Prace dyplomowe z kierunku Turystyka

prace dyplomowe z turystyki

Analiza funkcjonowania rynku turystycznego miasta Kołobrzeg

Wstęp 2

Rozdział I. Specyfika rynku usług turystycznych i jego elementy 4
1.1. Pojęcie i funkcje rynku 4
1.3. Rynek usług turystycznych a rynek dóbr materialnych 7
1.4. Cechy rynku turystycznego 14
1.5. Wybrane cechy rynku turystycznego strefy nadmorskiej 17

Rozdział II. Czynniki rozwoju turystyki 26
2.1. Czas wolny a turystyka 26
2.2. Inne czynniki rozwoju współczesnej turystyki 30

Rozdział III. Podaż dóbr i usług turystycznych miasta 35
3.1. Walory turystyczne 35
3.2. Zagospodarowanie turystyczne 40
3.3. Ważne produkty turystyczne 51

Zakończenie 57
Bibliografia 59
Spis tabel i rysunków 62

Wstęp

Rosnąca popularność wyjazdów turystycznych jako formy spędzania czasu wolnego przyczynia się do stałego wzrostu liczby turystów. Tendencja ta nie ulega istotnym zmianom nawet pod wpływem takich zjawisk, jak zamachy terrorystyczne czy katastrofy przyrodnicze, które przyczyniają się do krótkotrwałych wahań w liczbie osób wyjeżdżających, silniej oddziałują zaś na zachowania turystów, wybierane formy wypoczynku czy docelowe miejsca wyjazdów. Wynika to z faktu, że turystyka stała się jednym z głównych elementów współczesnego stylu życia, a jednocześnie przyjęła funkcję jednego z wyznaczników jego poziomu. Powoduje to stałe zapotrzebowanie na realizację wyjazdów turystycznych i ciągłe zwiększanie oczekiwań z nim związanych, skutkujące mnożeniem i różnicowaniem potrzeb turystów.

Podczas wszystkich działań, których efektem jest wyjazd turystyczny, zaczynając od momentu jego planowania, przez przygotowanie, realizację i powrót, turysta odczuwa konieczność zaspokojenia wielu potrzeb związanych z wyjazdem. Część z nich musi być zaspokojona przez turystę samodzielnie, większość zaś wymaga zaangażowania podmiotów turystycznych. Świadczenie usług na rzecz turysty jest konieczne zarówno w przypadku, gdy turysta decyduje się na wykupienie imprezy w biurze turystycznym, jak i gdy samodzielnie organizuje i realizuje podróż turystyczną, gdyż wtedy także potrzebuje noclegu czy informacji. Wszelkie formy świadczeń na rzecz turysty, związane z realizacją wyjazdu turystycznego mieszczą się w sektorze rynku turystycznego. Jest to pojęcie bardzo szerokie, ponieważ w jego skład wchodzą nie tylko usługi typowo turystyczne, bezpośrednio związane z uczestnictwem w wyjeździe, ale także usługi wtórnie związane z wyjazdem czy wynikające jedynie z indywidualnych potrzeb turystów.

Rynek turystyczny ze względu na swoją różnorodność rozwija się bardzo dynamicznie. Znaczenie obsługi turystycznej w gospodarce turystycznej jest coraz większe, gdyż zapotrzebowanie na nią stale rośnie, nawet w sytuacji, gdy liczba turystów nie wzrasta lub gdy maleje. Dodatkowo jej konsekwencje ekonomiczne i pozaekonomiczne są identyfikowane nie tylko w regionach recepcji turystycznej, ale również w regionach emisji turystycznej i tranzytowych.

Celem pracy jest analiza funkcjonowania rynku turystycznego w Kołobrzegu stanowiąca treść niniejszego opracowania.

Treść pracy została ujęta w trzech rozdziałach, z których każdy obejmuje określony temat.

W rozdziale pierwszym przedstawiono ogólną specyfikę rynku usług turystycznych oraz jego elementy. Następnie przybliżono pojecie i funkcje rynku. W dalszej części rozdziału omówiono takie zagadnienia jak rynek usług turystycznych a rynek dóbr materialnych, cechy rynku turystycznego oraz wybrane cechy rynku turystycznego strefy nadmorskiej.

W rozdziale drugim scharakteryzowano czynniki rozwoju turystyki. Następnie porównano pojęcia czasu wolnego z turystyką oraz przedstawiono inne czynniki rozwoju współczesnej turystyki.

Rozdział trzeci został poświęcony podaży dóbr i usług turystycznych miasta. Treścią tego rozdziału są walory turystyczne, zagospodarowanie turystyczne oraz ważne produkty turystyczne.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę fachową, raporty i artykuły zamieszczone w prasie i w Internecie.

