Prace dyplomowe z kierunku Turystyka

prace dyplomowe z turystyki

Wyjazdy weekendowe osób pracujących

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. ZNACZENIE CZASU WOLNEGO W TURYSTYCE 5
1.1. Pojęcie czasu wolnego 5
1.2. Czas wolny a turystyka 7
1.3. Sezonowość i wahania czasowe jako czynniki warunkujące popyt turystyczny 13
1.4. Istota turystyki weekendowej 18

ROZDZIAŁ II. OPRACOWANIE WYNIKÓW ANKIETY 25

ROZDZIAŁ III. PODSUMOWANIE 44

ZAKOŃCZENIE 55
BIBLIOGRAFIA 56
SPIS WYKRESÓW 58
SPIS TABEL 59
ANEKS 60

WSTĘP

Szczególnym czynnikiem rozwoju wyjazdów weekendowych jest tzw. czas wolny. Postępujące przemiany w systemach produkcyjnych prowadzą konsekwentnie do zwiększania jego ilości, a wpływ telewizji i Internetu, zabierających współczesnemu człowiekowi ponad połowę tego czasu, zmienia wzorce społecznych zachowań, w tym zachowań turystycznych. Ważną zmianę pod wpływem mediów obserwuje się w wykorzystaniu weekendów, podczas których coraz więcej czasu przeznacza się na zajęcia rekreacyjne i coraz więcej rodzin ma zwyczaj wyjeżdżać z „pierwszego” domu do domu „drugiego”, do przyjaciół lub rodziny[1]. Ewolucja czasu wolnego wydaje się wyznaczona przez kilka bodźców psychologicznych kształtujących dzisiejsze jego wykorzystanie. Bardziej niż kiedykolwiek czas wolny wydaje się miejscem na samowyrażanie się. Stan fizyczny organizmu jest pod mniejszą kontrolą, jako że pojawiają się wciąż nowe, indywidualne rodzaje aktywności ze znacznie ograniczonym czynnikiem ruchu i stają się one bardziej popularne ze szkodą dla tradycyjnych rodzajów aktywności sportowej. Czas wolny kojarzy się z dobrym samopoczuciem psychicznym, stał się autonomiczny. Czas wolny bardziej niż praca wiąże się z kulturą więc z tożsamością. W poszukiwaniu tożsamości zaś częściej wykorzystuje się środki i bodźce intelektualne niż fizyczne.

Celem pracy jest przedstawienie wyjazdów weekendowych osób pracujących.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisane jest znaczenie czasu wolnego w turystyce.

W drugim rozdziale zaprezentowane jest opracowanie wyników ankiety.

W trzecim rozdziale zawarte jest podsumowanie.

Znaki przesunięcia w ludzkich wartościach, potrzebach i pragnieniach jako ogólnego trendu we współczesnej turystyce można znaleźć m.in. w rekreacyjno-turystycznym wykorzystaniu środowiska geograficznego. Tendencje odnotowywane w toku najnowszych badań typów doświadczeń związanych z czasem wolnym potwierdzają szczególne znaczenie tych obszarów środowiska, które oferują człowiekowi najlepsze warunki odpoczynku i powrotu do zdrowia. Do nich należą głównie te zapewniające bezpośredni kontakt z przyrodą[2].

Nie ulega wątpliwości, że wspomniana „eksplozja” zmian dotyczy zarówno sposobów pojmowania czasu wolnego, jak i programów jego wykorzystania. Uważa się, że współczesny człowiek staje się coraz bardziej kompetentny nie tylko w swoich czynnościach zawodowych. Także w sferze czasu wolnego zaczyna świadomie poszukiwać selektywnych, adekwatnych zachowań indywidualnych i takich samych, ale zorganizowanych usług, świadczonych w niezwykle złożonych i globalnie zależnych uwarunkowaniach.

