Archiwum autora: pracedyplomowe

Turystyka uzdrowiskowa w wybranych regionach Polski

Wstęp 2

Rozdział I. Turystyka zdrowotna – turystyka uzdrowiskowa 5
1.1. Pojęcie turystyki uzdrowiskowej 5
1.2. Elementy charakterystyczne turystyki uzdrowiskowej 7
1.3. Rodzaje turystyki uzdrowiskowej 10
1.4. Rola i znaczenie uzdrowisk 17

Rozdział II. Rekreacja i turystyka uzdrowiskowa w cyklu życia człowieka 25
2.1. Miejsce rekreacji i turystyki uzdrowiskowej w życiu człowieka 25
2.2. Możliwości rekreacji i turystyki uzdrowiskowej 29
2.3. Ograniczenia rekreacji i turystyki uzdrowiskowej 38
2.4. Kształtowanie postaw wobec rekreacji i turystyki uzdrowiskowej 40

Rozdział III. Turystyka uzdrowiskowa w wybranych regionach Polski 46
3.1. Turystyka uzdrowiskowa w Kotlinie Kłodzkiej 46
3.2. Turystyka uzdrowiskowa w Ciechocinku 55
3.3. Turystyka uzdrowiskowa w Kołobrzegu 60

Rozdział IV. Turystyka uzdrowiskowa – wyniki badań własnych 66
4.1. Materiały i metodyka badań 66
4.2. Przedstawienie wyników badań 69
4.3. Wnioski 75

Zakończenie 78
Bibliografia 80
Spis fotografii 85
Spis tabel 86
Spis wykresów 87
Spis rysunków 88
ANEKS 89

Wstęp

Najbardziej oczywistym przykładem miejscowości, których powstanie i rozwój były całkowicie uzależnione od warunków środowiska są uzdrowiska, które powstawały tam, gdzie odkryto źródła wód leczniczych. Od warunków środowiskowych (głównie topoklimatycznych) zależał także rozwój bazy dla rekreacji zimowej. W rozwoju pozostałych ośrodków turystycznych warunki środowiska także miały znaczenie, jednak nie determinowały lokalizacji bazy w tak wielkim stopniu.

Podróże do uzdrowisk obecnie wręcz leżą u podstaw współczesnej turystyki. Bo i czemu nie skorzystać z kilku wolnych dni, by śladem tradycji udać się tam, gdzie znajdziemy wodę i powietrze o błogosławionych dla zdrowia właściwościach? Także wśród młodych ludzi zapanowała nowa moda – urlop w sanatorium.

Celem pracy jest zaprezentowanie turystyki uzdrowiskowej w wybranych regionach Polski.

Praca napisana została w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu, czasopisma oraz źródła internetowe.

Wyjazdy „do wód” sięgają korzeniami bardzo dawnych, jeszcze starożytnych czasów. W czasach współczesnych stały się modne w XIX wieku, a w minionym wieku rozkwitły na dobre. Boom trwać będzie prawdopodobnie dopóki istnieć będzie człowiek. Po ciężkiej pracy potrzebny jest relaks. Dlatego urlop wypoczynkowy wpisany jest do kodeksu pracy jako podstawowy przywilej każdego. Musimy pozwolić naszemu organizmowi dojść do siebie. Do tego najlepsza jest zmiana otoczenia – najlepiej daleki wyjazd. Można pojechać nad morze i prażyć się w słońcu na plaży, ale można też poszukać innej formy wypoczynku.

Uzdrowiska w Polsce występują na obszarach 11 z 16 województw, w kilkudziesięciu gminach. Tych, które posiadają udokumentowane właściwości lecznicze, mamy obecnie około 40. Jest jeszcze dodatkowo kilkadziesiąt miejsc na terenie Polski z odkrytymi, w wyniku wieloletnich geologicznych badań, źródłami wód termalnych. Wiele z nich to potencjalne miejsca uzdrowisk termalnych.

Struktura przestrzenna lokalizacji uzdrowisk w naszym kraju jest wyjątkowo urozmaicona. Znajdują się one w różnych strefach krajobrazowych, w pasmach: nadmorskim (około 20 proc.), nizinnym (ok. 20 proc.), podgórskim i górskim (ok.60 proc.). Sąsiadują z terenami o cennych wartościach przyrodniczych, posiadającymi wysoki status ochrony, takimi jak: parki narodowe i parki krajobrazowe. Dużą atrakcją wielu uzdrowisk jest także specyficzna infrastruktura zdrojowa i lecznicza, niespotykana w innych miejscowościach wypoczynkowych.

Obecnie polskie uzdrowiska dysponują znacznym potencjałem recepcyjnym, co umożliwia obsługę większej liczby turystów krajowych i zagranicznych. Według danych GUS oraz Stowarzyszenia Gmin Uzdrowiskowych RP, w gminach uzdrowiskowych na terenie Polski znajduje się ok. 2 tys. obiektów noclegowych, dysponujących ponad 120 tys. miejsc.

Praca składa się z czterech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest turystyka zdrowotna – turystyka uzdrowiskowa, a więc: pojęcie turystyki uzdrowiskowej, elementy charakterystyczne turystyki uzdrowiskowej, rodzaje turystyki uzdrowiskowej oraz rola i znaczenie uzdrowisk.

W drugim rozdziale przedstawiona jest rekreacja i turystyka uzdrowiskowa w cyklu życia człowieka, a więc: miejsce rekreacji i turystyki uzdrowiskowej w życiu człowieka, możliwości rekreacji i turystyki uzdrowiskowej, ograniczenia rekreacji i turystyki uzdrowiskowej oraz kształtowanie postaw wobec rekreacji i turystyki uzdrowiskowej.

W trzecim rozdziale zaprezentowana jest turystyka uzdrowiskowa w wybranych regionach Polski, a więc: turystyka uzdrowiskowa w Kotlinie Kłodzkiej, turystyka uzdrowiskowa w Ciechocinku, turystyka uzdrowiskowa w Kołobrzegu.

W czwartym rozdziale zawarte są wyniki badań własnych w zakresie turystyki uzdrowiskowej, a więc: metodologia badań, przedstawienie wyników badań oraz wnioski.

Badania własne przeprowadzone zostały metodą sondażu diagnostycznego, techniką badań była ankieta a narzędziem kwestionariusz, na 100 anonimowych kuracjuszach Sanatorium, w celu uzyskania informacji o pobycie kuracjuszy w Sanatorium. W ankiecie pojawiły się pytania odnośnie powodów dla jakich respondenci zostali skierowani do Sanatorium, zabiegów leczniczych z których ankietowani korzystali w ośrodku. Badane osoby zapytane zostały również o to, co według nich ma największy wpływ na jakość leczenia w Sanatorium oraz z jakich innych form świadczeń pozamedycznych korzystali podczas pobytu w Sanatorium i w jaki sposób mogliby określić swój stan zdrowia po pobycie w Sanatorium.