Związki kościoła z turystyką. Turystyka pielgrzymkowa

Wstęp 2

Rozdział 1. Turystyka pielgrzymkowa 5
1.1. Turystyka pielgrzymkowa, zakres pojęcia 5
1.2. Geneza i znaczenie pielgrzymek 10
1.3. Pielgrzymki w chrześcijaństwie 13
1.4. Pielgrzymki w innych religiach świata 20

Rozdział 2. Pielgrzymowanie w Polsce 22
2.1. Historia pielgrzymowania w Polsce 22
2.2. Główne sanktuaria w Polsce 36
2.3. Rozwój warszawskiej turystyki pielgrzymkowej na podstawie pieszych pielgrzymek na Jasną Górę 39
2.4. Fenomen pielgrzymek pieszych w Polsce 46

Rozdział 3. Formy turystyki a Kościół 50
3.1. Motywy podejmowania pielgrzymek 50
3.2. Turystyka i sport w nauczaniu Kościoła 57
3.3. Działalność ugrupowań kościelnych 60
3.4. Formy turystyki i rekreacji w ruchu oazowym 61

Zakończenie 65
Bibliografia 67
Spis tabel i rysunków 70

Celem niniejszej pracy jest ukazanie związków Kościoła z turystyką.

Praca składa się z trzech rozdziałów:

W rozdziale pierwszym przedstawiona została istota turystyki pielgrzymkowej.

Rozdział drugi zawiera charakterystykę zjawiska pielgrzymowania w Polsce.

Formy turystyki wobec Kościoła ukazane zostały w trzecim rozdziale pracy.

Praca została napisana w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz informacje zawarte na stronach internetowych

Zrównoważony rozwój turystyki, a świadomość ekologiczna

Wstęp 3

Rozdział I. Turystyka i jej zadania społeczno- polityczne 6
1.1. Turystyka – zakres pojęciowy 6
1.2. Turystyka jako zjawisko społeczno – polityczne 11
1.3. Tradycja w rozwoju turystyki 16
1.4. Funkcje i cele turystyki 18

Rozdział II. Turystyka zrównoważona i jej rozwój 24
2.1. Istota i formy turystyki zrównoważonej 24
2.2. Zrównoważony rozwój i ekopolityka w turystyce 28
2.3. Ekoturystyka jako element zrównoważonego rozwoju 31
2.4. Uwarunkowania rozwoju turystyki zrównoważonej 36
2.5. Stymulatory prawne i ekonomiczne turystyki zrównoważonej 38
2.6. Czynniki wpływające na zrównoważony rozwój turystyki 41
2.6.1. Świadomość ekologiczna społeczeństwa 41
2.6.2. Turystyka masowa 46

Rozdział III. Podstawy metodologiczne badań własnych 50
1.1. Przedmiot i cel badań 50
1.2. Problemy i hipotezy badawcze 51
1.3. Metody i techniki badań (analiza dokumentów, metoda sondażu diagnostycznego – ankieta) 57
1.4. Charakterystyka próby badawczej 62

Rozdział IV. Wpływ turystyki masowej na zrównoważony rozwój turystyki w świetle opinii społecznej 64
4.1. Analiza wyników badań 64
4.2. Kierunki doskonalenia strategii zrównoważonej turystyki w Łebie i
Krynicy Morskiej 72

Rozdział V. Zrównoważony rozwój turystyki na terenie Łeby i Krynicy Morskiej 75
5.1. Zrównoważony rozwój turystyki w Łebie 75
5.1.1. Ogólna charakterystyka miasta 75
5.1.2. Działania restrukturyzacyjne i ekologizacyjne istniejącego zagospodarowania i użytkowania turystycznego Łeby 81
5.1.3. Wprowadzanie nowych elementów zagospodarowania turystycznego na terenie Łeby 84
5.2. Zrównoważony rozwój turystyki w Krynicy Morskiej 91

Zakończenie 97

Bibliografia 99

Spis tabel 102

Spis rysunków 103

Aneks 104

WSTĘP

Na negatywne skutki rozwoju turystyki dla środowiska naturalnego nie zwracano do lat 70. XX w. szczególnej uwagi, a zwłaszcza nie podejmowano zasadniczych rozwiązań im przeciwdziałających. Dopiero w sytuacji, gdy ujawniła się zależność, że zdegradowane środowisko naturalne nie stanowi obiektu zainteresowania turystów, jest przez nich omijane, wyspecjalizowane instytucje turystyczne, dla których stanowiło ono źródło funkcjonowania ekonomicznego, podniosły problem pilnej potrzeby jego ochrony. Stał się on przedmiotem zainteresowania międzynarodowych podmiotów rozwoju turystyki. W latach 80. deklaracje w tej kwestii ogłosiły np.: Światowa Organizacja Turystyki (oraz Program Środowiskowy przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 1987 r. przedstawiono ideę „zrównoważonego rozwoju”, co spowodowało ogłoszenie dalszych licznych deklaracji oraz organizację konferencji. W 1995 r. na międzynarodowej konferencji o zrównoważonej turystyce w Lanzarote na Wyspach Kanaryjskich ogłoszono Kartę Lanzarocką o Zrównoważonej Turystyce. W ostatnich latach podnoszą się również głosy wskazujące na konieczność propagowania i organizowania turystyki przyjaznej środowisku.

Turystyka staje się współcześnie jednym z fundamentalnych zjawisk ekonomicznych, społecznych, kulturowych oraz politycznych. W ładzie ekonomicznym postrzegana jest za jedną z prężniej rozwijających się gałęzi usług. Według ustaleń Światowej Rady Turystyki i Podróży sektor turystyczny wygenerował w poprzednim roku 3,7% Produktu Światowego Brutto oraz zatrudniał około 70 milionów osób. Odnotowano też 694 min podróży międzynarodowych, z czego ponad połowa była ukierunkowana na Europę.