A więc:

  1. Potrzeba ucieczki staje się coraz bardziej pilna. Wolny czas, wyjazdy weekendowe dają możliwość oderwania się od normalnego życia i poszukiwania interakcji w nowych środowiskach oraz pozyskiwania nowych społecznych partnerów.
  2. Szacunek dla natury. Obecnie zajęcia czasu wolnego biorą pod uwagę szacunek dla natury i jej ochrony. Ruch ekologiczny jest nie tylko ruchem politycznym. Dotyka on życia każdego człowieka i jego zajęć w czasie wolnym. Natura jest głównym celem ludzi uciekających od miejskiego życia każdego weekendu i podczas wakacji. Sektor rekreacji i turystyki wyciąga powoli korzyści z tego trendu, dostarczając ludziom możliwość powrotu do natury.
  3. Charakter pracy zmienia się wraz z ludźmi wcześnie odchodzącymi na emeryturę, ze wzrastającą liczbą półetatowców i ze zmniejszającym się ogólnym czasem poświęcanym życiu zawodowemu. Te zmieniające się warunki dostarczają większych możliwości dla większej liczby osób do angażowania się w zajęcia czasu wolnego. Dodatkowo, poszerzenie Unii Europejskiej, przez otwieranie granic z powodów ekonomicznych, ma ogromny wpływ na style życia ludzi. Unia oferuje więcej szans na interakcje i kulturalne wpływy, które już zmieniają postawy i zachowania w czasie wolnym.

Wzrastająca wraz z rozwojem cywilizacji ilość czasu wolnego powinna być wypełniona dobrymi treściami. Stan biologiczny człowieka wymaga treści ukierunkowanych na zdrowie. Wyjazdy weekendowe realizując zadania z dziedziny kultury fizycznej, w tym głównie kształtowanie wartości biolo­gicznej organizmu, stosują różne zespoły środków, z których podstawo­wym jest aktywność ruchowa. Oddziałując zespołem określonych bodźców, usuwają ujemne skutki naszego stylu i rytmu życia oraz pracy, przyczyniają się do przyspieszenia regeneracji sił biologicznych i twórczych zdolności człowieka.

[1] Kędzior J., Wawrzak- Chodaczek M. (red.), Czas wolny w różnych jego aspektach, Uniwersytet Wrocławski , Wrocław 2000, s. 37

[2] Krawczyk Z., Współczesne trendy w rozwoju turystyki [w:], Kosiewicz J., Obodyński K. (red.), Turystyka i rekreacja. Wymiary teoretyczne i praktyczne, Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów 2006, s. 35

Wychowawcze aspekty turystyki

WSTĘP 4

ROZDZIAŁ I. ISTOTA I POJĘCIE TURYSTYKI 5
1.1. Turystyka- zakres pojęciowy 5
1.2. Funkcje turystyki jako przejaw ich znaczenia w życiu człowieka 7
1.2.1. Funkcja zdrowotna 7
1.2.2. Funkcja wypoczynkowa 8
1.2.3. Funkcja wychowawcza 9
1.2.4. Funkcja poznawcza 13
1.2.5. Funkcja kształtowania świadomości ekologicznej 14
1.3. Motywy podróży 15
1.4. Udział Polaków w wyjazdach turystycznych 17

ROZDZIAŁ II. WYBRANE ASPEKTY ANDRAGOGIKI TURYSTYKI 22
2.1. Pojęcie andragogiki 22
2.2. Istota andragogiki turystyki 23
2.3. Andragogika a wychowanie 23
2.4. Wpływ turystyki na rozwój intelektualny 25
2.5. Turystyka a rozwój moralny 26
2.6. Funkcjonowanie społeczne 29

ROZDZIAŁ III. PODSTAWY METODOLOGICZNE BADAŃ WŁASNYCH 32
3.1. Przedmiot i cel badań 32
3.2. Problemy i hipotezy badawcze 34
3.3. Metody i techniki badań 36
3.4. Teren i organizacja badań 38
3.5. Charakterystyka próby badawczej 38

ROZDZIAŁ IV. TURYSTYKA A WYCHOWANIE W ŚWIETLE WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH 41
4.1. Analiza wyników badań 41
4.3. Wnioski 49