Turystyka jako szansa rozwoju lokalnego na przykładzie województwa mazowieckiego

Wstęp 2

Rozdział I. ISTOTA TURYSTYKI, RUCHU TURYSTYCZNEGO 5
1.1. Definicje turysty, turystyki, ruchu turystycznego 5
1.1.1. Pojęcie turysty i turystyki 5
1.1.2. Ruch turystyczny 8

Rozdział II INSTRUMENTY POLITYKI REGIONALNEJ UNII EUROPEJSKIEJ I REGIONALNE PROGRAMY OPERACYJNE W POLSCE 12
2.1. Klasyfikacja narzędzi wspólnotowej polityki regionalnej 12
2.1.1. Rola funduszy strukturalnych 12
2.1.2. Fundusze strukturalne 14
2.2. Europejski Fundusz KOHEZJI (fundusz spójności) 17
2.3. Instrumenty polityki strukturalnej 20
2.3.1. Programy operacyjne 20
2.3.2. Akcje innowacyjne 27
2.3.3. Inicjatywy wspólnotowe 28
2.4. Projekty operacyjne w Polsce 28

Rozdział III. PROJEKTY I INICJATYWY TURYSTYCZNE JAKO PODSTAWA ROZWOJU LOKALNEGO 32
3.1. Pozytywne i negatywne znaczenie turystyki 32
3.2. Przykłady inicjatyw turystycznych wspierających rozwój lokalny 38
3.3. Turystyka jako forma rozwoju 40

Rozdział IV. ROZWÓJ I WYKORZYSTANIE ŚRODKÓW RPO MAZOWSZE NA ROZWÓJ TURYSTYKI NA PRZYKŁADZIE WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO 44
4.1. Etapy strategii rozwoju Województwa Mazowieckiego 44
4.2. Cele Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Mazowieckiego 50
4.3. Wykorzystanie środków RPO Mazowsze na rozwój turystyki na przykładzie województwa mazowieckiego 60
4.4. Ocena wykonania programu Mazowsze 66

Zakończenie 68
Bibliografia 70

Wstęp

We współczesnym świecie coraz istotniejszym źródłem dochodów i czynnikiem wywołującym efekt synergii jest turystyka. Województwo mazowieckie, a szczególnie Warszawa odgrywa jedną z istotniejszych ról jako miejsce docelowe i główny krajowy ośrodek rozrządowy turystyki zagranicznej. Udział przyjazdów turystów  zagranicznych do Warszawy to blisko 30% wielkości krajowej. Ponadto stolica obsługuje ponad 70% turystów zagranicznych przyjeżdżających do województwa mazowieckiego. Głównie powiązane jest to z lokalizacją lotniska międzynarodowego oraz dobrze rozwiniętego węzła kolejowego, skupiającego połączenia międzynarodowe i będącego  za razem dobrym punktem przesiadkowym na tereny całej Polski i zagranicę. Na Mazowszu utrzymuje się powolny, ale stały rozwój infrastruktury turystyczno-wypoczynkowej. Najbardziej wartościowe obszary wskazane dla rozwoju obszarów turystycznych i rekreacyjnych o znaczeniu regionalnym tworzą Kampinoski Park Narodowy, dziewięć parków krajobrazowych, a także doliny rzek. Tereny te są dotychczas w małym stopniu wykorzystane, przede wszystkim dlatego, że brak tam odpowiedniego zagospodarowania i wyposażenia w infrastrukturę turystyczną.  Województwo mazowieckie na tle całego kraju odnotowuje mimo tego bardzo dobre wyniki, jeżeli chodzi zarówno o liczbę ludzi odwiedzających region (których liczba z roku na rok wzrasta), jak i ilość pieniędzy, które w tym regionie zostawiają. Sytuacja ta oczywiście w dużej mierze ma związek z tym, iż województwo posiada ogromny magnes turystyczny, jakim jest stolica Polski, Warszawa.

Celem pracy jest poddanie analizie czy środki otrzymywane z funduszy Unii Europejskiej na program Mazowsze są w pełni wykorzystywane i w jakim stopniu przekładają się na rozwój turystyki i ruchu turystycznego w województwie Mazowieckim. By znaleźć odpowiedź na to pytanie w pracy przeprowadzono analizę jakiej wysokości środki są pozyskiwane z funduszy unijnych i na co są przeznaczane.

Temat pracy spowodował ograniczenie metod badawczych zasadniczo do analizy literatury fachowej, raportów oraz danych przedstawionych w Internecie. Praca ma charakter analityczny. W analizie  zagadnień związanych z turystyką zostały zaprezentowane instrumenty polityki Unii Europejskiej wpływające na rozwój lokalny.

Podczas pisania pracy skorzystano ze źródeł takich jak przykładowo: Ekonomika turystyki R. Łazarka, Obsługa ruchu turystycznego B. Meyera, Podstawy zarządzania turystyką K. Michałowskiego, Popyt turystyczny – uwarunkowania i perspektywy rozwoju A. Niezgody i P. Zmyślonego, Programy pomocowe w Polsce, M. Janus – Hibner i R. Pastusiaka oraz Fundusze strukturalne Unii Europejskiej A. Jankowskiej, T. Kierkowskiego i R. Knopika.

Praca składa się z czterech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest istota turystyki, ruchu turystycznego, oraz wyjaśnione jest pojęcie turysty. W literaturze przedmiotu istnieje wiele definicji dotyczących turysty, turysty­ki oraz ruchu turystycznego, turyzmu i geografii turystycznej. Wielość tych definicji związana jest z praktycznym podejściem rządów państw i organiza­cji międzynarodowych do międzynarodowego ruchu osobowego związanego Z krótkoterminowym przebywaniem obywatela danego państwa na terytorium innego kraju. Pojęcia turystyka, turysta, ruch turystyczny są różnie interpreto­wane, zależnie od potrzeb, dla których się je formułuje.

W drugim rozdziale przedstawione są instrumenty polityki regionalnej Unii Europejskiej i regionalne programy operacyjne w Polsce, a więc: rola funduszy strukturalnych,  Europejski Fundusz KOHEZJI (fundusz spójności), programy operacyjne, akcje innowacyjne, inicjatywy wspólnotowe oraz projekty operacyjne w Polsce. Zainteresowanie turystyką jako jedną z dziedzin o potencjalnie dużym znacze­niu dla polityki regionalnej, pojawiło się w dokumentach Wspólnot późno, bo dopiero w 1984 roku. Za szczególnie cenne uznano wkład turystyki w tworze­nie miejsc pracy. W 1996 roku został opublikowany raport poświęcony do­tychczasowym działaniom turystyki na rzecz rozwoju regionalnego.

W trzecim rozdziale zaprezentowane są projekty i inicjatywy turystyczne jako podstawa rozwoju lokalnego, a więc: pozytywne i negatywne znaczenie turystyki, przykłady inicjatyw turystycznych wspierających rozwój lokalny.

W czwartym rozdziale poddano analizie wykorzystanie środków RPO Mazowsze na rozwój turystyki na podstawie Województwa Mazowieckiego, a więc: etapy strategii rozwoju Województwa Mazowieckiego, cele Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Mazowieckiego oraz przede wszystkim ocena wykonania i wykorzystania środków z programu Mazowsze. Celem głównym RPOWM jest poprawa konkurencyjności regionu i zwiększenie spójności, społecznej, gospodarczej i przestrzennej województwa.