Rozwój turystyki zarówno w wymiarze lokalnym, jak i w skali światowej, jest uzależniony od sytuacji ekonomicznej, politycznej i zdrowotnej. Niestabilność polityczna, konflikty zbrojne i zagrożenia zdrowotne w istotnym stopniu wpływają na zmniejszenie liczby turystów w danym regionie świata.

W ostatnich latach wrażliwość na te czynniki była niezwykle wyraźna. Istotny wpływ na nią miała ogólnie niekorzystna koniunktura gospodarcza, ataki terrorystyczne w Stanach Zjednoczonych oraz innych krajach świata, interwencje zbrojne w Afganistanie i Iraku, zaostrzający się konflikt palestyńsko-izraelski, jak też epidemia pryszczycy na Wyspach Brytyjskich, SARS w Azji Południowo-Wschodniej i Kanadzie czy ptasia grypa w Chinach. Zjawiska te przyczyniły się do zmniejszenia ruchu turystycznego w tych rejonach. Pomimo tych problemów przemysł turystyczny rozwija się. Światowa Organizacja Turystyki przewiduje, że liczba podróży w celach turystycznych przekroczy l mld w 2010 r., a dziesięć lat później osiągnie poziom ponad 1,5 mld osób. Wobec tej ilości osób pracujących i korzystających z usług podmiotów turystyki w tej sferze gospodarki musi następować zmiana poglądów i postaw, które generują nową świadomość ekologiczną.

Celem niniejszej pracy jest ukazanie istoty zrównoważonego rozwoju turystyki na przykładzie Łeby oraz Krynicy Morskiej.

Praca składa się z pięciu rozdziałów:

W rozdziale pierwszym przedstawiony został zakres pojęciowy turystyki oraz jej zadania społeczno- polityczne, a więc: zakres pojęcia turystyka, turystyka jako zjawisko społeczno- polityczne, tradycja w rozwoju turystyki oraz funkcje i cele turystyki.

Rozdział drugi ukazuje istotę turystyki zrównoważonej i jej rozwój, a więc przedstawia: formy turystki zrównoważonej, zrównoważony rozwój i ekopolityka w turystyce, ekoturystyka jako element zrównoważonego rozwoju, uwarunkowania rozwoju turystyki zrównoważonej, stymulatory prawne i ekonomiczne turystyki zrównoważonej, czynniki wpływające na zrównoważony rozwój turystyki, świadomość ekologiczna społeczeństwa oraz turystyka masowa.

Podstawy metodologiczne badań własnych zawarte zostały w trzecim rozdziale pracy, a więc: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, metody i techniki badań oraz charakterystyka próby badawczej.

Rozdział czwarty dotyczy wpływu turystyki masowej na zrównoważony rozwój turystyki w świetle opinii społecznej, a więc zawiera: analizę wyników badań oraz kierunki doskonalenia strategii zrównoważonej turystyki w Łebie i Krynicy Morskiej.

W ostatnim- piątym- rozdziale pracy zaprezentowano charakterystykę zrównoważonego rozwoju turystyki na terenie Łeby oraz Krynicy Morskiej, a więc opisano Łebę jako miasto, przestawiono działania restrukturyzacyjne i ekologizacyjne istniejącego zagospodarowania i użytkowania turystycznego Łeby oraz wprowadzenie nowych elementów zagospodarowania turystycznego na terenie Łeby.

Praca została napisana w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, informacje zawarte na stronach internetowych oraz w oparciu o wyniki badań własnych i informacje udostępnione przez Urząd Miasta Krynica Morska oraz Urząd Miasta Łeba.

W pracy metodą przeprowadzonych badań był sondaż diagnostyczny. Dzięki metodzie sondażu diagnostycznego mamy możliwość poznania określonego zjawiska społecznego, ustalenia jego zasięgu, poziomu i intensywności, a następnie oceny, oraz w wyniku – zaprojektowanie modyfikacji. Sondaż diagnostyczny jest to sposób gromadzenia wiedzy o atrybutach strukturalnych, jak też i funkcjonalnych oraz dynamice zjawisk społecznych, opiniach i poglądach wybranych zbiorowości, nasilaniu się i kierunkach rozwoju określonych zjawisk i wszelkich innych zjawisk instytucjonalnie nie zlokalizowanych – posiadających znaczenie wychowawcze – w oparciu o specjalnie dobraną grupę reprezentującą populację generalną, w której badane zjawisko występuje.