ZAKOŃCZENIE 52
BIBLIOGRAFIA 54
SPIS TABEL 56
SPIS RYSUNKÓW 57
SPIS WYKRESÓW 58
ANEKS 59

Zastosowanie żywności ekologicznej w turystyce

Wstęp 2

Rozdział 1. Produkcja i zalety żywności produkowanej w gospodarstwach ekologicznych 4
1.1. Podstawowe pojęcia i definicje 4
1.2. Historia rozwoju żywności ekologicznej 6
1.3. Produkcja i formy przetwarzania 10
1.4. Żywność ekologiczna i możliwości jej wykorzystania 13
1.5. Wartości odżywcze żywności ekologicznej 18

Rozdział 2. Żywność ekologiczna w turystyce i agroturystyce 24
2.1. Uregulowania prawne, instytucje kontrolujące, jednostki certyfikujące 24
2.2. Żywność ekologiczna jako element promocji turystycznej Polski 29
2.3. Rozwój rolnictwa ekologicznego w Polsce 38
2.4. Postawy konsumentów wobec żywności ekologicznej 40

Rozdział 3. Metodologiczne założenie badań własnych 45
3.1. Przedmiot i cel badań 45
3.2. Problemy badawcze i hipotezy 47
3.3. Zmienne i wskaźniki badań 51
3.4. Metody, techniki i narzędzia badawcze 52
3.5. Teren i organizacja badań 57

Rozdział 4. Żywność ekologiczna jako walor turystyczny w świetle przeprowadzonych badań własnych – analiza wyników badań 58

Zakończenie 72
Spis wykresów 74
Spis zdjęć 75
Bibliografia 76
ANEKS 79

Wybrane obiekty archeologiczne jako ośrodki turystyczne

I. Wstęp 2

II. Cel i metoda pracy 5

III. Przegląd podstawowej literatury 14

IV. Biskupin 16

V. Krzemionki opatowskie 35

VI. Nowa Słupia 50

Zakończenie 63

Bibliografia 67

Spis fotografii 69

I. Wstęp

„Brak jasności w odróżnianiu kultury w sensie humanistycznym i kultury w ujęciu antropologicznym (zwłaszcza tej, która określa zespół cech wyróżniających, charakteryzujących sposób życia zbiorowości czy społeczeństwa) jest źródłem licznych nieporozumień w dyskusji zarówno badaczy, jak działaczy politycznych. Z punktu widzenia antropologicznego określenie relacja między kulturą a gospodarką jest pozbawione sensu, ponieważ gospodarka stanowi element kultury zbiorowości […].”

Podejmując tematykę wybranych obiektów archeologicznych jako ośrodków turystyki podjąłem także ryzyko ujęcia tej problematyki i jej udokumentowania materiałami badawczymi.

Zdawałem sobie w pełni sprawę z trudności jakie wiążą się z badaniem omawianej tematyki.

Analizując różne funkcje turystyki: wypoczynkową /rekreacyjną/, edukacyjną, usprawniającą organizm, zdrowotną, rozrywkową i inne – uświadomiłem sobie fakt, że spełnia ona jeszcze jedną niezwykle ważną rolę, a mianowicie umożliwia zbieranie obserwacji antropologicznych.
Uświadomienie sobie tej prawdy, że głównym zainteresowaniem turystów-są ludzie, ich mentalność, potrzeby, aspiracje, style życia, sposoby myślenia, tradycje i doświadczenia historyczne ale w kontekście obiektów archeologicznych skłoniło mnie do podjęcia badań na temat owych obiektów.

Tym samym poniżej wyjaśniam pojęcie „obiekt archeologiczny”:
Obiekt archeologiczny – to nieruchomy zabytek archeologiczny obejmujący jedną lub kilka jednostek stratygraficznych. Jest to wyróżniona ze względu na funkcję lub formę część stanowiska archeologicznego. Obiekty archeologiczne mogą być zagłębione w podłoże (np. domostwa zagłębione, jamy grobowe czy jamy zasobowe), bądź też wzniesione na powierzchni podłoża (np. mury). Obiekt zagłębiony zazwyczaj posiada wypełnisko, czyli jest wypełniony ziemią i/lub innym materiałem organicznym (np. popiołem) lub nieorganicznym (np. gruzem ceglanym), który został bądź to wrzucony celowo do zagłębienia po zaprzestaniu jego użytkowania, bądź też osadził się w sposób naturalny po porzuceniu danego miejsca przez człowieka. Obiekty dzielą się na proste i złożone. Przykładowe obiekty proste to jamy zasobowe, piece garncarskie, studnie itp. W skład obiektów złożonych wchodzi wiele obiektów prostych np. stanowisko składające się z wielu pomieszczeń, konstrukcje mieszkalne itp.