Transport materiałów sypkich oraz przewozy intermodalne na przykładzie firmy X

Wstęp 2

Rozdział I. Uwarunkowania i rozwój rynku usług transportowych oraz powstanie operatorów logistycznych 4
1.1. Transport drogowy oraz międzynarodowy – geneza i rozwój 4
1.1.1. Definicja transportu drogowego i międzynarodowego 4
1.1.2. Działalność firm transportowych na rynku polskim i europejskim 7
1.1.3. Kierunek rozwoju rynku usług transportowych w Polsce i w Europie 11
1.2. Przewozy materiałów sypkich 20
1.3. Sposoby podwyższenia efektywności polskiego i europejskiego transportu drogowego 21
1.4. Operatorzy logistyczni – istota funkcjonowania na rynku 23
1.4.1 Operator logistyczny – definicja 23
1.4.2. Podział operatorów logistycznych na 3PL i 4PL 24
1.4.3. Czynniki decydujące o wyborze operatora logistycznego 26

Rozdział II. Transport intermodalny 31
2.1. Przewozy kombinowane – korzyści dla firm 31
2.2. Tworzenie inermodalnych węzłów transportowych 48
2.3. Problematyka optymalizacji przewozów intermodalnych 53

Rozdział III. Przewozy materiałów sypkich i intermodalnych na przykładzie X 57
3.1. Powstanie i rozwój firmy X 57
3.1.1. Charakterystyka działalności firmy 57
3.1.2. Zakres świadczonych usług 59
3.2. System zarządzania jakością w X 64

Zakończenie 66
Bibliografia 69
Spis tabel 72
Spis rysunków 73

Wstęp

Transport samochodowy jest we współczesnym świecie sferą działalności gospodarczej zapewniającą sprawne funkcjonowanie systemów logistycznych przedsiębiorstw, sektorów, regionów i całych państw. Gospodarstwa domowe są również w wysokim stopniu uzależnione od możliwości korzystania z samochodu, którego brak staje się widoczny w czasie utrudnień pogodowych (np.: ataku zimy) lub strajków pracowników przedsiębiorstw samochodowych. Racjonalne korzystanie z tego środka transportu przyczynia się do rozwoju gospodarczego regionów i wzrostu jakości życia społeczeństwa, czego dowodzi historia rozwoju cywilizacji przemysłowej. Podkreślić jednak należy wymóg racjonalności, który decyduje o tym, czy transport samochodowy jest uciążliwy czy nie dla środowiska naturalnego i społecznego. Same rozwiązania techniczne stworzone w tym transporcie nic niosą żadnych zagrożeń dla otoczenia, jedynie nieracjonalne korzystanie z nich może tworzyć sytuacje uciążliwe.

Na ogół godzimy się z tym, że nie jest możliwe intensywne życie gospodarcze, wymiana, rekreacja i inne formy poruszania się w przestrzeni bez powodowania hałasu, zanieczyszczeń, wypadków i innych uciążliwości. Problemem jest zmuszenie użytkowników samochodu do takich zachowań, które nie szkodzą innym (zaniechanie jazdy nocą, unikanie korzystania z samochodu dla zabicia czasu, nieprzyjazne parkowanie itd.). Również rynek transportu samochodowego wymaga rozwiązań i regulacji zmuszających podmioty na nim obecne do zachowań racjonalnych (nie do przyjęcia jest nieuczciwa konkurencja).

We wspólnej polityce transportowej Unii Europejskiej powstało jednak wiele irracjonalnych idei, które ignorują niekwestionowany pozytywny wpływ samochodu na życie gospodarcze i społeczne oraz zakładają konieczność tworzenia hamulców dla dalszego rozwoju i użytkowania tego środka transportu. Z punktu widzenia żywotnych interesów Europejczyków nie ma żadnych powodów, by ograniczać rozwój transportu samochodowego, konieczne jest jedynie eliminowanie pewnych ekscesów w korzystaniu z niego.

Tak wszechobecny w życiu gospodarczym i społecznym transport samochodowy powinien być wnikliwie przeanalizowany i zaprezentowany w publikacjach. Tymczasem literatura tej gałęzi transportu nic jest dostatecznie bogata, aktualna i wnikliwa. Szczególnie widoczne są luki w prezentacji systemu gospodarczego transportu samochodowego tworzonego od ponad 40 lat przez Wspólnotę Europejską. Brak jest wiedzy na temat takich aspektów, jak struktura podmiotowa sektora, konkurencyjność na rynku europejskim (poziom i struktura kosztów, jakość usług), efekty działań regulacyjnych Unii Europejskiej, rola w systemach logistycznych i wiele innych zagadnień.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty transportu materiałów sypkich oraz przewozów intermodalnych na przykładzie firmy X. Taki też był cel zasadniczy opracowania.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to uwarunkowania i rozwój rynku usług transportowych oraz powstanie operatorów logistycznych: transport drogowy oraz międzynarodowy – geneza i rozwój, przewozy materiałów sypkich, szanse i zagrożenia polskiego rynku materiałów sypkich, sposoby podwyższenia efektywności polskiego i europejskiego transportu drogowego, operatorzy logistyczni – istota funkcjonowania na rynku.

Rozdział drugi to transport intermodalny: przewozy kombinowane – korzyści dla firm, tworzenie inermodalnych węzłów transportowych, problematyka optymalizacji przewozów inermodalnych.

Rozdział trzeci to przewozy materiałów sypkich i intermodalnych na przykładzie X: powstanie i rozwój firmy X oraz system zarządzania jakością w X.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW.

Tendencje rozwojowe na rynku nieruchomości mieszkaniowych

WSTĘP 3

ROZDZIAŁ I. Mechanizm funkcjonowania rynku nieruchomości mieszkaniowych 5
1.1. Istota nieruchomości jako towaru 5
1.2. Specyfika rynku nieruchomości mieszkaniowych 12
1.3. Wpływ czynników rynkowych na kształtowanie się cen mieszkań 18

ROZDZIAŁ II. Statystyczne podstawy analizy rynku nieruchomości mieszkaniowych 36
2.1. Sposoby pomiaru wielkości charakteryzujących rynek 36
2.2. Metody analizy struktury ofert 38
2.3. Metody analizy tendencji rozwojowych na rynku nieruchomości mieszkaniowych 44
2.4. Metody badania współzależności między ceną mieszkań a jej determinantami 50

ROZDZIAŁ III. Stany zasobów mieszkaniowych i struktura cen mieszkań w Poznaniu 56
3.1. Zasoby mieszkaniowe miasta 56
3.2. Struktura oferowanych mieszkań według lokalizacji, powierzchni, liczby pokoi oraz kondygnacji 58
3.3. Wyodrębnienie i analiza tendencji rozwojowej rynku nieruchomości mieszkaniowych 61
3.4. Czynniki determinujące poziom cen mieszkań w mieście 64

ZAKOŃCZENIE 74

BIBLIOGRAFIA 79

SPIS RYSUNKÓW 82

SPIS TABEL 83

WSTĘP

Ponad 2/3 majątku narodowego stanowią nieruchomości (bez części gruntów i prawa ich wieczystego użytkowania). Zatem nie ma przesady w stwierdzeniu, że rynek nieruchomości to ważny segment gospodarki rynkowej. Tym bardziej, że trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie gospodarki, czy szerzej – społeczeństwa, nieposiadającego odpowiednich nieruchomości, zwłaszcza zabudowanych, bez których realizacja wielu funkcji gospodarczych i społecznych jest niemożliwa. Rynek nieruchomości podlega: ograniczeniom i specyficznym regulacjom wynikającym z charakterystycznych cech nieruchomości, a zwłaszcza z ich trwałej lokalizacji, prawom ekonomicznym odnoszącym się do funkcjonowania rynku w gospodarce towarowo-pieniężnej w ogóle.

