Wstęp

Rozdział 1. Bankowa analiza przedsiębiorstwa
1.1. Badanie dokumentacji kredytowej
1.2. Proces udzielania kredytu
1.3. Zabezpieczenie spłaty kredytu

Rozdział 2. Metody szacowania zdolności kredytowej
2.1. Jakościowa ocena kredytobiorcy
2.2. Ocena sytuacji ekonomiczno-finansowej klienta
2.3. Model Altmana

Rozdział 3. Analiza wskaźnikowa
3.1. Wybrane wskaźniki
3.2. Dźwignia finansowa i model Du Ponta

Rozdział 4. Monitoring kredytowy jako instrument redukowania ryzyka

Zakończenie
Bibliografia

Wstęp

Kredyt bankowy jest istotnym elementem życia gospodarczego, niezbędnym do prowadzenia działalności gospodarczej i do rozwoju przedsiębiorstw.

W ostatnich latach wzrosła rola kredytu bankowego. Proces transformacji gospodarki polskiej wywołał daleko idące konsekwencje dla podmiotów gospodarczych zarówno ze sfery uspołecznionej, jak i nowo powstających firm prywatnych.

Przede wszystkim zwiększyła się różnorodność oferty kredytowej proponowanej przez banki. Ponadto, udzielenie kredytu poprzedzone jest dokładnym badaniem sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy. W warunkach gospodarki rynkowej istnieje możliwość wyboru banku przez podmioty gospodarcze, a działalność banków oparta jest na zasadach komercyjnych. Stwarza to warunki rozwoju konkurencji między bankami i stosowanie reguł rynkowych w sferze kredytowej. Politykę banków w zakresie kredytów kształtuje z jednej strony dążenie do maksymalizacji zysków, a z drugiej do minimalizacji ryzyka. Praktyka dowodzi, że banki napotykają trudności w ściąganiu tzw. „trudnych kredytach”, świadczących o niewłaściwych decyzjach kredytowych. W takiej sytuacji coraz większego znaczenia nabierają metody oceny kondycji finansowej firmy i jej zdolności kredytowej, jako podstawy szacowania ryzyka kredytowego[1].

W warunkach gospodarki rynkowej każdy podmiot gospodarczy potrzebuje odpowiednich funduszy na prowadzenie działalności gospodarczej. Źródłem tych funduszy mogą być[2]:

• zasoby własne lub wewnętrzne źródła finansowania (np. środki z zysku, sprzedaż majątku trwałego lub obrotowego),
• zewnętrzne (obce) źródła finansowania (m.in. kredyt bankowy).

Zmiany w gospodarce rynkowej w ostatnich latach spowodowały zwiększenie popytu na obce źródła finansowania. Powodem zapotrzebowania na kapitał było powstanie nowej grupy podmiotów gospodarczych – polskich prywatnych przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw współpracujących z kapitałem zagranicznym. Firmy te napotkały barierę rozwojową, której nie pokonają bez pomocy banków w postaci udzielenia im kredytów.

Istotna rola banków w działalności przedsiębiorstw wynika z faktu, iż kredyt bankowy stanowi nadal bardzo ważne źródło kapitału obcego. Kredyt taki może być przeznaczony na cele rozwojowe, potrzeby płatnicze oraz na pokrycie istniejącego niedoboru własnych środków na finansowanie działalności bieżącej.

Pojawia się pytanie, czy kredyt bankowy jest jedynym sposobem pozyskania niezbędnych funduszy. W zakresie finansowania przedsiębiorstw, systemy finansowe krajów kapitalistycznych opierają się na dwóch alternatywnych rozwiązaniach:

• na bankach, ściśle powiązanych z przedsiębiorstwem,
• na rynku kapitałowym, gdzie do pozyskiwania kapitałów korporacje wykorzystują głównie rynek papierów wartościowych.

Dopóki jednak polski rynek kapitałowy nie będzie na tyle rozwinięty, by dostarczyć brakujących funduszy, kredyty bankowe będą podstawą finansowania przedsiębiorstw. Dla banków wiąże się to z ryzykiem niespłacenia kredytów przez kredytobiorców. Istotnym są więc odpowiednie procedury przyznawania i monitoringu kredytów, począwszy od rzetelnego zbadania sytuacji finansowej potencjalnego kredytobiorcy, a skończywszy na ciągłej obserwacji i kontroli firmy podczas korzystania z kredytu.

[1] Adamczyk J., „Ocena firmy według kryteriów bankowych”, Kraków, 1995

[2] Zalewska J., „ Kredyty bankowe jako źródło finansowania działalności gospodarczej”, Prace naukowe AE we Wrocławiu nr 680, Wrocław, 1994