Wstęp 2
Rozdział I. Telewizja jako medium – istota i zakres pojęcia 4
1.1. Media w ujęciu definicyjnym 4
1.1.1. Rodzaje mediów 7
1.1.2. Funkcje mediów 12
1.1.3. Odbiorcy i publiczność mediów 16
1.2. Telewizja – cechy, funkcje, język telewizji 22
1.2.1. Właściwości telewizji 27
1.2.2. Telewizja – najpotężniejszy środek przekazu 28
Rozdział II. Osobowość – pojęcie, cechy, płaszczyzny 31
2.1. Definicja osobowości 31
2.2. Teorie osobowości 34
2.3. Rodzaje osobowości 42
2.4. Zaburzenia osobowości 44
Rozdział III. Wpływ telewizji na osobowość człowieka 46
3.1. Rodzaje oraz specyfika wpływu a także czynniki warunkujące jego skuteczność i zasięg 46
3.2. Odbiór prospołecznych i aspołecznych treści przez dzieci 53
3.3. Dziecko przed telewizorem – pedagogiczny aspekt problematyki 56
3.4. Rola wzorów osobowych oraz sytuacji w kształtowaniu postaw 61
Zakończenie 66
Bibliografia 71
Wstęp
Wprowadzenie przez Ministerstwo Edukacji Narodowej od 1999 r. do szkół ścieżki międzyprzedmiotowej: Edukacja czytelnicza i medialna, a od 2000 r. przedmiotu Media w edukacji na studiach pedagogiki, jest spowodowane trzema głównymi przesłankami:
Po pierwsze, dynamicznym rozwojem mass mediów i hipermediów oraz ich dominującym znaczeniem w dokonujących się kulturowych przemianach. Media te decydują o istocie i charakterze kultury popularnej, intensyfikują procesy globalizacji, ale i sprzyjają też procesowi odwrotnemu – personalizacji produkcji i odbioru. W niebywałym zakresie upowszechniają kulturę (kultury), zaspokajają i kreują potrzeby, zainteresowania, upodobania i nie pozostają bez wpływu na stymulowanie i przewartościowanie postaw twórczych.
Po drugie, to te media pełnią dominującą rolę w edukacji – instytucjonalnej, równoległej i ustawicznej, edukacji bez granic wiekowych, społeczno-kulturowych, narodowych. Dla jednej piątej dorosłych mieszkańców Ziemi będących analfabetami są jedynym oknem na świat i wszechpotężnym źródłem informacji. Orientują w globalnych problemach świata, rozszerzają horyzonty i rekompensują brak kontaktu ze szkołą. W przypadku ludzi o wysokim poziomie wykształcenia media te mogą być odbierane ambiwalentnie, ale mogą też pełnić funkcje pozytywne łącznie z generowaniem nowych informacji i wpływać na sposób myślenia.
Po trzecie, niebywały systematyczny rozwój tych mediów, ich trudna do ogarnięcia bogata oferta programowa zróżnicowana pod względem zawartości i formy wymusza podjęcie zabiegów edukacyjnych – uczenia efektywnego korzystania z nich, począwszy od etapu umiejętności selektywnego wyboru programów do wzbogacającego ich odbioru. Zadanie to – wbrew pozorom – nie należy do łatwych, ponieważ poza rozeznaniem we wszechstronnej ofercie musi uwzględnić uwarunkowania psychospołeczne i kulturowe odbiorcy, uczyć wprowadzenia w specyficzny język mediów, a w przypadku multimediów opanowania technologii informacyjnej, lub umiejętności porozumiewania się człowieka z komputerem i interpretacji masy informacji niezbornych i cząstkowych. Pożądanym efektem takiego selektywnego wyboru i aktywnego odbioru jest zdobycie i przyswojenie wiadomości, rozwój zainteresowań i kształtowanie pożądanych postaw społecznych.
W niniejszej pracy podjęto próbę ukazania istoty wpływu telewizji na osobowość człowieka. Taki też był cel zasadniczy opracowania.
Praca składa się z trzech rozdziałów:
Rozdział pierwszy to telewizja jako medium – istota i zakres pojęcia: media w ujęciu definicyjnym, telewizja – cechy, funkcje, język telewizji.
Rozdział drugi to osobowość – pojęcie, cechy, płaszczyzny: definicja osobowości, teorie osobowości, rodzaje osobowości i zaburzenia osobowości.
Rozdział trzeci to wpływ telewizji na osobowość człowieka: rodzaje oraz specyfika wpływu a także czynniki warunkujące jego skuteczność i zasięg, odbiór prospołecznych i aspołecznych treści przez dzieci, dziecko przed telewizorem – pedagogiczny aspekt problematyki oraz rola wzorów osobowych oraz sytuacji w kształtowaniu postaw.
Całość opracowania powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz źródła ze stron WWW.