Umiejętność obsługi Internetu przez uczniów liceum klas II

WSTĘP 4

ROZDZIAŁ I. EDUKACJA Z ZAKRESU INFORMATYKI 6
1.1. Pojęcie edukacji 6
1.2. Edukacja z zakresu informatyki w szkole średniej 17
1.2.1. Wymagania edukacyjne z informatyki 24

ROZDZIAŁ II. UMIEJĘTNOŚCI INFORMACYJNE UCZNIÓW W LICEUM 29
2.1. Umiejętność 29
2.2. Umiejętności informacyjne 35
2.3. Program nauczania informatyki w szkole średniej 41
2.3.1. Pojęcie i funkcje programu szkolnego 41
2.3.2. Nauczanie informatyki w szkole średniej 46

ROZDZIAŁ III. UMIEJĘTNOŚĆ OBSŁUGI INTERNETU PRZEZ UCZNIÓW KLAS II LICEUM 50
3.1. Historia Internetu 50
3.2. Kształtowania pojęć u uczniów 53
3.3. Obecność i zastosowanie Internetu w szkołach 56
3.4. Znaczenie Internetu 59
3.5. Zasoby edukacyjne Internetu 62

ROZDZIAŁ IV. METODOLOGICZNE PODSTAWY BADAŃ 64
4.1. Założenia ogólne badań 64
4.2. Problemy badawcze 64
4.3. Hipotezy badań pedagogicznych 68
4.4. Zmienne i wskaźniki 70
4.5. Metody techniki i narzędzia badawcze 71
4.6. Teren i organizacja badań 75

ROZDZIAŁ V. TABELE BADAŃ 78
5.1. Analiza wyników badań 78
5.2. Wnioski 86

ZAKOŃCZENIE 88

BIBLIOGRAFIA 90

SPIS TABEL 93

SPIS RYSUNKÓW 94

ANEKS 95

WSTĘP

Kształtujące się obecnie społeczeństwo informacyjne powoduje dogłębne i zasadnicze zmiany w edukacji, w przyswajaniu wiedzy i jej wartościowaniu. Upowszechniające się występowanie w naszym życiu środków informatyki, czyli komputerów z odpowiednim oprogramowaniem, inicjujących szereg zjawisk pedagogicznych, socjologicznych i psychologicznych stanowi wyzwanie dla dydaktyki oraz środowiska nauczycielskiego n. Szczególnie dla nauczycieli nauczania wczesnoszkolnego, którzy jako pierwsi kształtują osobowość dziecka; samo komputerowe wspomaganie kształcenia w szkołach podstawowych jest niecierpliwie oczekiwane przez większość uczniów. Bo przecież środek informatyki w edukacji wczesnoszkolnej powinien pojawić siew sposób naturalny, jako bardzo wygodne i nowoczesne narzędzie dydaktyczne, pomagające we wszechstronnym i twórczym kształtowaniu osobowości dziecka.

W społeczeństwie informacyjnym zapowiada się także nowa przygoda edukacyjna w warunkach stosowania Technologii Informacyjnej, w jej coraz nowszych wersjach sprzętowych i programowych, ponieważ upowszechniana teza, że wszystkich uczniów – studentów wszystkiego można nauczyć, tylko w różnym czasie i przy zastosowaniu zindywidualizowanej metody.
Powszechność stosowania narzędzi informatyki w życiu społecznym ma swoje określone konsekwencje również w edukacji. O korzyściach płynących z wykorzystania Internetu w procesie dydaktycznym nie trzeba już dziś nikogo przekonywać. Internet uważany jest przecież za niezastąpione źródło wiedzy.

Ponadto nowoczesne środki dydaktyczne pełnią w procesie nauczania – uczenia się szereg funkcji poznawczych, kształcących i dydaktycznych. Komputer nie jest jedynym środkiem dydaktycznym, lecz jest potężnym narzędziem wsparcia intelektualnego.

Proces edukacji medialnej, rozumiany jako ciąg osobowościowych zmian zachodzących zarówno u ucznia – studenta, jak i nauczyciela przede wszystkim w sferach wartości moralnych, intelektualnych i estetycznych w trakcie stosowania TI ulega istotnym modyfikacjom. Mogą to być modyfikacje pożądane i niepożądane, silne i słabe, wzmacniające krytycyzm i samokrytycyzm, ale także postawy naśladownicze oraz prowadzące do zmęczenia psychicznego i fizjologicznego. Dlatego zachodzi potrzeba analizowania, diagnozowania i ewaluacji procesu edukacji medialnej w celu dostrzegania jej wpływu na całokształt kształcenia, samokształcenia i samouctwa oraz samowychowania.

Upowszechnianie się technologii informatycznej wywiera ogromny wpływ na szkoły i przebiegający w nich proces kształcenia. Podstawowym problemem staje się umiejętne wkomponowanie komputera jako narzędzia i metody w treści kształcenia, które uczeń powinien opanować. Nowy model edukacji powinien lepiej przystawać do szybko zmieniającej się rzeczywistości, dlatego pamięciowe opanowywanie wiadomości zastąpione powinno być opanowaniem metod wyszukiwania, gromadzenia i analizy informacji. Pozwoli to na efektywniejsze przygotowanie człowieka do funkcjonowania we współczesnym świecie.

Kompleksowe wykorzystanie komputera w szkole wymaga przyjęcia nowych założeń zarówno organizacyjnych, jak i treściowych. Nie wystarczy, że wyposażymy nauczyciela w wiedzę i umiejętności wykorzystania programów komputerowych. Znacznie ważniejsze będzie nauczenie go twórczego zastosowania tych programów w procesie kształcenia. Należy przy tym zaznaczyć, że Internet jest wspaniałym wynalazkiem, ale – jak w przypadku każdego narzędzia – ważne, kto z niego korzysta i w jakim celu go używa. To świetne narzędzie komunikacji, edukacji i rozrywki. Jest kopalnią wiedzy, miejscem doskonałej zabawy, może pozwolić na poznanie ludzi z całego świata, ułatwić naukę i pracę. Dla dzieci i młodzieży jest czymś niezwykle potrzebnym, a w przyszłości – wręcz niezbędnym.

