Wstęp 3

Rozdział 1. Ryzyko w działalności osób prawnych 4
1.1. Ryzyko a niepewność 4
1.2. Kryteria podziału ryzyka 7
1.3. Pojęcie zarządzania ryzykiem 17

Rozdział 2. Ryzyko w działalności kredytowej 22
2.1. Charakterystyka rodzajów ryzyka bankowego 22
2.2. Klasyfikacja ryzyka kredytowego 28
2.3. Formy oceny ryzyka udzielenia kredytu i wiarygodność kredytobiorcy 33

Rozdział 3. Sposoby pomiaru ryzyka kredytowego 41
3.1. Procedura i struktura oceny ryzyka kredytowego 41
3.2. Przyczyny poszukiwania skutecznych metod pomiaru ryzyka kredytowego 45
3.3. Tradycyjne metody pomiaru ryzyka kredytowego 50
3.4. Zastosowanie metody analizy dyskryminacyjnej przy ocenie ryzyka kredytowego 56

Zakończenie 61
Bibliografia 62
Spis rysunków i tabel 65

Wstęp pracy dyplomowej

Największym zagrożeniem dla standingu każdego banku, mającego w zakresie obsługę działalności osób prawnych uczestniczących w obrocie gospodarczym, jest materializacja ryzyk związanych z kredytami udzielanymi na realizację różnych celów działalności gospodarczej. W tym zakresie, o bezpieczeństwie banku decydują umiejętności osób nim zarządzających na płaszczyźnie wykrywania, pomiaru i zarządzania ryzykiem. To, na ile bank trafnie zdiagnozuje zdolność kredytobiorcy do efektywnego wykorzystania postawionych do jego dyspozycji środków, decyduje o jego wynikach finansowych.

O tym, że są to zagadnienia ważne, nie tylko dla banków kredytowych funkcjonujących w systemie finansowym danego kraju – lecz również dla całych systemów bankowych – są propozycje generalnych rozwiązań proponowanych przez Unię Europejską w zakresie diagnozowania i zarządzania ryzykiem. Wystarczy tu podać przykłady rozwiązań zapisanych w takich aktach prawnych, jak chociażby: Układ Europejski – Prawo Wspólnot Europejskich[1] oraz Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/12/EC z dnia 20marca 2000 r., w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe[2].

Do czego zaś może prowadzić zadufanie i wiara banków w swoją nieomylność oraz niewłaściwe wykorzystywanie instrumentów sekurytyzacyjnych przy udzielaniu kredytów uczą przykłady amerykańskich kredytów ninja, choć odnoszą się one do rynku kredytów dla osób fizycznych[3].

Celem mojej pracy jest analiza sposobów pomiaru ryzyka kredytowego w przypadku osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Całość rozważań podzieliłam na trzy rozdziały, z czego dwa pierwsze mają charakter wprowadzający i opisują różne aspekty ryzyka, odpowiednio w rozumieniu kredytobiorcy (osoby prawnej) oraz kredytodawcy (banku). W rozdziale trzecim, o charakterze bardziej praktycznym, zajmuję się zagadnieniami aplikacji w sensie prezentacji różnych metodologii oceny i pomiaru ryzyka przez bank.

Praca została napisana w oparciu o dostępną literaturę fachową i bieżące czasopiśmiennictwo fachowe, jak również liczne raporty i artykuły pojawiające się mediach, autorstwa znanych analityków rynków finansowych.

[1] Układ Europejski – Prawo Wspólnot Europejskich z dnia 16grudnia 1991 r., ustanawiający stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, jest umową międzynarodową, która wyznaczyła ramy instytucjonalno-prawne stosunków Polski z Unią Europejską. Wszedł w życie, po zakończeniu po obu stronach procedury ratyfikacyjnej, 1 lutego 1994 r.

[2] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/12/EC z dnia 20marca 2000 r., w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe OJ L 126, 26.05.2000.

[3] Mianem ninja, od ang. no-income, no-job, no-asset, określa się osoby bez dochodów, bez pracy i bez kapitału.