Należy powiedzieć, iż ostatnie stulecie jest szczególnie sprzyjającym okresem dla pogłębionej refleksji nad stanem danej dziedziny wiedzy, jej historią i przyszłością. Nie inaczej dzieje się w archeologii. Od początku lat dziewięćdziesiątych zaobserwować możemy, że badacze coraz większą uwagę poświęcają omawianiu dziedzictwa antropologicznych dociekań nad kulturą, obecnemu ich zróżnicowaniu i próbie określenia statusu i roli antropologii w zbliżającym się XXI wieku.

Można nawet powiedzieć, że ten rodzaj refleksji, a nawet metarefleksji nad własną dyscypliną przesłania to, co dzieje się w praktyce badawczej samych antropologów. Albo inaczej jeszcze: każda konkretna analiza jakiegoś zagadnienia zajmującego akurat danego badacza „obwarowana” jest szeregiem zastrzeżeń, otwarcie wyrażanych niepokojów poznawczych i etycznych co do możliwości ich adekwatnego ujęcia. W pracach zwanych empirycznymi znajduje także odzwierciedlenie ogólniejszy namysł nad światem współczesnym, różnym od tego, jaki wyłaniał się do niedawna z kart podręczników i monografii terenowych, oraz nad antropologią, zmuszoną do rewizji utrwalonych kanonów pojęciowych w obliczu tego zasadniczo zmienionego obrazu świata. Niektórzy skłonni są tę sytuację nazywać „kryzysem”, ale nie wydaje się to określeniem trafnym, tym bardziej iż nie bardzo wiadomo, czym miałby się dzisiejszy kryzys różnić od poprzednich, a antropologia przeżywała ich już kilka (był — przykładowo — „kryzys funkcjonalizmu”, „kryzys strukturalizmu” itp.). Jak więc nazwać ten szczególny moment pogłębionej refleksji, mnożących się propozycji (i kontrpropozycji) badawczych, wizji przyszłego kształtu archeologii, antropologii kultury?

Roboczo zaproponować można następujące sformułowanie: jest to świadomość kresu pewnej koncepcji wiedzy i zarazem świadomość wyłaniania się innego jej kształtu. Konfrontacja pomiędzy próbą rozrachunku z przeszłością i zmaganiem z teraźniejszością w kontekście przyszłości ma w archeologii szczególnie interesujący wyraz, ponieważ zawsze była to dyscyplina wiedzy wyjątkowo niezdyscyplinowana, o bardzo szeroko, ale i płynnie zarysowanych granicach, otwarta na wpływy innych nauk i próbująca łączyć ostre kryteria empiryczności (znajomość kultur z długotrwałej autopsji) z ambicjami ogólnoteoretycznymi.

W niniejszej pracy podejmę próbę ukazania charakteru trzech wybranych obiektów archeologicznych takich jak: Biskupin, Krzemionki opatowskie oraz Nowa Słupia.

Opracowanie składa się z trzech rozdziałów właściwych, z których każdy stanowi osobny opis wyżej wymienionych obiektów.

Praca powstała w oparciu o literaturę fachową, artykuły prasowe, akty prawne oraz badania własne i dokumentację źródłową, statystyki.

Warunki rozwoju turystyki w powiecie chrzanowskim

WSTĘP 3

ROZDZIAŁ I. AKTUALNE TRENDY I TENDENCJE W ROZWOJU TURYSTYKI 5
1.1. Pojęcia związane z turystyką 5
1.2. Przesłanki rozwoju i upowszechniania się turystyki 11
1.3. Funkcje i dysfunkcje współczesnej turystyki 15
1.4. Turystyka XXI wieku 25

ROZDZIAŁ II. CHARAKTERYSTYKA POWIATU CHRZANOWSKIEGO 30
2.1. Położenie geograficzne 30
2.2. Budowa geologiczna i ukształtowanie powierzchni 33
2.3. Infrastruktura 37
2.4. Sytuacja społeczno-gospodarcza 41