Celem niniejszych badań jest ukazanie istoty edukacji informatycznej oraz przedstawienie poziomu znajomości obsługi Internetu uczniów II klas Liceum.

Praca składa się z pięciu rozdziałów:

Rozdział pierwszy przedstawia istotę edukacji z zakresu informatyki. Przedstawiono tutaj zakres pojęciowy edukacji oraz zaprezentowano aspekty dotyczące edukacji z zakresu informatyki w szkole średniej. Rozdział ten zawiera także analizę wymaganych umiejętności uczniów z zakresu informatyki.

W rozdziale drugim przedstawiono umiejętności informacyjne uczniów Liceum. Przedstawiono pojęcie umiejętności oraz umiejętności informacyjnych. W rozdziale tym ukazano również zagadnienia dotyczące programu nauczania informatyki w szkole średniej.

Aspekty dotyczące znajomości obsługi Internetu przez uczniów klas II Liceum ukazane zostały w trzecim rozdziale pracy.

Rozdział czwarty zawiera podstawy metodologiczne badań własnych. Ukazano tu cel badań, problemy i hipotezy badawcze jak również metody badań.

W piątym rozdziale pracy przedstawiono analizę i interpretację wyników badan oraz wnioski.

Wykorzystanie narzędzi marketingu-mix w praktyce funkcjonowania przedsiębiorstwa turystycznego

Wstęp 2

Rozdział I. Marketing w gospodarce rynkowej 4
1.1. Pojęcie i istota marketingu w warunkach globalizacji 4
1.2. Orientacja marketingowa przedsiębiorstwa rynkowego 11
1.3. Specyfika marketingu usług turystycznych 17

Rozdział 2. Podstawowe instrumenty marketingowe wykorzystywane w marketingu usług 25
2.1. Koncepcja marketingu – mix 25
2.2. Elementy marketingu – mix 30
2.2.1. Produkt 30
2.2.2. Cena 33
2.2.3. Dystrybucja 37
2.2.4. Promocja 40
2.2.5. Personel 42

Rozdział 3. Analiza i ocena wykorzystania instrumentów marketingu- mix w praktyce funkcjonowania przedsiębiorstwa turystycznego Polskie Tatry S.A. 48
3.1. Polskie Tatry SA jako obiekt badań 48
3.1.1. Powstanie i rozwój 48
3.1.2. Organizacja i zatrudnienie 49
3.1.3. Pozycja przedsiębiorstwa na rynku lokalnym 51
3.2. Elementy marketingu mix w praktyce funkcjonowania przedsiębiorstwa 56
3.2.1. Kształtowanie oferty produktowej 56
3.2.2. Polityka cen 59
3.2.3. System dystrybucji 63
3.2.4. Działania promocyjne 65

Podsumowanie 71
Bibliografia 72
Spis tabel 74
Spis rysunków 75

Wykorzystanie marketingu w turystyce

WSTĘP 3

ROZDZIAŁ I. ISTOTA I ZNACZENIE MARKETINGU W TURYSTYCE 6
1.1. Marketing- zakres pojęciowy 6
1.2. Rola marketingu w przedsiębiorstwie 7
1.3. Marketing turystyczny i jego funkcje 10
1.4. Produkt turystyczny 15
1.5. Kanały dystrybucji produktu turystycznego 21
1.6. Znaczenie polityki cen 26

ROZDZIAŁ II. PROMOCJA I MARKA TURYSTYCZNA MIEJSCA DOCELOWEGO 31
2.1. Strategia marki turystycznej miejsca docelowego 31
2.2. Promocja miejsca docelowego 39
2.2.1. Organizacja i finansowanie promocji za granicą 39
2.2.2. Polska Organizacja Turystyczna 43

ROZDZIAŁ III. NARZĘDZIA MARKETINGU WYKORZYSTYWANE
W TURYSTYCE 49
3.1. Instrumenty promocji 49
3.1.1. Reklama 49
3.1.2. Public Relations 51
3.1.3. Promocja sprzedaży 53
3.1.4. Marketing bezpośredni 57
3.2. Środki promocji 58
3.2.1. Media 58
3.2.2. Wydawnictwa 60
3.2.3. Targi turystyczne 63
3.2.4. Prezentacje i imprezy Public Relaytions 65
3.2.5. Podróż studyjna 67

ROZDZIAŁ IV. MARKETING TURYSTYCZNY W BIURZE PODRÓŻY LEOTOUR W WEJHEROWIE W ŚWIETLE WYNIKÓW BADAŃ 70
4.1. Metodologia badań 70
4.2. Charakterystyka biura podróży Leotour w Wejherowie 72
4.3. Analiza wyników badań 75
4.4. Wnioski 84