Z tego powodu autorzy zajmujący się tą problematyką uważają zazwyczaj, że rynek nieruchomości jest bardziej skomplikowany niż rynki pozostałych dóbr i usług. Nie wnikając, czy jest to w pełni słuszne (rynek każdego dobra ma swoją specyfikę), trzeba jednak podkreślić, że charakterystyczne cechy nieruchomości mają wyraźny wpływ na sposób funkcjonowania tego rynku.

Potocznie, kiedy używamy sformułowania nieruchomość mamy najczęściej na myśli budynek, ale nieruchomość to także grunt bez naniesień. Niezależnie jednak od tego, czy mówimy o nieruchomości zabudowanej, czy niezabudowanej – jest ona nieprzenaszalna. W przeciwieństwie do innych towarów, które mogą być przemieszczane z jednego rynku geograficznego na inny, rynek nieruchomości dotyczy dobra zlokalizowanego w stałym punkcie przestrzeni. Oznacza to, że w przeciwieństwie do innych towarów i usług (zarówno konsumpcyjnych, jak i inwestycyjnych), to nie towar jest dostarczany klientowi, ale klient musi dotrzeć do towaru, jakim jest nieruchomość. Konsekwencją tego jest także fakt, że w zasadzie nie mamy do czynienia ze sprzedażą (kupowaniem) nieruchomości, lecz praw do niej.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania tendencji rozwojowych na rynku nieruchomości mieszkaniowych na przykładzie miasta Poznania. Taki też był zasadniczy cel opracowania.

W pracy starano się odpowiedzieć na pytanie o to, jak prezentują się zasoby mieszkaniowe miasta, jak wygląda struktura oferowanych mieszkań według lokalizacji, powierzchni, liczby pokoi oraz kondygnacji, jak wygląda specyfika tendencji na rynku nieruchomości oraz czym są czynniki determinujące poziom cen mieszkań w mieście.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to mechanizm funkcjonowania rynku nieruchomości mieszkaniowych: istota nieruchomości jako towaru, specyfika rynku nieruchomości mieszkaniowych, wpływ czynników rynkowych na kształtowanie się cen mieszkań.

Rozdział drugi to statystyczne podstawy analizy rynku nieruchomości mieszkaniowych: sposoby pomiaru wielkości charakteryzujących rynek, metody analizy struktury ofert, metody analizy tendencji rozwojowych na rynku nieruchomości mieszkaniowych, metody badania współzależności między ceną mieszkań a jej determinantami.

Rozdział trzeci to stany zasobów mieszkaniowych i struktura cen mieszkań w Poznaniu: zasoby mieszkaniowe miasta, struktura oferowanych mieszkań według lokalizacji, powierzchni, liczby pokoi oraz kondygnacji, wyodrębnienie i analiza tendencji rozwojowej rynku nieruchomości mieszkaniowych oraz czynniki determinujące poziom cen mieszkań w mieście.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW.

Świadczenia emerytalne w polskim systemie ubezpieczeń społecznych

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. Ubezpieczenia społeczne – zagadnienia ogólne 4
1.1. Rys historyczny ubezpieczeń społecznych w Polsce 4
1.2. Zasady funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych 9
1.3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych 17

ROZDZIAŁ II. Zasady w starym systemie emerytalnym 20
2.1. Okresy uwzględniane przy ustalaniu prawa do świadczenia 20
2.2. Podstawa wymiaru oraz wysokość emerytury 29
2.3. Waloryzacja oraz przeliczanie świadczeń emerytalnych 35
2.4. Emerytury w wieku powszechnie obowiązującym 39
2.5. Emerytury wcześniejsze 43

ROZDZIAŁ III. Emerytury według zreformowanych zasad 46
3.1. Kapitał początkowy jako hipotetyczna emerytura 46
3.2. Nowa emerytura z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 53
3.3. Emerytura pomostowa 56

ROZDZIAŁ IV. Świadczenia emerytalne w dobie globalnego kryzysu. Struktura emerytur i rent 63
4.1. Kryzys finansowy i oddziaływanie kryzysu na ubezpieczenia 63
4.2. Struktura emerytur i rent w latach 2001 – 2008 69
4.3. Postulowane kierunki zmian w ubezpieczeniach 82

ZAKOŃCZENIE 84
BIBLIOGRAFIA 87
SPIS TABEL 91
SPIS RYSUNKÓW 92
ZAŁĄCZNIK 93

WSTĘP

Polski rynek ubezpieczeniowy ma już za sobą okres gwałtownego rozwoju w latach 90., kiedy to szybko rosła liczba działających zakładów ubezpieczeń i obsługujących je pośredników ubezpieczeniowych, powiększał się szybko przypis składki ubezpieczeniowej, a także kształtowały się podstawowe instytucje rynku ubezpieczeniowego.

Jest wiele objawów wskazujących na to, że wkraczamy powoli w fazę dojrzałości rynkowej. W fazie tej podstawowe znaczenie będą miały zmiany o charakterze jakościowym, a nie ilościowym. Wśród nich będzie ukorzenienie się właściwych standardów i norm, zapewnienie symetrii reprezentacji poszczególnych podmiotów rynku ubezpieczeniowego, dalszy rozwój instytucji rynkowych, w tym o charakterze gwarancyjno-informacyjnym. Szczególnym wyzwaniem dla naszego kraju może okazać się przystąpienie do Unii Europejskiej i poddanie rynku ubezpieczeniowego regułom konkurencji wewnętrznej.

Czas pewnego przesilenia koniunkturalnego, w którym się znaleźliśmy, sprzyjać powinien refleksji nad dotychczasowymi dokonaniami oraz problemami do rozwiązania. Sprzyjać temu powinien także podjęty wysiłek legislacyjny, który ma w istotny sposób poprawić jakość polskiego systemu ubezpieczeniowego. Pamiętać należy, że zasadą regulacji Unijnych jest stosowanie minimalnych wspólnych norm, a nie norm optymalnych. Jest wśród tych regulacji ciągle jeszcze wiele białych plam. Polska nie musi być w „ogonie” regulacyjnym i zostać skazana na naśladowanie innych.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty świadczeń emerytalnych w polski systemie ubezpieczeń społecznych. Taki też był cel zasadniczy opracowania.

Praca składa się z czterech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to ubezpieczenia społeczne – zagadnienia ogólne: rys historyczny ubezpieczeń społecznych w Polsce, zasady funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych, zakład Ubezpieczeń Społecznych – czym jest i co robi.

Rozdział drugi to zasady w starym systemie emerytalnym: okresy uwzględniane przy ustalaniu prawa do świadczenia, podstawa wymiaru oraz wysokość emerytury, waloryzacja oraz przeliczanie świadczeń emerytalnych, emerytury w wieku powszechnie obowiązującym, emerytury wcześniejsze.

Rozdział trzeci to emerytury według zreformowanych zasad: kapitał początkowy jako hipotetyczna emerytura, nowa emerytura z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, emerytura pomostowa, okresowa emerytura kapitałowa ze środków zgromadzonych w OFE.

