczna prowadzona jest za pomocą rozmaitych rozwiązań systemowych, m.in. poprzez różne formy łagodzenia obciążeń fiskalnych dla osób o obniżonej zdolności płatniczej (niższe stawki podatkowe, wyłączenia z podstawy opodatkowania, zwolnienia i ulgi, np. ulgi prorodzinne, w tym najbardziej skuteczny w bezpośrednich podatkach progresywnych tzw. iloraz rodzinny, obejmujący wszystkie dzieci, itp.). Szczególną rolę w realizacji polityki społecznej odgrywają jednak wydatki publiczne, które rozpatrywane jako sfera tzw. konsumpcji zbiorowej stanowią obciążenie budżetów państwa i samorządu terytorialnego oraz funduszów parabudżetowych, tworząc potencjalne niebezpieczeństwo hamowania rozwoju gospodarczego m.in. przez wzrost deficytu budżetowego i długu publicznego (jeśli przekroczą one tzw. poziom dopuszczalny, wyznaczony m.in. kryteriami według traktatu z Maastricht, mają charakter inflacjogenny).

Polityka społeczna związana z pośrednim i przeważnie niemierzalnym oddziaływaniem na długofalowy rozwój gospodarczy realizowana jest nie tylko w drodze ponoszenia przez podmioty sektora publicznego określonych wydatków, lecz również np. poprzez stosowanie zwolnień i ulg podatkowych lub udzielanie długoterminowych, nisko oprocentowanych pożyczek na pokrycie kosztów kształcenia, które to instrumenty umożliwiają gospodarstwom domowym szerszy dostęp do usług edukacyjnych, zdrowotnych i kulturalnych. Jest to szczególnie ważne wówczas, gdy podaż tych usług ze strony sektora publicznego jest niedostateczna z punktu widzenia popytu oraz obiektywnych potrzeb rozwojowych społeczeństwa i w grę wchodzi uzupełnienie jej ze strony podmiotów sektora prywatnego. Zadanie polegające na przesunięciu przeważającej części usług i świadczeń społecznych do gmin, wyposażonych w atrybuty jednostki samorządu terytorialnego, stanowiło jeden z podstawowych elementów zmian w polityce społecznej, związanych z zapoczątkowaniem procesu transformacji ustrojowej. Wśród zmian, które zostały wprowadzone w polityce społecznej, należy wymienić zmianę relacji między polityką społeczną centralną i lokalną. Zwiększenie roli polityki lokalnej jest następstwem dokonującej się decentralizacji i demokratyzacji stosunków w społeczeństwie i państwie. Tworzy to większe możliwości działania dla lokalnych podmiotów polityki społecznej – publicznych i pozarządowych.

Problem polityki społecznej dotychczas podejmowali w swych opracowaniach między innymi Aleksandra Wiktorow , Gertruda Uścińska , Teresa Bińczycka-Majewska .

Główny problem badawczy pracy można sprowadzić do przedstawienia etapów i stanu dostosowania polityki społecznej władz samorządowych powiatu grudziądzkiego do wymogów Unii Europejskiej.
Problemy pomocnicze przedstawić ująć można w pytania o to:
1. Jak wygląda sytuacja społeczno – demograficzna Grudziądza?
2. Jakie instytucje społeczne działają w Powiecie Grudziądzkim?
3. Jak wyglądają formy i zasięg pomocy społecznej dla mieszkańców Powiatu Grudziądzkiego?

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisany jest system zabezpieczenia społecznego, a więc: konstytucyjne podstawy zabezpieczenia społecznego, ubezpieczenia społeczne jako materia ustawowa, rodzaje świadczeń, zakres ubezpieczenia chorobowego, zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, zasiłek macierzyński, zasiłek opiekuńczy, pomoc społeczna realizowana przez samorząd terytorialny, zadania własne gminy oraz zadania zlecone gminy.

W drugim rozdziale zaprezentowane jest zabezpieczenie społeczne w Unii Europejskiej, a więc: podstawy prawne koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej, problemy koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, zasady koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, zasada równego traktowania a uprawnienia do świadczeń oraz instytucje zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej.

W trzecim rozdziale zaprezentowana jest polityka społeczna w Polsce – dostosowania do wymogów Unii Europejskiej. Doświadczenia Powiatu Grudziądzkiego, a więc: charakterystyka Powiatu Grudziądzkiego, sytuacja społeczno – demograficzna, instytucje społeczne działające w Powiecie Grudziądzkim, formy i zasięg pomocy społecznej dla mieszkańców Powiatu Grudziądzkiego, ocena dostosowania polityki społecznej do wymogów Unii Europejskiej w Powiecie Grudziądzkim oraz podsumowanie i wnioski.