ZAKOŃCZENIE 88
BIBLIOGRAFIA 90
SPIS RYSUNKÓW 93
SPIS TABEL 94
SPIS WYKRESÓW 95
ANEKS 96

Wyjazdy weekendowe osób pracujących

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. ZNACZENIE CZASU WOLNEGO W TURYSTYCE 5
1.1. Pojęcie czasu wolnego 5
1.2. Czas wolny a turystyka 7
1.3. Sezonowość i wahania czasowe jako czynniki warunkujące popyt turystyczny 13
1.4. Istota turystyki weekendowej 18

ROZDZIAŁ II. OPRACOWANIE WYNIKÓW ANKIETY 25

ROZDZIAŁ III. PODSUMOWANIE 44

ZAKOŃCZENIE 55
BIBLIOGRAFIA 56
SPIS WYKRESÓW 58
SPIS TABEL 59
ANEKS 60

WSTĘP

Szczególnym czynnikiem rozwoju wyjazdów weekendowych jest tzw. czas wolny. Postępujące przemiany w systemach produkcyjnych prowadzą konsekwentnie do zwiększania jego ilości, a wpływ telewizji i Internetu, zabierających współczesnemu człowiekowi ponad połowę tego czasu, zmienia wzorce społecznych zachowań, w tym zachowań turystycznych. Ważną zmianę pod wpływem mediów obserwuje się w wykorzystaniu weekendów, podczas których coraz więcej czasu przeznacza się na zajęcia rekreacyjne i coraz więcej rodzin ma zwyczaj wyjeżdżać z „pierwszego” domu do domu „drugiego”, do przyjaciół lub rodziny[1]. Ewolucja czasu wolnego wydaje się wyznaczona przez kilka bodźców psychologicznych kształtujących dzisiejsze jego wykorzystanie. Bardziej niż kiedykolwiek czas wolny wydaje się miejscem na samowyrażanie się. Stan fizyczny organizmu jest pod mniejszą kontrolą, jako że pojawiają się wciąż nowe, indywidualne rodzaje aktywności ze znacznie ograniczonym czynnikiem ruchu i stają się one bardziej popularne ze szkodą dla tradycyjnych rodzajów aktywności sportowej. Czas wolny kojarzy się z dobrym samopoczuciem psychicznym, stał się autonomiczny. Czas wolny bardziej niż praca wiąże się z kulturą więc z tożsamością. W poszukiwaniu tożsamości zaś częściej wykorzystuje się środki i bodźce intelektualne niż fizyczne.

Celem pracy jest przedstawienie wyjazdów weekendowych osób pracujących.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisane jest znaczenie czasu wolnego w turystyce.

W drugim rozdziale zaprezentowane jest opracowanie wyników ankiety.

W trzecim rozdziale zawarte jest podsumowanie.

Znaki przesunięcia w ludzkich wartościach, potrzebach i pragnieniach jako ogólnego trendu we współczesnej turystyce można znaleźć m.in. w rekreacyjno-turystycznym wykorzystaniu środowiska geograficznego. Tendencje odnotowywane w toku najnowszych badań typów doświadczeń związanych z czasem wolnym potwierdzają szczególne znaczenie tych obszarów środowiska, które oferują człowiekowi najlepsze warunki odpoczynku i powrotu do zdrowia. Do nich należą głównie te zapewniające bezpośredni kontakt z przyrodą[2].

Nie ulega wątpliwości, że wspomniana „eksplozja” zmian dotyczy zarówno sposobów pojmowania czasu wolnego, jak i programów jego wykorzystania. Uważa się, że współczesny człowiek staje się coraz bardziej kompetentny nie tylko w swoich czynnościach zawodowych. Także w sferze czasu wolnego zaczyna świadomie poszukiwać selektywnych, adekwatnych zachowań indywidualnych i takich samych, ale zorganizowanych usług, świadczonych w niezwykle złożonych i globalnie zależnych uwarunkowaniach.

A więc:

  1. Potrzeba ucieczki staje się coraz bardziej pilna. Wolny czas, wyjazdy weekendowe dają możliwość oderwania się od normalnego życia i poszukiwania interakcji w nowych środowiskach oraz pozyskiwania nowych społecznych partnerów.
  2. Szacunek dla natury. Obecnie zajęcia czasu wolnego biorą pod uwagę szacunek dla natury i jej ochrony. Ruch ekologiczny jest nie tylko ruchem politycznym. Dotyka on życia każdego człowieka i jego zajęć w czasie wolnym. Natura jest głównym celem ludzi uciekających od miejskiego życia każdego weekendu i podczas wakacji. Sektor rekreacji i turystyki wyciąga powoli korzyści z tego trendu, dostarczając ludziom możliwość powrotu do natury.
  3. Charakter pracy zmienia się wraz z ludźmi wcześnie odchodzącymi na emeryturę, ze wzrastającą liczbą półetatowców i ze zmniejszającym się ogólnym czasem poświęcanym życiu zawodowemu. Te zmieniające się warunki dostarczają większych możliwości dla większej liczby osób do angażowania się w zajęcia czasu wolnego. Dodatkowo, poszerzenie Unii Europejskiej, przez otwieranie granic z powodów ekonomicznych, ma ogromny wpływ na style życia ludzi. Unia oferuje więcej szans na interakcje i kulturalne wpływy, które już zmieniają postawy i zachowania w czasie wolnym.