ROZDZIAŁ III. UWARUNKOWANIA ROZWOJU TURYSTYKI W POWIECIE CHRZANOWSKIM 48
3.1. Walory przyrodnicze, krajoznawcze i kulturowe 48
3.2. Infrastruktura turystyczna 56
3.2.1. Baza noclegowa 56
3.2.2. Baza gastronomiczna 57
3.2.3. Informacja turystyczna 58
3.2.4. Szlaki turystyczne 59
3.3. Mocne i słabe strony rozwoju turystyki w powiecie 64

ZAKOŃCZENIE 67
BIBLIOGRAFIA 69
SPIS RYSUNKÓW 73
SPIS ZDJĘĆ 74
SPIS TABEL 75

Walory turystyczne i potencjał rozwoju gminy Dobczyce w woj. małopolskim

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. WALORY TURYSTYCZNE JAKO CZYNNIKI KSZTAŁTUJĄCE ATRAKCYJNOŚĆ TURYSTYCZNĄ 4
1.1. Istota atrakcyjności turystycznej 4
1.2. Przydatność walorów turystycznych dla programowania turystyki 5
1.3. Rodzaje walorów turystycznych 18
1.4. Walory turystyczne jako produkt turystyczny 24

ROZDZIAŁ II. WALORY TURYSTYCZNE GMINY DOBCZYCE 27
2.1. Charakterystyka gminy Dobczyce 27
2.1.1. Położenie, powierzchnia i ludność 27
2.1.2. Historia 29
2.1.3. Sfera społeczna i rynek pracy 33
2.1.4. Oświata 36
2.2. Położenie geograficzne gminy Dobczyce 39
2.3. Środowisko przyrodnicze 39
2.4. Dziedzictwo kulturowe i turystyka 45

ROZDZIAŁ III. POTENCJAŁ ROZWOJU GMINY DOBCZYCE 48
3.1. Zagospodarowanie przestrzenne 48
3.2. Gospodarka 50
3.3. Infrastruktura 52
3.4. Wizerunek i pozycja konkurencyjna gminy 55
3.5. Atrakcyjność gminy 57

ZAKOŃCZENIE 68
BIBLIOGRAFIA 70
SPIS TABEL 73

Turystyka podwodna oraz możliwości jej uprawiania w Australii

Wstęp 2

Rozdział I. Warunki uprawiania turystyki podwodnej 4
1.1. Istota, rodzaje oraz warunki wodne umożliwiające nurkowanie 4
1.2. Wymogi zdrowotne 7
1.3. Wyposażenie oraz sprzęt 9
1.4. Techniki nurkowania 14
1.5. Ośrodki szkoleń 16

Rozdział II. Świat podwodnych atrakcji turystycznych 23
2.1. Rodzaje oraz specyfika podwodnych atrakcji turystycznych 23
2.2. Eufunkcje a dysfunkcje uprawiania turystyki podwodnej 25
2.3. Infrastruktura oraz usługi naziemne ułatwiające uprawianie turystyki podwodnej 30
2.4. Najbardziej atrakcyjne obszary uprawiania turystyki w Europie i na
świecie 42

Rozdział III. Australia oraz jej atrakcje podwodne w świetle badań własnych 48
3.1. Ogólna charakterystyka Australii 48
3.2. Opis akwenów wodnych Australii 61
3.3. Możliwości uprawiania turystyki podwodnej w Australii 64
3.4. Niebezpieczeństwa związane z nurkowaniem w akwenach wodnych
Australii 65

Rozdział IV. Projekt pobytu turystycznego w Australii oraz programu
nurkowania 70
4.1. Cel, Czas trwania oraz charakterystyka miejsca pobytu 70
4.2. Uczestnicy i obsługa organizowanej imprezy 71
4.3. Podróż do Australii- środki transportu, trasa, ceny biletów 72
4.4. Zakwaterowanie oraz wyżywienie w docelowym miejscu pobytu 73
4.5. Program nurkowania 74
4.6. Dodatkowe imprezy turystyczne 77
4.7. Ogólne koszty projektowanej imprezy 81