Inicjatywy lokalne

1) Wstęp 2
2) Ramy teoretyczne koncepcji inicjatyw lokalnych 4
2.1. Aktywności lokalne (inicjatywy lokalne) 4
2.2. Rozwój lokalny (cele, czynniki, modele) 10
2.3. Społeczeństwo obywatelskie 13
3) Formy inicjatyw lokalnych 18
3.1. Czyny społeczne 18
3.2. Działalność stowarzyszeń 21
3.3. Komitety lokalne 27
4) Instytucje wspierające inicjatywy lokalne 35
4.1. Jednostki samorządu terytorialnego 35
4.2. Programy pomocowe zagraniczne w Polsce po 1990r. UE 38
4.3. Inne organizacje 47
5) Czynniki sprzyjające i ograniczające inicjatywy lokalne 52
6) Zasięg inicjatyw lokalnych w Polsce 64
7) Zakończenie 74
Bibliografia 76
Spis tabel 83

Wstęp

Jednym z trzech podstawowych celów polskiej transformacji – oprócz wprowadzenia instytucji rynku i demokracji – był rozwój społeczeństwa oby­watelskiego. Komentatorzy i socjologowie są w zasadzie zgodni, że to ostat­nie zadanie zostało spełnione w stopniu najmniej satysfakcjonującym. Struk­tury społeczeństwa obywatelskiego są w Polsce stosunkowo słabe i nie stano­wią równoważnego partnera dla sfery biznesu i polityki. Jest to jedna z pod­stawowych przyczyn słabości polskiej demokracji i licznych problemów, z ja­kimi nie radzi sobie nasze społeczeństwo. Nadmierne rozwarstwienie, bieda, patologie społeczne i instytucjonalne, początki anomii, komercjalizacja i mediatyzacja kultury, wreszcie kryzys życia politycznego – wszystkie te współ­czesne plagi niedojrzałych demokracji mają swe źródła w niedorozwoju uczestnictwa społecznego. Społeczeństwo obywatelskie, społeczeństwo aktywne, otwarte, demokra­tyczne, solidarne, wolne i odpowiedzialne zarazem, nie jest strukturą łatwą do ukształtowania, właściwie orbituje gdzieś na granicy utopii, ale jest też je­dynym rozsądnym i dającym nadzieję wyjściem z dylematów funkcjonowania współczesnych społeczeństw. Tylko taki partner jest w stanie kontrolować potężne struktury władzy politycznej i ekonomicznej oraz łagodzić skutki róż­norakich napięć wewnętrznych w społeczeństwie. Tylko on potrafi wyzwolić społeczne rezerwy i obywatelską energię, nawet w sytuacjach – wydawałoby się – beznadziejnych kryzysów społecznych i kulturowych.

Celem pracy jest zaprezentowanie zagadnienia inicjatyw lokalnych.

Na strukturę pracy składa się wstęp, ramy teoretyczne koncepcji inicjatyw lokalnych, a więc: aktywności lokalne, rozwój lokalny oraz społeczeństwo obywatelskie, formy inicjatyw lokalnych, a więc: czyny społeczne, działalność stowarzyszeń oraz komitety lokalne, instytucje wspierające inicjatywy lokalne, a więc: jednostki samorządu terytorialnego, programy pomocowe zagraniczne w Polsce po 1990 r. UE oraz inne organizacje, czynniki sprzyjające i ograniczające inicjatywy lokalne, zasięg inicjatyw lokalnych w Polsce oraz zakończenie.

Zagadnienia społeczeństwa obywatelskiego są od dawna przedmiotem zainteresowania socjologii polskiej. Stanowi on jeden z kilku podstawowych obszarów przejawiania się społe­czeństwa obywatelskiego we współczesnej Polsce, którymi – oprócz sektora pozarządowego – są: lokalne wspólnoty o mniej lub bardziej obywatelskim charakterze; rozmaite ruchy społeczne, subkultury młodzieżowe i alternatywne, mniej sformalizowane wspólnoty obywatelskie itp.; wreszcie indywidualne postawy, zachowania i więzi obywa­telskie oraz sieci zaufania społecznego.

Podstawą dla tak określonych enklaw obywatelskich, sprzyjającą ich oddziaływaniu na szersze kręgi społeczeństwa, powinny być: wspólnota moralna, czyli odniesienie do wspólnego wszystkim członkom społeczeństwa zespołu podstawowych wartości i poczucia sprawiedliwości społecznej; oraz przyjazne, demokratycz­ne państwo obywatelskie, które powinno gwarantować co najmniej sprawną demokrację proceduralną (a jeszcze lepiej partycypacyjną), i tworzyć dzięki temu ogólne warunki funkcjonowania społeczeństwa obywatelskiego, a zwłaszcza jego tzw. miękkiej tkanki kulturowej, czyli indywidualnych po­staw obywatelskich, więzi grupowych, nieformalnych sieci społecznej solidar­ności i ekspresji itp. Wymienione tu elementy polskiego społeczeństwa obywatelskiego są ze sobą w rozmaity sposób powiązane i oddziałują wzajemnie na siebie. Wiedza o organizacjach pozarządowych, o charakterze ich działań, wadach i zaletach, mówi nam wiele o innych składowych społeczeństwa obywatelskiego, ich szansach i zagrożeniach. Relacja ta jest oczywiście zwrotna: na przykład anali­za wspólnot i społeczności lokalnych czy indywidualnych postaw obywatel­skich mówi nam wiele o sektorze pozarządowym.

Ustawa z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wo­lontariacie powstała, ponieważ konieczna była całościowa i odpowiadająca aktualnym potrzebom regulacja tej jakże ważnej dziedziny życia społeczne­go. Jej znaczenie w całym systemie prawnym, a w szczególności dla orga­nizacji pozarządowych, trudno jest opisać w kilku zdaniach. Dla pełnego zrozumienia jej wagi niezbędne jest określenie przynajmniej podstawowych funkcji, które w prawidłowo działającym organizmie państwowym wypeł­nia sektor organizacji pozarządowych.