Wzrastająca wraz z rozwojem cywilizacji ilość czasu wolnego powinna być wypełniona dobrymi treściami. Stan biologiczny człowieka wymaga treści ukierunkowanych na zdrowie. Wyjazdy weekendowe realizując zadania z dziedziny kultury fizycznej, w tym głównie kształtowanie wartości biolo­gicznej organizmu, stosują różne zespoły środków, z których podstawo­wym jest aktywność ruchowa. Oddziałując zespołem określonych bodźców, usuwają ujemne skutki naszego stylu i rytmu życia oraz pracy, przyczyniają się do przyspieszenia regeneracji sił biologicznych i twórczych zdolności człowieka.

[1] Kędzior J., Wawrzak- Chodaczek M. (red.), Czas wolny w różnych jego aspektach, Uniwersytet Wrocławski , Wrocław 2000, s. 37

[2] Krawczyk Z., Współczesne trendy w rozwoju turystyki [w:], Kosiewicz J., Obodyński K. (red.), Turystyka i rekreacja. Wymiary teoretyczne i praktyczne, Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów 2006, s. 35

Wychowawcze aspekty turystyki

WSTĘP 4

ROZDZIAŁ I. ISTOTA I POJĘCIE TURYSTYKI 5
1.1. Turystyka- zakres pojęciowy 5
1.2. Funkcje turystyki jako przejaw ich znaczenia w życiu człowieka 7
1.2.1. Funkcja zdrowotna 7
1.2.2. Funkcja wypoczynkowa 8
1.2.3. Funkcja wychowawcza 9
1.2.4. Funkcja poznawcza 13
1.2.5. Funkcja kształtowania świadomości ekologicznej 14
1.3. Motywy podróży 15
1.4. Udział Polaków w wyjazdach turystycznych 17

ROZDZIAŁ II. WYBRANE ASPEKTY ANDRAGOGIKI TURYSTYKI 22
2.1. Pojęcie andragogiki 22
2.2. Istota andragogiki turystyki 23
2.3. Andragogika a wychowanie 23
2.4. Wpływ turystyki na rozwój intelektualny 25
2.5. Turystyka a rozwój moralny 26
2.6. Funkcjonowanie społeczne 29

ROZDZIAŁ III. PODSTAWY METODOLOGICZNE BADAŃ WŁASNYCH 32
3.1. Przedmiot i cel badań 32
3.2. Problemy i hipotezy badawcze 34
3.3. Metody i techniki badań 36
3.4. Teren i organizacja badań 38
3.5. Charakterystyka próby badawczej 38

ROZDZIAŁ IV. TURYSTYKA A WYCHOWANIE W ŚWIETLE WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH 41
4.1. Analiza wyników badań 41
4.3. Wnioski 49

ZAKOŃCZENIE 52
BIBLIOGRAFIA 54
SPIS TABEL 56
SPIS RYSUNKÓW 57
SPIS WYKRESÓW 58
ANEKS 59

Zastosowanie żywności ekologicznej w turystyce

Wstęp 2

Rozdział 1. Produkcja i zalety żywności produkowanej w gospodarstwach ekologicznych 4
1.1. Podstawowe pojęcia i definicje 4
1.2. Historia rozwoju żywności ekologicznej 6
1.3. Produkcja i formy przetwarzania 10
1.4. Żywność ekologiczna i możliwości jej wykorzystania 13
1.5. Wartości odżywcze żywności ekologicznej 18

Rozdział 2. Żywność ekologiczna w turystyce i agroturystyce 24
2.1. Uregulowania prawne, instytucje kontrolujące, jednostki certyfikujące 24
2.2. Żywność ekologiczna jako element promocji turystycznej Polski 29
2.3. Rozwój rolnictwa ekologicznego w Polsce 38
2.4. Postawy konsumentów wobec żywności ekologicznej 40

Rozdział 3. Metodologiczne założenie badań własnych 45
3.1. Przedmiot i cel badań 45
3.2. Problemy badawcze i hipotezy 47
3.3. Zmienne i wskaźniki badań 51
3.4. Metody, techniki i narzędzia badawcze 52
3.5. Teren i organizacja badań 57

Rozdział 4. Żywność ekologiczna jako walor turystyczny w świetle przeprowadzonych badań własnych – analiza wyników badań 58

Zakończenie 72
Spis wykresów 74
Spis zdjęć 75
Bibliografia 76
ANEKS 79

Wybrane obiekty archeologiczne jako ośrodki turystyczne

I. Wstęp 2

II. Cel i metoda pracy 5

III. Przegląd podstawowej literatury 14

IV. Biskupin 16

V. Krzemionki opatowskie 35

VI. Nowa Słupia 50

Zakończenie 63

Bibliografia 67

Spis fotografii 69

I. Wstęp

„Brak jasności w odróżnianiu kultury w sensie humanistycznym i kultury w ujęciu antropologicznym (zwłaszcza tej, która określa zespół cech wyróżniających, charakteryzujących sposób życia zbiorowości czy społeczeństwa) jest źródłem licznych nieporozumień w dyskusji zarówno badaczy, jak działaczy politycznych. Z punktu widzenia antropologicznego określenie relacja między kulturą a gospodarką jest pozbawione sensu, ponieważ gospodarka stanowi element kultury zbiorowości […].”