Rozdział czwarty to świadczenia emerytalne w dobie globalnego kryzysu: kryzys finansowy i oddziaływanie kryzysu na ubezpieczenia, struktura emerytur i rent w latach 2001 – 2008, postulowane kierunki zmian w ubezpieczeniach.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachowa, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW.

Środki pomocowe Unii Europejskiej w finansowaniu MSP

Wstęp 3

Rozdział I. Podstawowe źródła finansowania przedsiębiorstw 5
1.1. Formy prowadzenia działalności gospodarczej 5
1.2. Kapitały własne i kapitały obce 13
1.3. Finansowanie działalności gospodarczej z kapitałów własnych 16
1.3.1. Finansowanie z zatrzymanego zysku 16
1.3.2. Odpisy amortyzacyjne 17
1.3.3. Dopłaty wspólników 18
1.3.4. Fundusze wysokiego ryzyka – Venture Capital 18
1.3.5. Aniołowie biznesu 21
1.3.6. Centrum innowacji FIRE 22
1.3.7. Publiczna emisja na rynku kapitałowym 23
1.4. Finansowanie działalności gospodarczej z kapitałów obcych 25
1.4.1. Fundusze pożyczkowe 25
1.4.2. Faktoring 27
1.4.3. Leasing 29
1.4.4. Emisja krótkoterminowych papierów dłużnych 33
1.4.5. Franchising 35
1.4.6. Dotacje i subwencje 40

Rozdział II. Fundusze strukturalne i ich rola w finansowaniu działalności przedsiębiorstw 43
2.1. Fundusze strukturalne – ogólna charakterystyka 43
2.2. Fundusz Spójności 47
2.3. Fundusz Współpracy 47
2.4. Środki pomocowe UE wspierające rozwój przedsiębiorstw w latach 2004-2006 50
2.4.1. Sektorowy Program Operacyjny – Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw 50
2.4.2. Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego – ZPORR 52
2.4.3. Sektorowy Program Operacyjny Rolnictwo 53
2.4.4. Sektorowy Program Operacyjny Rozwój Zasobów Ludzkich 55
2.5. Fundusze strukturalne w latach 2007-2013 56
2.5.1. Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia 56
2.5.2. Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko 59
2.5.3. Program Operacyjny Kapitał Ludzki 61
2.5.4. Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka 62
2.5.5. Program Operacyjny Rozwój Polski Wschodniej 63
2.5.6. Program Europejskiej Współpracy Terytorialnej 67

Rozdział III. Rola funduszy pomocowych w finansowaniu przedsiębiorstwa X S.A. 68
3.1. Charakterystyka firmy 68
3.2. Dotychczasowe wykorzystanie funduszy europejskich 71
3.3. Możliwości dalszego korzystania z pomocy UE 74
3.4. Wnioski z przeprowadzonych badań 76

Zakończenie 79
Bibliografia 81
Spis tabel 87
Spis rysunków 88

Wstęp

Prawie 99 proc. firm działających w Unii Europejskiej zalicza się do kate­gorii małych i średnich przedsiębiorstw (MSP), zatrudniających do 250 pra­cowników. Zapewniają one miejsca pracy 2/3 ogółu zatrudnionych w UE i wytwarzają blisko 60 proc. produktu krajowego brutto (PKB) całej Unii. Cechuje je przede wszystkim duża elastyczność w dostosowywaniu się do stale zmieniających się warunków rynkowych. Tym samym w sposób decydujący wpływają na rozwój ekonomiczny krajów UE. To od nich zale­ży też konkurencyjność unijnej gospodarki na rynku międzynarodowym.

Celem wspólnej polityki UE w zakresie przedsiębiorczości jest stopnio­we usuwanie barier utrudniających swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i osób. Wspólnotowa polityka wobec MSP została podporządkowana obowią­zującej w Unii Europejskiej polityce konkurencji, która zabrania jakichkolwiek praktyk naruszających zasadę swobodnej konkurencji na rynku wewnętrz­nym UE: nadużywania przez przedsiębiorstwo pozycji monopolistycznej lub dominującej. Ograniczono także zakres przyznawanej przedsiębiorstwom pomocy publicznej w formie dotacji, ulg lub kredytów preferencyjnych.

Celem pracy jest zaprezentowanie zagadnienia, jakim są środki pomocowe Unii Europejskiej w finansowaniu działalności przedsiębiorstw sektora małego i średniego przedsiębiorstwa.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisane są podstawowe źródła finansowania przedsiębiorstw, a więc: formy prowadzenia działalności gospodarczej, kapitały własne i kapitały obce, finansowanie działalności gospodarczej z kapitałów własnych, finansowanie z zatrzymanego zysku, odpisy amortyzacyjne, dopłaty wspólników, fundusze wysokiego ryzyka – Venture Capital, aniołowie biznesu, centrum innowacji FIRE, publiczna emisja na rynku kapitałowym, finansowanie działalności gospodarczej z kapitałów obcych, fundusze pożyczkowe, factoring, leasing, emisja krótkoterminowych papierów dłużnych, franchising oraz dotacje i subwencje.

W drugim rozdziale przedstawione są fundusze strukturalne, a więc: ich ogólna charakterystyka, Fundusz Spójności, Fundusz Współpracy, Fundusze Strukturalne w latach 2004-2006, Sektorowy Program Operacyjny – Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw, Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego – ZPORR, Sektorowy Program Operacyjny Rolnictwo, Sektorowy Program Operacyjny Rozwój Zasobów Ludzkich oraz Fundusze strukturalne w latach 2007-2013.

W trzecim rozdziale zaprezentowana jest rola funduszy pomocowych w finansowaniu przedsiębiorstwa Pamapol S.A., a więc: charakterystyka tejże firmy, dotychczasowe wykorzystanie funduszy europejskich, możliwości dalszego korzystania z pomocy UE oraz wnioski z przeprowadzonych badań.

Warto we wstępie również zauważyć, że podczas trzech pierwszych dekad po wojnie produkcja na wielką skalę na­rzucała wzrost rozmiarów przedsiębiorstwa. Przedsiębiorczość i małe firmy były niedoceniane. Dopiero przechodzenie od gospodarki korporacyjnej (manager economies) do gospodarki przedsiębiorczej (entrepreneurial economy), które roz­poczęło się w Europie pod koniec lat dziewięćdziesiątych zostało zaakcentowa­ne w Strategii Lizbońskiej. Wynikało to z efektów, jakie daje przedsiębiorczość oparta o wiedzę w gospodarce Stanów Zjednoczonych. Ułatwia ona tworzenie no­wych różnorodnych przedsiębiorstw pod względem branży i lokalizacji.

Dlatego uważa się, że przedsiębiorczość generuje różnorodność i jest czynnikiem zmian w strukturze przedsiębiorstw, przyczyniając się do powstawania mikro, małych, a następnie średniej wielkości firm, które odgrywają zasadniczą rolę w tworzeniu miejsc pracy oraz pobudzaniu niezbędnego w Europie wzrostu gospodarczego. Jednym z głównych wyzwań, przed jakim stoi ten segment przedsiębiorstw, jest zapewnienie sobie wystarczającej ilości środków finansowych. Ma to szcze­gólne znaczenie podczas kluczowej, początkowej fazy rozwoju przedsiębiorstwa, ale także jest niemniej ważną kwestią na innych etapach funkcjonowania firmy.

