Wstęp 2

Rozdział 1. Wyjaśnienia terminologiczne 4
1.1. Współdziałanie 4
1.2. Współpraca 8
1.3. Współdziałanie wychowawcze i składowe tego współdziałania 8

Rozdział 2. Charakterystyka rozwoju psychofizycznego młodzieży w wieku dorastania 11
2.1. Kryzys okresu adolescencji 11
2.2. Zadania specyficzne dla okresu adolescencji 13
2.3. Czynniki wpływające na poczucie własnej wartości 17
2.4. Zmiany sposobu myślenia i przeżywania 22

Rozdział 3. Wychowanie młodzieży w środowisku rodzinnym i szkolnym 26
3.1. Wychowanie młodzieży w środowisku rodzinnym 26
3.2. Wychowanie młodzieży w środowisku szkolnym 43
3.3. Współdziałanie wychowawcze nauczycieli z rodzicami 50

Zakończenie 55
Bibliografia 57

Wstęp

Jeden człowiek przekazuje coś ważnego drugiemu człowiekowi. Dorosły dzieli się z dzieckiem tym, co ma najwartościowszego i wie, ile sam tym samym otrzymuje od dziecka. Wymieniamy się: ja – tobie, ty – mnie, tym, co możemy i potrafimy.

Gdyby się dobrze zastanowić, to przecież głównie na tym polega prawdziwa pedagogika. Niektórzy uściślają: prawdziwa pedagogika to pedagogia szeroko rozumianego dialogu. Czyli właśnie: przekazywanie, dzielenie się, wymiana.

Werbalne i pozawerbalne porozumiewanie się co najmniej dwóch osób, to nie tyle i nie tylko mechaniczna wymiana komunikatów: zdań, spojrzeń, gestów. Komunikaty coś znaczą dla obu partnerów (stron) dialogu.

Również – a może przede wszystkim – w pracy nauczyciela dialog nie może być sprowadzany tylko do wymiany informacji, poglądów, opinii, wzorów postępowania, norm regulaminowych, sygnałów zgody czy sprzeciwu.

Obcowanie dorosłego z dzieckiem ma wpływ na kształtowanie się sposobu pojmowania takich wartości, jak: prawda, człowiek, życie, miłość, wiara, ojczyzna… nie tylko przez ucznia, ale i przez nauczyciela. W toku zawodowej pracy wychowawca formułuje wciąż na nowo własny system wartości, choćby tylko przez to, że pracuje z innymi ludźmi. Co z tego, że jeszcze niedorosłymi?

Wychowywanie szkolne ma zostawiać w człowieku ślady, tak jak je pozostawia dłuto rzeźbiarza artysty. Nic blizny, jak po ciosach nożownika. Praca z dziećmi ma czynić człowieka dorastającego bardziej dorosłym, dobrego – lepszym, cierpliwego – cierpliwszym. Dawanie dzieciom i otrzymywanie czegoś od nich – to wymiana dobra. Załóżmy więc (optymistycznie) z góry, bez wahań i uprzedzeń: prawda rodzi się z prawdy, dzielność – z dzielności, wiara -z wiary, nadzieja – z nadziei, miłość – z miłości. Tak jak życie – z życia. Jak wiedza – z wiedzy.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty współdziałania wychowawczego nauczycieli z rodzicami. Taki też był zasadniczy cel opracowania.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to wyjaśnienia terminologiczne, rozdział drugi to charakterystyka rozwoju psychofizycznego młodzieży w wieku dorastania, rozdział trzeci to wychowanie młodzieży w środowisku rodzinnym, wychowanie młodzieży w środowisku szkolnym i współdziałanie wychowawcze nauczycieli z rodzicami.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW i analiz własne.