Podejmując tematykę wybranych obiektów archeologicznych jako ośrodków turystyki podjąłem także ryzyko ujęcia tej problematyki i jej udokumentowania materiałami badawczymi.

Zdawałem sobie w pełni sprawę z trudności jakie wiążą się z badaniem omawianej tematyki.

Analizując różne funkcje turystyki: wypoczynkową /rekreacyjną/, edukacyjną, usprawniającą organizm, zdrowotną, rozrywkową i inne – uświadomiłem sobie fakt, że spełnia ona jeszcze jedną niezwykle ważną rolę, a mianowicie umożliwia zbieranie obserwacji antropologicznych.
Uświadomienie sobie tej prawdy, że głównym zainteresowaniem turystów-są ludzie, ich mentalność, potrzeby, aspiracje, style życia, sposoby myślenia, tradycje i doświadczenia historyczne ale w kontekście obiektów archeologicznych skłoniło mnie do podjęcia badań na temat owych obiektów.

Tym samym poniżej wyjaśniam pojęcie „obiekt archeologiczny”:
Obiekt archeologiczny – to nieruchomy zabytek archeologiczny obejmujący jedną lub kilka jednostek stratygraficznych. Jest to wyróżniona ze względu na funkcję lub formę część stanowiska archeologicznego. Obiekty archeologiczne mogą być zagłębione w podłoże (np. domostwa zagłębione, jamy grobowe czy jamy zasobowe), bądź też wzniesione na powierzchni podłoża (np. mury). Obiekt zagłębiony zazwyczaj posiada wypełnisko, czyli jest wypełniony ziemią i/lub innym materiałem organicznym (np. popiołem) lub nieorganicznym (np. gruzem ceglanym), który został bądź to wrzucony celowo do zagłębienia po zaprzestaniu jego użytkowania, bądź też osadził się w sposób naturalny po porzuceniu danego miejsca przez człowieka. Obiekty dzielą się na proste i złożone. Przykładowe obiekty proste to jamy zasobowe, piece garncarskie, studnie itp. W skład obiektów złożonych wchodzi wiele obiektów prostych np. stanowisko składające się z wielu pomieszczeń, konstrukcje mieszkalne itp.

Należy powiedzieć, iż ostatnie stulecie jest szczególnie sprzyjającym okresem dla pogłębionej refleksji nad stanem danej dziedziny wiedzy, jej historią i przyszłością. Nie inaczej dzieje się w archeologii. Od początku lat dziewięćdziesiątych zaobserwować możemy, że badacze coraz większą uwagę poświęcają omawianiu dziedzictwa antropologicznych dociekań nad kulturą, obecnemu ich zróżnicowaniu i próbie określenia statusu i roli antropologii w zbliżającym się XXI wieku.

Można nawet powiedzieć, że ten rodzaj refleksji, a nawet metarefleksji nad własną dyscypliną przesłania to, co dzieje się w praktyce badawczej samych antropologów. Albo inaczej jeszcze: każda konkretna analiza jakiegoś zagadnienia zajmującego akurat danego badacza „obwarowana” jest szeregiem zastrzeżeń, otwarcie wyrażanych niepokojów poznawczych i etycznych co do możliwości ich adekwatnego ujęcia. W pracach zwanych empirycznymi znajduje także odzwierciedlenie ogólniejszy namysł nad światem współczesnym, różnym od tego, jaki wyłaniał się do niedawna z kart podręczników i monografii terenowych, oraz nad antropologią, zmuszoną do rewizji utrwalonych kanonów pojęciowych w obliczu tego zasadniczo zmienionego obrazu świata. Niektórzy skłonni są tę sytuację nazywać „kryzysem”, ale nie wydaje się to określeniem trafnym, tym bardziej iż nie bardzo wiadomo, czym miałby się dzisiejszy kryzys różnić od poprzednich, a antropologia przeżywała ich już kilka (był — przykładowo — „kryzys funkcjonalizmu”, „kryzys strukturalizmu” itp.). Jak więc nazwać ten szczególny moment pogłębionej refleksji, mnożących się propozycji (i kontrpropozycji) badawczych, wizji przyszłego kształtu archeologii, antropologii kultury?

Roboczo zaproponować można następujące sformułowanie: jest to świadomość kresu pewnej koncepcji wiedzy i zarazem świadomość wyłaniania się innego jej kształtu. Konfrontacja pomiędzy próbą rozrachunku z przeszłością i zmaganiem z teraźniejszością w kontekście przyszłości ma w archeologii szczególnie interesujący wyraz, ponieważ zawsze była to dyscyplina wiedzy wyjątkowo niezdyscyplinowana, o bardzo szeroko, ale i płynnie zarysowanych granicach, otwarta na wpływy innych nauk i próbująca łączyć ostre kryteria empiryczności (znajomość kultur z długotrwałej autopsji) z ambicjami ogólnoteoretycznymi.

W niniejszej pracy podejmę próbę ukazania charakteru trzech wybranych obiektów archeologicznych takich jak: Biskupin, Krzemionki opatowskie oraz Nowa Słupia.

Opracowanie składa się z trzech rozdziałów właściwych, z których każdy stanowi osobny opis wyżej wymienionych obiektów.

Praca powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz badania własne i dokumentację źródłową, statystyki.