Archiwa tagu: Asertywność a poziom stresu zawodowego

Asertywność a poziom stresu zawodowego

Wstęp 2

Rozdział I. Wprowadzenie do problematyki asertywności 4
1.1 Pojęcie asertywności 4
1.1.1 Czym jest asertywność? 5
1.1.2 Asertywność jako działanie równoważące 6
1.1.3 Podstawy asertywności 7
1.1.4 Asertywne umiejętności 8
1.2 Zachowania i metody asertywności 9
1.2.1 Teorie / prawa asertywności 9
1.2.2 Metody asertywności 11
1.2.3 Typy zachowań 13

Rozdział II. Stres w pracy zawodowej 16
2.1. Pojęcie stresu zawodowego 16
2.1.1. Czym jest stres zawodowy? 16
2.1.2. Czym jest zarządzanie stresem? 18
2.1.3. Modele stresu zawodowego 20
2.1.4. Wypalenie zawodowe 24
2.1.5. Przyczyny i skutki stresu 27
2.2. Jak radzić sobie ze stresem? 32

Rozdział III. Metodologia badań własnych 37
3.1. Cel badań 37
3.2. Metoda badań i sposób prowadzenia badań 38
3.3. Charakterystyka badanych osób 51

Rozdział IV. Wyniki badań 56
4.1. Korzyści asertywności 56
4.2. Stres w życiu człowieka 65
4.3. Wnioski 75

Zakończenie 78
Bibliografia 80
Spis rysunków 82
Spis tabel 83
Spis wykresów 85
ANEKS 1 87
ANEKS 2 90

Wstęp

Na początku XIX wieku fizjolog francuski Claude Bernard wykazał, że środowisko wewnętrzne żywego organizmu pozostaje względnie stałe pomimo zmian w środowisku zewnętrznym. Doszedł on do wniosku, że warunkiem wolnego i niezależnego życia jest stałość środowiska wewnętrznego. Około pięćdziesięciu lat później, fizjolog amerykański Walter B. Cannon zaproponował, żeby skoordynowany proces fizjologiczny, który podtrzymuje większość stałych stanów organizmu nazwać homeostazą (z greckiego „homois” – podobny i „stasis” – pozycja). Homeostaza, to inaczej „moc przetrwania”. Aby organizm ludzki mógł pozostać zdrowy, nie może dojść do tego, by wewnątrz człowieka coś odchyliło się od normy, aby zaburzona została homeostaza. Podane wcześniej sytuacje stresowe w mniejszym bądź większym stopniu zakłócają homeostazę, co może prowadzić do niekorzystnych zmian w organizmie.

Pojęcie stresu przeżyło swą wątpliwą ewolucję, stając się niezwykle modne – stres wydaje się wszechobecny i natrętny w swej dowolności. Do dobrego tonu należy brak czasu, kokietowanie zapełnionym terminarzem, obciążenie bądź nawet przeciążenie pracą, krótko mówiąc – życie w stresie. Stres obejmuje reakcje nieswoiste, czyli takie, których charakter nie zależy od natury czynnika będącego jego przyczyną. Niemal wszystko w naszym otoczeniu i w naszej psychice może stać się takim żądaniem stawianym organizmowi. Taki czynnik nazywamy stresorem. Oprócz tych odpowiedzi, które składają się na reakcję stresową, występuje zwykle ciąg reakcji swoistych, wywołanych charakterem konkretnego żądania. Stres zwiększa się z pewnością wtedy, kiedy człowiek nie ma wystarczająco dobrze rozwiniętych umiejętności asertywności.

Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie związku pomiędzy asertywnością a poziomem stresu zawodowego.

Praca składa się ze wstępu, czterech rozdziałów i zakończenia.

W pierwszym rozdziale przedstawione jest wprowadzenie do problematyki asertywności, a więc: pojecie asertywności, czym jest asertywność, asertywność jako działanie równoważące, podstawy asertywności, asertywne umiejętności, zachowania i metody asertywności, teorie, prawa asertywności, metody asertywności, typy zachowań, zachowania asertywne i zachowania nieasertywne.

W drugim rozdziale opisany jest stres w pracy zawodowej, a więc: pojęcie stresu zawodowego, czym jest stres zawodowy, czym jest zarządzanie stresem, modele stresu zawodowego, wypalenie zawodowe, przyczyny i skutki stresu oraz jak radzić sobie ze stresem.

W trzecim rozdziale zaprezentowana jest metodologia badań własnych, a więc: cel badań, metoda badań i sposób prowadzenia badań oraz charakterystyka badanych osób.

W czwartym rozdziale przedstawione są wyniki badań w zakresie stresu i asertywności oraz wnioski.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu, źródła internetowe oraz badania własne.

Każda sytuacja stresowa wymaga specyficznych metod radzenia sobie z narastającym stresem, dlatego nie ma w tym wypadku patentu na sukces. Optymalne radzenie sobie ze stresem zakłada posiadanie bogatego repertuaru metod. Coś, co jest odpowiednie dla jednej osoby, drugiej w ogóle nie pomaga. Również strategia z powodzeniem stosowana w życiu zawodowym może zawieść w sferze życia prywatnego. Korzyść ze strategii radzenia sobie ze stresem może być mierzona wyłącz¬nie jej skutkami. Regularny „relaksujący łyk alkoholu” może pomóc na krótką metę, w dłuższej perspektywie jest natomiast szkodliwy. Możemy się jednak nauczyć rozsądnego podejścia do obciążeń psychicznych i radzenia sobie z nimi. Idealnie byłoby, gdyby wyuczone strategie były stosowane przed wystąpieniem obciążenia, znacznie wcześniej niż ujawnią się negatywne skutki stresu.