Zakończenie 84
Bibliografia 86
Spis tabel 88
Spis rysunków 89
Spis zdjęć 90

Walory turystyczne Hiszpanii

WSTĘP 2

ROZDZIAŁ I. ATRAKCYJNOŚĆ WALORÓW TURYSTYCZNYCH 4
1.1. Atrakcyjność turystyczna i jej podział 4
1.2. Walory turystyczne jako produkt turystyczny 8
1.3. Walory turystyczne środowiska naturalnego 10
1.4. Walory turystyczne dóbr kultury 17
1.5. Walory turystyczne współczesnych osiągnięć 23

ROZDZIAŁ II. CHARAKTERYSTYKA HISZPANII 25
2.1. Położenie Hiszpanii 25
2.2. Klimat i roślinność 30
2.3. Historia i polityka 35
2.4. Gospodarka 39
2.5. Rynek pracy 42

ROZDZIAŁ III. WALORY TURYSTYCZNE JAKO GŁÓWNE CZYNNIKI ROZWOJU W HISZPANII 46
3.1. Przyrodnicze i historyczne podstawy rozwoju turystyki w Hiszpanii 46
3.2. Regiony turystyczne Hiszpanii 50
3.3. Ruch turystyczny 62

ZAKOŃCZENIE 67
BIBLIOGRAFIA 69
SPIS RYSUNKÓW 71
SPIS TABEL 72
SPIS ZDJĘĆ 73
SPIS WYKRESÓW 74

WSTĘP

Turystyka w obecnych czasach jest bardzo szybko rozwijającą się dziedziną życia, czynnikiem rozwoju kultury, wzajemnego poznania i działalności gospodarczej. Turystyka jest bardzo ważnym źródłem dochodów ludności wielu krajów i regionów o szczególnych walorach turystycznych.

Turystyka uprawiana jest najczęściej w czasie wolnym. Czas wolny we współczesnej cywilizacji jest jedną z najwyżej cenionych warto­ści wywierających wpływ na osobowość człowieka i decydującej o jakości życia a jego rozmiary traktowane są jako jeden z wyznaczników dobrobytu społecznego, rozwoju kulturalnego, a nawet poziomu zdrowotności w krajach czy grupach spo­łecznych. Czas wolny obej­muje wszystkie zajęcia, którym jednostka może się oddawać z własnej woli, np. dla odpoczynku, rozrywki, rozszerzenia swych wiadomości lub innego kształcenia (bezinteresownego), albo dobrowolnego udziału w życiu społecznym, po uwolnie­niu się od obowiązków zawodowych, rodzinnych i społecznych. Czas wolny jest to czas, który pozostaje człowiekowi po wypełnieniu przez niego obowiązków zawodowych, domowych i szkolnych, i który jest przeznaczany na wypoczynek, rozrywkę i rozwój osobowości.

Turyści najchętniej uprawiają turystykę w miejscach gdzie znajduje się jak najwięcej walorów turystycznych. Przez pojęcie walory turystyczne rozumie się specyficzne cechy i elementy środowiska naturalnego oraz przejawy działalności człowieka, które stanowią przedmiot zaintereso­wania turystów. Cechy walorów ma takie środowisko przyrod­nicze, które jest atrakcyjne z punktu widzenia turystycznego lub krajoznawczego.

Celem pracy jest zaprezentowanie walorów turystycznych Hiszpanii.

Praca składa się z trzech rozdziałów.

W pierwszym rozdziale opisana jest atrakcyjność walorów turystycznych, a więc: atrakcyjność turystyczna i jej podział , walory turystyczne jako produkt turystyczny, walory turystyczne środowiska naturalnego, walory turystyczne dóbr kultury oraz walory turystyczne współczesnych osiągnięć.

W rozdziale drugim dokonana jest charakterystyka Hiszpanii, a więc: położenie Hiszpanii, klimat i roślinność, historia i polityka, gospodarka oraz rynek pracy.