Współczesne zmiany w otoczeniu finansowym mikro, małych i średnich przedsię­biorstw ukształtowały się w wyniku wieloletniej ewolucji. W polityce Unii Euro­pejskiej szczególny nacisk kładzie się od wielu lat na zmiany w szeroko pojętym otoczeniu MSP, następuje reorganizacja w dyrektoriatach Komisji Europejskiej, zmieniają się ich cele i misje, czego przykładem jest powstanie Dyrekcji Gene­ralnej do spraw Przedsiębiorczości. Tworzone są też doraźne grupy robocze do przeprowadzania badań z zakresu skuteczności wprowadzanych zmian w polityce Unii Europejskiej wobec MSP Rekomendując najlepsze rozwiązania, zachęca się do szerokiej wymiany doświadczeń między członkami Unii.

Sytuacja młodych ludzi i motywy życia w pojedynkę

1. Wstęp 2
2. Metodologia badań 4
2.1. Cel i przedmiot badań 4
2.2. Problemy i hipotezy badawcze 7
2.3. Metoda badań 11
3. Doświadczenia życiowe 16
3.1. Rodzinne 16
3.2. Własne 21
4. Aktywność zawodowa 25
5. Plany życiowe 38
6. Motywy życia w pojedynkę 50
7. Społeczna percepcja „życia w pojedynkę”- przemiany kulturowe (stary kawaler, stara panna) 56
8. Zakończenie 60
9. Bibliografia 62
Spis tabel 66
Spis schematów 67

Wstęp

Celem pracy jest zaprezentowanie sytuacji młodych ludzi i motywów życia w pojedynkę.

W pracy zawarta jest metodologia badań, zagadnienie doświadczeń życiowych takie jak doświadczenia rodzinne (matka, ojciec), doświadczenia własne (niepowodzenia w miłości na przykładzie własnym i innych), zagadnienie aktywności zawodowej, planów życiowych, motywów życia w pojedynkę oraz społecznej percepcji życia w pojedynkę – przemiany kulturowe (stary kawaler, stara panna).

Motyw jest to pojęcie wieloznaczne, w powszechnym rozumieniu to rodzaj bodź­ca, który uruchamia aktywność człowieka, jego procesy fizjologiczne, psychiczne, spo­łeczne i duchowe. Inne ujęcia motywu ujmu­ją go jako: względnie stałą dyspozycję oso­bowościową, która determinuje dążenie do celu, siłę napędową leżącą u podłoża ludzkiego zachowania; stan organizmu odznaczający się mo­bilizacją energii na osiągnięcie tego celu, który został wybrany z wielu innych moż­liwych. Termin motyw wprowadził do nauki R.S. Woodworth na określenie siły pobudzającej i ukierunkowują­cej działanie. Miał on zastąpić pojęcia instynk­tu, odpowiedzialnego za zachowanie zwie­rząt, oraz rozumu, woli i uczuć wyjaśniających zachowanie człowieka. Motyw miał być poję­ciem bardziej jednoznacznym, a przy tym umożliwiającym pomiar zgodnie z pozytywis­tycznym paradygmatem uprawiania psycho­logii.

Motyw cechuje siła, wielkość i intensyw­ność. Siła motywu to jego zdolność do wzbudzenia aktywności organizmu, procesów psy­chicznych czy określonych zachowań w wa­runkach występowania nacisku innych moty­wów. Wielkość motywu jest oceniana na podstawie liczby i zakresu czynności, które nale­ży podjąć dla osiągnięcia celu; a także na podstawie ostatecznego wyniku działania. In­tensywność motywu określa się na podstawie ilości energii potrzebnej do zmobilizowania organizmu, aby ukierunkować go na dany cel. Motywy mogą być wrodzone i nabyte, wewnętrzne i zewnętrzne. Ze względu na cel, ku któremu ukierunkowane jest zachowanie lub aktywność organizmu, wyróżnia się motywy biologiczne, społeczne, psychiczne, mora­lne, religijne, kulturowe, ideologiczne, rzeczowe-materialne. Ze względu na kierunek dzia­łania mówi się o motywach dążeniowych i ucieczkowych.

Zachowanie człowieka jest wielomotywacyjne. Psychologowie zajmują się identyfika­cją motywów i ich klasyfikacją oraz procesami motywacyjnymi traktowanymi jako złożony mechanizm uruchamiający wszelką aktyw­ność.

Motywy życia w pojedynkę młodych ludzi mogą być różne. Chęć wyboru akurat takiego sposobu na życie może być spowodowane przykładowo panującym stylem ży­cia, który określany bywa jako zespół codziennych zachowań jednostek lub zbiorowości społecznych, zachowań specy­ficznych ze względu na treść i konfigurację. Na całość, jaką stanowi styl życia, składają się zachowa­nia ludzi i motywacje tych zachowań, a także pewne funkcje rzeczy będących czy to rezultatami, czy celami, czy instrumentami owych zachowań. Podejmowanie wszelkich badań nad stylem życia ma na celu uchwycenie specyfiki zachowań (działań) danych podmiotów (jednostek, zbiorowości), przede wszystkim pewnej „za­sady”, która organizuje życie codzienne tych podmio­tów. W tymże przypadku chodzi o ludzi młodych. A sposób rozumienia określenia „styl życia” wyzna­cza różnica między podejściem behawioralnym i ro­zumiejącym. Pierwsze zawęża rozumienie do spo­sobu życia, z reguły obejmuje charakterystykę „bez­pośredniej rzeczywistości”, drugie zaś operuje raczej pewnym konstruktem teoretycznym i hermeneutycznym. Inna różnica wiąże się z tym, czy badacz stylu (lub sposobu) życia zainteresowany jest uchwyceniem — w miarę możliwości — całokształtu życia codzien­nego (podejście holistyczne) czy też kieruje uwagę na wybraną sferę życia, np. sferę pracy, wypoczynku (podejście selektywne).

Z pewnością trudności na rynku pracy są jedną z przy­czyn odraczania decyzji o założeniu rodziny, a zatem o podejmowaniu roli małżonka czy rodzica. Lata 90. przyniosły ogólną tendencję spadku wskaźników zawierania małżeństw, a także spadek liczby urodzeń, ze stałą ten­dencją do obniżenia dzietności kobiet. Młode kobiety, niezależnie od pre­ferencji modelu rodziny, ograniczają swoje plany prokreacyjne, by utrzymać się na rynku pracy.

System ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce

WSTĘP 3

ROZDZIAŁ I. POWSZECHNE UBEZPIECZENIE ZDROWOTNE W POLSCE 5
1.1. Historia i rozwój ubezpieczeń zdrowotnych 5
1.2. Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne a inne osoby podlegające ubezpieczeniu zdrowotnemu 11
1.3. Składka na ubezpieczenie zdrowotne 21
1.4. Kasy chorych a Narodowy Fundusz Zdrowia jako podmioty realizujące powszechne ubezpieczenie zdrowotne 23
1.5. System opieki zdrowotnej a ubezpieczenia zdrowotne 32
1.5.1. Centralny państwowy budżet przeznaczony na cele ochrony zdrowia a ocena skutków przekształcenia kas chorych w NFZ na tle poszczególnych rodzajów umów prawa polskiego 32
1.5.2. Publiczny a prywatny system zabezpieczenia zdrowotnego w kontekście polskiego systemu opieki zdrowotnej 51

ROZDZIAŁ II. PUBLICZNY SYSTEM UBEZPIECZEŃ ZDROWOTNYCH W POLSCE 66
2.1. Zakres przedmiotowy ubezpieczenia zdrowotnego – zasady powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego 66
2.2. Działalność quasi – ubezpieczeniowa 72
2.3. Perspektywy rozwoju rynku ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce 75
2.4. Polski a europejski rynek ubezpieczeń zdrowotnych 76

ROZDZIAŁ III. PRYWATNY SYSTEM UBEZPIECZEŃ ZDROWOTNYCH W POLSCE – PERSPEKTYWY 79
3.1. Istota prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce 79
3.2. Relacje pomiędzy prywatnymi ubezpieczeniami a zdrowotnym ubezpieczeniem powszechnym 80
3.3. Model kombinacji prywatnego i publicznego ubezpieczenia zdrowotnego 89
3.4. Perspektywy rozwoju prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych 90

ZAKOŃCZENIE 92
BIBLIOGRAFIA 95
SPIS TABEL 98

WSTĘP

Ważny element w warunkach gospodarki rynkowej stanowią ubezpieczenia. Zadaniem ubezpieczeń jest nie tylko zabezpieczenie majątku przedsiębiorstw przed zdarzeniem losowym, ale także zabezpieczenie środków dla ludności w ramach ubezpieczeń życiowych, emerytalnych, zdrowotnych.

Polski rynek ubezpieczeń przechodzi, począwszy od 1990 r, zmiany. Dotyczy to wszystkich obszarów jego funkcjonowania. Rosnąca konkurencja pomiędzy operatorami rynkowymi, z jednej strony, oraz postępujący wzrost świadomości ubezpieczeniowej wśród klientów, z drugiej, spowodowały daleko idące zmiany w ofercie ubezpieczeniowej.

Wzrasta ranga problematyki ubezpieczeniowej w działalności przedsiębiorstw i w życiu osób fizycznych. Nieprzypadkowo problematyka ubezpieczeń zajmuje coraz więcej miejsca w programach uczelni i pracach badawczych. Niezbędna jest więc prezentacja wyników badań różnych ośrodków naukowych w Polsce zajmujących się problematyką ubezpieczeń.

W opracowaniu niniejszym przyjęto za tezę, iż niedofinansowanie jest obok niewydolności organizacyjnej drugim czynnikiem niesprawności systemu ochrony zdrowia w Polsce. Nadal zasadniczą kwestią pozostaje określenie koszyków usług medycznych oraz ustalenie koszyka świadczeń podstawowych (bezpłatnych) a także pozostałych – płatnych lub oferowanych przez prywatne dodatkowe ubezpieczenia. Opracowanie koszyka gwarantowanych medycznych usług napotka spore trudności związane z rozwojem medycyny, powstawaniem nowych medycznych usług, silnym wpływem ludzi zainteresowanych promowaniem wybranych medycznych usług, zmianami zewnętrznych uwarunkowań ekonomicznych.

W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce. Zasadniczym celem opracowania jest porównanie publicznego systemu ubezpieczeń zdrowotnych z prywatnym systemem ubezpieczeń zdrowotnych.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

Rozdział pierwszy to istota ubezpieczeń zdrowotnych. Rozdział drugi to publiczny system ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce. Rozdział trzeci to z kolei prywatne ubezpieczenia zdrowotne w Polsce.

Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW.

System polityczny a system wyborczy RP

Wstęp 2

Rozdział I. Ogólna charakterystyka systemu organów państwowych 4
1.1. Czynniki wpływające na kształt systemu organów 4
1.2. Organy ustawodawcze 9
1.3. Organy wykonawcze 14
1.4. Sądy i trybunały 18
1.5. Organy kontroli państwowej i ochrona prawa 21

Rozdział II. Podstawowe zasady prawa wyborczego 24
2.1. Pojęcie prawa wyborczego oraz jego funkcje 24
2.2. Konstytucyjne zasady prawa wyborczego 38
2.3. Ważność wyborów 48
2.4. Wygaśnięcie mandatu w trakcie kadencji 49

Rozdział III. Analiza budowy polskiego systemu partyjnego w latach 1991-2007 51
3.1. Analiza ordynacji wyborczej oraz wynik wyborów 51
3.1.1. Lata 1991-1993 53
3.1.2. Lata 1993-1997 55
3.1.3. Lata 1997-2001 56
3.1.4. Lata 2001-2007 58
3.2. Wpływ na system partyjny 60
3.2.1. Wybory 1991 63
3.2.2. Wybory 1993 64
3.2.3. Wybory 1997 66
3.2.4. Wybory 2001 67
3.2.5. Wybory 2007 68

Zakończenie 77
Bibliografia 79
Spis tabel i rysunków 83

Wstęp

Współcześnie wybory są jednym z najważniejszych, jeśli nie najważniejszym, wydarzeniem politycznym państw demokratycznych. Wybory stanowią punkt wyjściowy i oparcie dla całej pionowej struktury demokracji. Wolne wybory traktowane są jako podstawowa kategoria demokracji. Demokracja jest prawdziwa tylko wówczas, gdy rządzący gotowi są oddać władzę w rezultacie wyborów. Wybory stanowią więc istotny element mechanizmów demokratycznych. Poza tym wybory, a zwłaszcza kampanie wyborcze, elektryzują obywateli, wywołują wielkie emocje, stanowią najważniejsze wydarzenie polityczne w kraju.

Dzisiaj, wśród demokratycznych form rządów, zdecydowanie dominują demokracje parlamentarne. W demokracjach tych istotną kwestią jest wybór odpowiedniego systemu wyborczego, bowiem panuje przekonanie, iż systemy wyborcze stanowią jądro funkcjonowania systemów politycznych. Systemy wyborcze i polityczne cechuje duża różnorodność oraz wariantowość. Obejmują one zasady określające sposób powoływania organów ustawodawczych i wykonawczych, ich pozycję w aparacie państwowym, zasady określające wzajemne relacje między tymi organami różnych stopni a wyborcami oraz zasady określające wewnętrzną organizację i tryb działania organów wyborczych.

Polska młoda demokracja parlamentarna stanęła kilkanaście lat temu przed wyzwaniem budowania w pełni demokratycznego, a zarazem efektywnego systemu wyborczego do Sejmu i Senatu RP. Cezurą jest rok 1989, przy czym uregulowania prawne wówczas przyjęte miały, zwłaszcza w kontekście wyborów do Sejmu, tymczasowy i pół-demokratyczny charakter.

Celem niniejszej pracy jest ukazanie powiązań pomiędzy systemem politycznym a systemem wyborczym Rzeczpospolitej Polskiej.

Treści pracy zostały zawarte w trzech rozdziałach.

W rozdziale pierwszym dokonano ogólnej charakterystyki systemu organów państwowych. Na wstępie omówiono czynniki wpływające na kształt systemu organów. Następnie przybliżono istotę i funkcjonowanie takich instytucji jak organy ustawodawcze i wykonawcze, sądy i trybunały oraz organy kontroli państwowej i ochrony prawa.

W rozdziale drugim przedstawiono podstawowe zasady prawa wyborczego. Na początku zaprezentowano pojęcie prawa wyborczego, jego funkcje oraz konstytucyjne zasady prawa wyborczego. Następnie omówiono ważność wyborów oraz zjawisko wygaśnięcia mandatu w trakcie kadencji.

W rozdziale trzecim ukazano analizę budowy polskiego systemu partyjnego w latach 1991-2007. Treści rozdziału skupione zostały wokół analizy ordynacji wyborczej, wyników wyborów oraz ich wpływu na system partyjny na przestrzeni lat 1991-2007.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę fachową, raporty i artykuły zamieszczone w prasie i w internecie oraz w oparciu o aktualne akty normatywne i prawne.

System oceny pracowników w Orange Polska

Wstęp 3

Rozdział 1. System ocen okresowych w polityce personalnej przedsiębiorstwa 5
1.1. Cele i formy oceny pracowników 5
1.2. Wymagania stawiane systemom ocen 8
1.3. Oczekiwania pracowników wobec systemu ocen okresowych 9
1.4. Tworzenie systemu ocen 10
1.5. Relacja pomiędzy systemem ocen pracowników a pozostałymi aspektami polityki personalnej firmy 16

Rozdział 2. Metody oceny pracowników 23
2.1. Metody relatywne 23
2.1.1. Ranking 23
2.1.3. Metoda rozkładu normalnego 25
2.2. Metody absolutne 28
2.2.1. Punktowa skala ocen 28
2.2.2. Skale ważone 31
2.2.3. Ocena opisowa 31
2.2.4. Testowa metoda oceny 33
2.2.5. Metoda zdarzeń krytycznych 34
2.2.6. Skale behawioralne 36
2.2.7. Zarządzanie przez cele 38
2.2.8. Assessment Center 44

Rozdział 3. System ocen pracowniczych w przedsiębiorstwie Orange Polska w świetle badań własnych 49
3.1. Metodologia badań własnych 49
3.1.1. Przedmiot i cel badań 49
3.1.2. Problemy i hipotezy badawcze 49
3.1.3. Metody, techniki i narzędzia badawcze 50
3.1.4. Teren i organizacja badań 50
3.1.5. Charakterystyka badanej grupy 51
3.2. Analiza wyników badań własnych 54
3.3. Wnioski z przeprowadzonych badań 65

Zakończenie 69
Bibliografia 71
Spis tabel 73
Spis rysunków 74
Spis wykresów 75
ANEKS 76

Wstęp

Czy tworzenie systemów ocen pracowników przedsiębiorstwa można uznać za działanie racjonalne? Odpowiedź wcale nie jest jednoznaczna. Trudno znaleźć zagadnienie, które wywołuje tak silne emocje, skłaniając do wypowiadania najbardziej nawet skrajnych poglądów. Ich znanym wyrazicielem był W. Edwards Deming. Nazwał on system ocen okreso­wych jedną z „siedmiu śmiertelnych chorób zarządzania”, których zwal­czaniu z zaangażowaniem się poświęcał. Ogromna większość nowoczesnych firm stosuje procedury oceniania pracowników. Przykładowo, Tom Dessler podaje wyniki badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych, z któ­rych dowiadujemy się, że system ocen okresowych funkcjonuje w 93% organizacji zatrudniających do 500 osób oraz w 97% przedsiębiorstw większych. Z tego jednak, iż coś jest stosowane, nie wynika, że jest słuszne; może więc kierownictwa większości firm są w błędzie, z którego należa­łoby się natychmiast wycofać?

Zanim sformułujemy takie zalecenie, uświadommy sobie, że ani W. E. Deming, ani inni teoretycy zarządzania nie podają żadnego kon­kretnego rozwiązania, którym można byłoby zastąpić system ocen okre­sowych. Możemy oczywiście zrezygnować z idei oceniania pracowni­ków, natychmiast jednak pojawia się pytanie, na jakiej podstawie podej­mować decyzje dotyczące kształtowania systemów wynagrodzeń, polity­ki szkoleniowej, tworzenia ścieżek kariery itp.? Czyżby oznaczało to, iż wszystkim pracownikom powinniśmy płacić tyle samo, wysyłać ich na identyczne szkolenia? Nie sądzę, aby pogląd taki znalazł szersze grono zwolenników.

Celem pracy jest zaprezentowanie systemu oceny pracowników w Orange Polska.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisany jest  system ocen okresowych w polityce personalnej przedsiębiorstwa, a więc: cele i formy oceny pracowników, wymagania stawiane systemom ocen, oczekiwania pracowników wobec systemu ocen okresowych, tworzenie systemu ocen oraz relacja pomiędzy systemem ocen pracowników a pozostałymi aspektami polityki personalnej firmy.

W drugim rozdziale przedstawione są metody oceny pracowników, a więc: metody relatywne, ranking, system porównywania parami, metoda rozkładu normalnego, metody absolutne, punktowa skala ocen, skale ważone, ocena opisowa, testowa metoda oceny, metoda zdarzeń krytycznych, skale behawioralne, zarządzanie przez cele oraz Assessment Center.

W trzecim rozdziale zaprezentowany jest system ocen pracowniczych w przedsiębiorstwie Orange Polska w świetle badań własnych. Rozdział zawiera również metodologię badań własnych, a więc: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, metody, techniki i narzędzia badawcze, teren i organizacja badań, charakterystyka badanej grupy.

Ponieważ nic nie wskazuje na to, aby w najbliższym czasie pojawiło się praktyczne rozwiązanie pozwalające zastąpić system ocen pracowni­ków, wydaje się, że pytanie powinno brzmieć nie „czy oceniać?”, lecz „jak oceniać?”. Jak oceniać pracowników, aby całe przedsięwzięcie nie stało się źródłem konfliktów między przełożonymi a podwładnymi, przy­czyną różnych irracjonalnych zachowań, powodem niszczenia „ducha” pracy zespołowej, zaniku motywacji u pracowników?

W dziedzinie polityki personalnej, jaka jest systemu ocen okresowych, bardziej niż w jakiej­kolwiek innej, warunkiem sukcesu jest staranne przygotowanie rozwią­zań w pełni uwzględniających specyfikę działania konkretnego przedsię­biorstwa. Nie oznacza to oczywiście, że nie warto korzystać z doświadczeń in­nych.

Niewiele jest poglądów groźniejszych i bardziej szkodliwych dla polityki personalnej przedsiębiorstwa niż przekonanie, że system ocen okreso­wych można wprowadzić łatwo i szybko. W istocie to długotrwały pro­ces, którego właściwe przygotowanie i wdrożenie zajmuje co najmniej kilka miesięcy. Podkreślmy przy tym z całą stanowczością, iż system ocen okresowych warto wprowadzać dopiero wówczas, gdy osoby odpowie­dzialne za politykę personalną przedsiębiorstwa będą przekonane, iż na­prawdę istnieje taka potrzeba. W przeciwnym razie cała, przygotowana ogromnym nakładem czasu i wysiłku procedura okaże się tylko biurokra­tyczną mitręgą.