W trzecim rozdziale przedstawione są walory turystyczne jako główne czynniki rozwoju w Hiszpanii, a więc: przyrodnicze i historyczne podstawy rozwoju turystyki w Hiszpanii, regiony turystyczne Hiszpanii oraz ruch turystyczny.

W pracy korzystano z dostępnej literatury przedmiotu, stron internetowych oraz dostępnych badań dotyczących turystyki, ruchu turystycznego.

Ruch turystyczny a środowisko naturalne na przykładzie Tatrzańskiego Parku Narodowego

Wstęp 2

Rozdział I. Ogólna charakterystyka Tatrzańskiego Parku Narodowego 4
1.1. Historia Tatrzańskiego parku Narodowego 4
1.2. Tatrzański Park Narowy w liczbach 15

Rozdział II. Podstawowe elementy środowiska naturalnego 19
2.1. Zależności w ekosystemach 19
2.2. Równowaga ekologiczna 25

Rozdział III. Pojęcie ruchu turystycznego, rodzaje ruchu turystycznego 36
3.1. Turystyka wypoczynkowa 36
3.2. Turystyka lecznicza 39
3.3. Turystyka kwalifikowana 40
3.4. Turystyka motywacyjna 45
3.5. Turystyka alternatywna 47
3.6. Turystyka wiejska agroturystyka 49
3.7. Turystyka ekologiczna 51
3.8. Turystyka kulturalna 52
3.9. Turystyka religijno-pielgrzymkowa 53
3.10. Turystyka biznesowa 55
3.11. Turystyka kongresowa 56

Rozdział IV. Negatywny wpływ turystyki na środowisko 59
4.1. Zanieczyszczenia gleby 59
4.2. Zanieczyszczenia hałasem 64
4.3. Zanieczyszczenia krajobrazu 66
4.4. Zanieczyszczenia powietrza 67
4.5. Zanieczyszczenia wód 70

Rozdział V. Inwestycje mające wpływ na środowisko naturalne w Tatrzańskim Parku Narodowym 73

Rozdział VI. Pozytywny wpływ turystyki na środowisko 76

Rozdział VII. Zarys stanu środowiska naturalnego 83

Rozdział VIII. Formy ochrony przyrody 92

Zakończenie 97
Bibliografia 99
Spis tabel i rysunków 103

Rozwój ruchu turystycznego w czasie organizacji Euro 2012

WSTĘP 3

ROZDZIAŁ I. POPYT TURYSTYCZNY I JEGO CECHY 5
1.1. Przesłanki rozwoju i upowszechniania się turystyki 5
1.2. Cechy popytu turystycznego 12
1.2.1. Mobilność 12
1.2.2. Kompleksowość 16
1.2.3. Elastyczność 20
1.2.4. Sezonowość i wahania czasowe 22
1.3. Aktualne trendy w turystyce 28

ROZDZIAŁ II. CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA RUCH TURYSTYCZNY 35
2.1. Czynniki ekonomiczne 35
2.2. Czynniki demograficzne 41
2.3. Czynniki geograficzne 45
2.4. Czynniki prawno- polityczne 47
2.5. Turystyka przyjazdowa do Polski 48
2.6. Wpływ „Euro 2012” na rozwój polskiej turystyki 52

ROZDZIAŁ III. PODSTAWY METODOLOGICZNE BADAŃ WŁASNYCH 54
3.1. Przedmiot i cel badań 54
3.2. Problemy i hipotezy badawcze 54
3.3. Metody i techniki badań 57
3.4. Teren i organizacja badań 59
3.5. Charakterystyka próby badawczej 63

ROZDZIAŁ IV. WPŁYW ORGANIZACJI PIŁKARSKICH MISTRZOSTW EUROPY „EURO 2012” NA ROZWÓJ RUCHU TURYSTYCZNEGO W POLSCE W ŚWIETLE WYNIKÓW BADAŃ WŁASNYCH 64
4.1. Historia organizacji piłkarskich mistrzostw Europy w kontekście analizy ruchu turystycznego 64
4.2. Analiza i interpretacja wyników badań 68
4.3. Wnioski 74

ZAKOŃCZENIE 77
BIBLIOGRAFIA 78
SPIS TABEL 81
SPIS WYKRESÓW 82
ZAŁĄCZNIK 83